*
Το θαύμα έγινε. Τα καταφέραμε. Δεν λιποτακτήσαμε. Έπρεπε να επιβιώσουμε. Υπάρχουμε, συνεχίζουμε.
Τα προβλήματα πολλά. Ε και; Εμείς που ξεκινήσαμε όταν δεν μας πίστευε σχεδόν κανείς, έχουμε..
τώρα πια την υποχρέωση να συνεχίσουμε, να προχωρήσουμε. Ένα στοίχημα και ένας όρκος μαζί.
Ήταν πριν από 6 χρόνια όταν μέσα από δεκάδες συνελεύσεις, συναντήσεις, απόψεις, διαφωνίες, αποφάσεις, αντέξαμε, σταθήκαμε στα πόδια μας.
Πρωτοφανές στον χώρο του Τύπου. Συνεταιρισμός. Θαυμασμός για πολλούς. Κάποιοι ενοχλήθηκαν...
Όλοι μα όλοι περνάνε από δω. Ο διευθυντής, οι δημοσιογράφοι, οι διορθωτές... Χωρίς αυτούς δεν μπορούμε, αλλά και αυτοί δεν μπορούν χωρίς εμάς του ατελιέ.
Εμείς εδώ βάζουμε το χέρι μας να ομορφύνουν οι σελίδες. Να διαβαστούν πιο εύκολα τα γραπτά των Συντακτών.
Εδώ κυκλοφορεί και ο ενοχλητικός, γνωστός σε όλους, δαίμων του τυπογραφείου... Η διόρθωση κάνει τα πάντα για να τον εξαφανίσει. Η διόρθωση. Αυτό το τμήμα με τις κόκκινες γραμμές. Με αυτούς κυκλοφορεί χωρίς λάθη η εφημερίδα...
(6 χρόνια «Εφ.Συν.»)
Ανασυγκρότηση
***
*
του Νίκου Κωνσταντόπουλου
Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνάνε απίστευτα γρήγορα. Πέρασαν 6 χρόνια. Το ερώτημα που πλανιόταν βασανιστικά στις αρχές ήταν: Θα τα καταφέρουμε;
*
Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνάνε απίστευτα γρήγορα. Πέρασαν 6 χρόνια. Το ερώτημα που πλανιόταν βασανιστικά στις αρχές ήταν: Θα τα καταφέρουμε;
Το θαύμα έγινε. Τα καταφέραμε. Δεν λιποτακτήσαμε. Έπρεπε να επιβιώσουμε. Υπάρχουμε, συνεχίζουμε.
Τα προβλήματα πολλά. Ε και; Εμείς που ξεκινήσαμε όταν δεν μας πίστευε σχεδόν κανείς, έχουμε..
τώρα πια την υποχρέωση να συνεχίσουμε, να προχωρήσουμε. Ένα στοίχημα και ένας όρκος μαζί.
Ήταν πριν από 6 χρόνια όταν μέσα από δεκάδες συνελεύσεις, συναντήσεις, απόψεις, διαφωνίες, αποφάσεις, αντέξαμε, σταθήκαμε στα πόδια μας.
«Ή "κρεμασμένοι" στα περίπτερα ή πίσω στα σπίτια μας στην αδράνεια, στη σιωπή» ακούστηκε να λέει μια φωνή σε κάποια συνέλευση και έδωσε το σύνθημα, την ελπίδα και τη δύναμη για τη συνέχεια.Στην Αθήνα μες στο κέντρο φτιάξαμε το σπίτι μας, τον χώρο μας, την εφημερίδα μας. Χωρίς αφεντικά. Με συνεργασία και επαγγελματισμό. Σταθήκαμε. Η χαρά μεγάλη. Άθλος. Γίναμε θέμα. Ο φόβος και η απογοήτευση είχαν πια χαθεί.
Πρωτοφανές στον χώρο του Τύπου. Συνεταιρισμός. Θαυμασμός για πολλούς. Κάποιοι ενοχλήθηκαν...
Με μεράκι και ζεστασιά στήθηκε η εφημερίδα. Ο «μαγικός» κόσμος της δημοσιογραφίας στριμώχτηκε σε έναν όροφο... Δημοσιογράφοι και τεχνικοί μια αγκαλιά. Μαζί. Φωνές, διαφωνίες, γέλια...Κάπου εκεί, στο βάθος του χώρου σε μια γωνιά, ένας άλλος κόσμος. Ατελιέ το λένε, ο χώρος της επεξεργασίας της φωτογραφίας, της σελιδοποίησης, των γραφημάτων. Οι αφανείς ήρωες.
Όλοι μα όλοι περνάνε από δω. Ο διευθυντής, οι δημοσιογράφοι, οι διορθωτές... Χωρίς αυτούς δεν μπορούμε, αλλά και αυτοί δεν μπορούν χωρίς εμάς του ατελιέ.
Εμείς εδώ βάζουμε το χέρι μας να ομορφύνουν οι σελίδες. Να διαβαστούν πιο εύκολα τα γραπτά των Συντακτών.
Εδώ κυκλοφορεί και ο ενοχλητικός, γνωστός σε όλους, δαίμων του τυπογραφείου... Η διόρθωση κάνει τα πάντα για να τον εξαφανίσει. Η διόρθωση. Αυτό το τμήμα με τις κόκκινες γραμμές. Με αυτούς κυκλοφορεί χωρίς λάθη η εφημερίδα...
Στο ατελιέ, πατιέται το τελευταίο κουμπί για το πιεστήριο, για την εκτύπωση.Τα 6 χρόνια πέρασαν με γέλια, χαρές, γκρίνιες, καβγάδες, ξενύχτια. Είμαστε ακόμα ζωντανοί και θα συνεχίσουμε, έχοντας στο πλευρό μας εσάς τους αναγνώστες μας, εσάς τους εργοδότες μας!
(6 χρόνια «Εφ.Συν.»)
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου