*
Το δικαστήριο μας αθώωσε με το σκεπτικό ότι το αγαθό της ελευθερίας του λόγου είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δημοκρατίας και ότι ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα και καθήκον να κρίνει τις πράξεις των δημοσίων προσώπων. Επίσης από την ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε ότι στη Νέδα την επίμαχη χρονική περίοδο δεν γίνονταν αντιπλημμυρικά έργα αλλά καταστροφή του περιβάλλοντος και κλοπή αδρανών υλικών από την εταιρεία «Κερκετεύς». «Ψιλά» γράμματα αυτά για τον κ. Τετράδη τότε…
Οι συνάδελφοι Κώστας Βαξεβάνης και Αντιγόνη Μιχοπούλου, (σ.σ. ο πρώτος παρευρέθηκε στο δικαστήριο παρά το πρόβλημα υγεία που είχε τότε) ταξίδεψαν από την Αθήνα και ήρθαν στην Αμαλιάδα Ηλείας με δικά τους έξοδα για να με υπερασπιστούν μαζί με τον πρώην υφυπουργό Παιδείας και τότε γραμματέα της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας Δημήτρη Μπαξεβανάκη.
Ο κ. Τετράδης όμως ως διευθυντικό στέλεχος της «Ελευθεροτυπίας», όχι μόνο δεν μπήκε στον κόπο να μου κάνει ένα τηλεφώνημα για συμπαράσταση, όχι μόνο δεν έστειλε κάποιον από την εφημερίδα για να με βοηθήσει, αλλά απ ότι έμαθα αργότερα, τηλεφώνησε και στον προϊστάμενό μου στην εφημερίδα αργά το βράδυ της ίδια ημέρας για να τον ρωτήσει… αν είχα προλάβει να στείλω το θέμα. Τον «έκαιγε» τον κ. Τετράδη να μην εκτεθεί η κ. Πιπιλή και να μη γράψει με λεπτομέρειες η «Ελευθεροτυπία» ότι αθωώθηκα. Αδιαφορώντας αν ένας συντάκτης του σύρθηκε άδικα στο δικαστήριο.
Την επόμενη ημέρα η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με κείμενο μόλις 50 λέξεων (!) έγραψε για την αθώωσή μου με την Πιπιλή και ούτε γάτα… ούτε ζημιά !
Λίγους μήνες μετά, τον Αύγουστο του 2011, κατάλαβα τα αίτια της περίεργης συμπεριφοράς του κ. Τετράδη στο δικαστήριο που είχα με την κ. Πιπιλή. Εντελώς τυχαία ανακάλυψα έκπληκτος στο Διαδίκτυο, μια δημόσια ανάρτησή του μέσω της οποίας χαρακτήριζε ως «εξαιρετικό χρονογράφημα» τις «φιλοσοφικές ανησυχίες» της κ. Πιπιλή που δημοσίευσε σε ιστοσελίδα για τον… Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, τους ταξιτζήδες και το babylino του… γάτου της!
Ο κ. Τετράδης που επιχειρεί σήμερα απεγνωσμένα να λασπολογήσει και να απαξιώσει τον Κώστα Βαξεβάνη και την εφημερίδα Documento, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου και ειδικότερα του διευθυντικού στελέχους σε μια εφημερίδα, δεν είναι οι δημόσιες σχέσεις με τους ανθρώπους της εξουσίας και οι φιλοφρονήσεις με εκείνους που επιχειρούν να φιμώσουν μέσω δικαστηρίων τις ανεξάρτητες φωνές των συναδέλφων του. Ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι η καθημερινή σύγκρουση με την εκάστοτε εξουσία με την διαπλοκή και την διαφθορά.
Και μόνο που ισχυρίζεται δημόσια, ότι κάποτε άσκησε βέτο για να μην προσληφθεί στην ιστορική Ελευθεροτυπία ο Κώστας Βαξεβάνης, δείχνει τον τρόπο που αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται σήμερα την ελευθεροτυπία…
Ανασυγκρότηση
***
*
Ο Γιώργος Παπαδόπουλος – Τετράδης, επί σειρά ετών διευθυντικό στέλεχος της ιστορικής «Ελευθεροτυπίας», επιχείρησε πρόσφατα να απαξιώσει και να προσβάλει δημόσια τον συνάδελφο δημοσιογράφο – εκδότη της εφημερίδας Documento, Κώστα Βαξεβάνη, ισχυριζόμενος ότι τάχα είχε ασκήσει βέτο στην διοίκηση της εφημερίδας προκειμένου να μη τον προσλάβουν ως δημοσιογράφο.
του Μάκη Νοδάρου
*
του Μάκη Νοδάρου
Λες και η Ελευθεροτυπία, επί των ημερών του κ. Τετράδη είχε πολλούς «Βαξεβάνηδες» που έκαναν αποκαλυπτική δημοσιογραφία και κατά συνέπεια ένας ακόμα ήταν περιττός.
Όμως το πρόβλημα του κ. Τετράδη δεν είναι ο Βαξεβάνης αλλά αυτό που σήμερα εκπροσωπεί ο ίδιος και η εφημερίδα Documento. Η ανεξάρτητη ερευνητική και αποκαλυπτική δημοσιογραφία που σπάζει κόκαλα. Kαι εκθέτει με το ρεπορτάζ, πρόσωπα ισχυρά υπεράνω υποψίας. Αυτό δεν μπορεί να το δεχθεί ο κ. Τετράδης και ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα επιχειρεί ουσιαστικά να «λερώσει» μια μαχητική εφημερίδα και μια ομάδα δημοσιογράφων που με καθημερινό κίνδυνο για την ζωή τους αποκαλύπτουν τις βρομιές επώνυμων πολιτικών και κομματικών παραγόντων του παρελθόντος.
Εφτά χρόνια πριν ως συντάκτης τότε της «Ελευθεροτυπίας» είχα βιώσει από πρώτο χέρι «το πρόβλημα» του κ. Τετράδη με την ερευνητική δημοσιογραφία όταν αυτή εκθέτει επώνυμα πρόσωπα.
Τον Γενάρη του 2011 με ρεπορτάζ στην «Ελευθεροτυπία» αποκάλυψα ότι την περίοδο που η εταιρεία «Κερκετεύς» του φερόμενου ως Ν2 συμμετέχοντος τότε στο συνδικάτο του εγκλήματος, Γιώργου Τρομπούκη, άρπαζε παράνομα τα αδρανή υλικά από τον ποταμό της Νέδας, η κ. Πιπιλή, βουλευτής της ΝΔ, με δηλώσεις της στον τοπικό Τύπο της Ηλείας και στην προσωπική της ιστοσελίδα, έκανε λόγο για «ειδυλλιακό τοπίο» (!) και για αντιπλημμυρικά έργα, παραβλέποντας το οικολογικό έγκλημα και την κλοπή της δημόσιας περιουσίας στο ποτάμι.
Η κ. Πιπιλή μου έκανε μήνυση και οδηγήθηκα στο δικαστήριο όπου και αθωώθηκα πανηγυρικά. Λίγο πριν την δίκη ο κ. Τετράδης μου τηλεφώνησε από τα γραφεία της εφημερίδας στην Αθήνα και μου είπε ότι είχα άδικο με την Πιπιλή και ότι «θα έβρισκα τον μπελά μου». Του απάντησα ευθέως ότι για όσα έγραφα είχα στοιχεία και ότι έκρινα ένα δημόσιο πρόσωπο όπως οφείλει να κάνει ο κάθε επαγγελματίας δημοσιογράφος .
Μετά από εννέα (!) ώρες ακροαματικής διαδικασίας, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αμαλιάδας κρίθηκα αθώος μαζί με τα στελέχη του Περιφερειακού Ραδιοφωνικού Σταθμού «Ionion FM» που είχαν επίσης ασχοληθεί με το θέμα.
Όμως το πρόβλημα του κ. Τετράδη δεν είναι ο Βαξεβάνης αλλά αυτό που σήμερα εκπροσωπεί ο ίδιος και η εφημερίδα Documento. Η ανεξάρτητη ερευνητική και αποκαλυπτική δημοσιογραφία που σπάζει κόκαλα. Kαι εκθέτει με το ρεπορτάζ, πρόσωπα ισχυρά υπεράνω υποψίας. Αυτό δεν μπορεί να το δεχθεί ο κ. Τετράδης και ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα επιχειρεί ουσιαστικά να «λερώσει» μια μαχητική εφημερίδα και μια ομάδα δημοσιογράφων που με καθημερινό κίνδυνο για την ζωή τους αποκαλύπτουν τις βρομιές επώνυμων πολιτικών και κομματικών παραγόντων του παρελθόντος.
Εφτά χρόνια πριν ως συντάκτης τότε της «Ελευθεροτυπίας» είχα βιώσει από πρώτο χέρι «το πρόβλημα» του κ. Τετράδη με την ερευνητική δημοσιογραφία όταν αυτή εκθέτει επώνυμα πρόσωπα.
Τον Γενάρη του 2011 με ρεπορτάζ στην «Ελευθεροτυπία» αποκάλυψα ότι την περίοδο που η εταιρεία «Κερκετεύς» του φερόμενου ως Ν2 συμμετέχοντος τότε στο συνδικάτο του εγκλήματος, Γιώργου Τρομπούκη, άρπαζε παράνομα τα αδρανή υλικά από τον ποταμό της Νέδας, η κ. Πιπιλή, βουλευτής της ΝΔ, με δηλώσεις της στον τοπικό Τύπο της Ηλείας και στην προσωπική της ιστοσελίδα, έκανε λόγο για «ειδυλλιακό τοπίο» (!) και για αντιπλημμυρικά έργα, παραβλέποντας το οικολογικό έγκλημα και την κλοπή της δημόσιας περιουσίας στο ποτάμι.
Η κ. Πιπιλή μου έκανε μήνυση και οδηγήθηκα στο δικαστήριο όπου και αθωώθηκα πανηγυρικά. Λίγο πριν την δίκη ο κ. Τετράδης μου τηλεφώνησε από τα γραφεία της εφημερίδας στην Αθήνα και μου είπε ότι είχα άδικο με την Πιπιλή και ότι «θα έβρισκα τον μπελά μου». Του απάντησα ευθέως ότι για όσα έγραφα είχα στοιχεία και ότι έκρινα ένα δημόσιο πρόσωπο όπως οφείλει να κάνει ο κάθε επαγγελματίας δημοσιογράφος .
Μετά από εννέα (!) ώρες ακροαματικής διαδικασίας, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αμαλιάδας κρίθηκα αθώος μαζί με τα στελέχη του Περιφερειακού Ραδιοφωνικού Σταθμού «Ionion FM» που είχαν επίσης ασχοληθεί με το θέμα.
Το δικαστήριο μας αθώωσε με το σκεπτικό ότι το αγαθό της ελευθερίας του λόγου είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δημοκρατίας και ότι ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα και καθήκον να κρίνει τις πράξεις των δημοσίων προσώπων. Επίσης από την ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε ότι στη Νέδα την επίμαχη χρονική περίοδο δεν γίνονταν αντιπλημμυρικά έργα αλλά καταστροφή του περιβάλλοντος και κλοπή αδρανών υλικών από την εταιρεία «Κερκετεύς». «Ψιλά» γράμματα αυτά για τον κ. Τετράδη τότε…
Ο κ. Τετράδης όμως ως διευθυντικό στέλεχος της «Ελευθεροτυπίας», όχι μόνο δεν μπήκε στον κόπο να μου κάνει ένα τηλεφώνημα για συμπαράσταση, όχι μόνο δεν έστειλε κάποιον από την εφημερίδα για να με βοηθήσει, αλλά απ ότι έμαθα αργότερα, τηλεφώνησε και στον προϊστάμενό μου στην εφημερίδα αργά το βράδυ της ίδια ημέρας για να τον ρωτήσει… αν είχα προλάβει να στείλω το θέμα. Τον «έκαιγε» τον κ. Τετράδη να μην εκτεθεί η κ. Πιπιλή και να μη γράψει με λεπτομέρειες η «Ελευθεροτυπία» ότι αθωώθηκα. Αδιαφορώντας αν ένας συντάκτης του σύρθηκε άδικα στο δικαστήριο.
Την επόμενη ημέρα η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με κείμενο μόλις 50 λέξεων (!) έγραψε για την αθώωσή μου με την Πιπιλή και ούτε γάτα… ούτε ζημιά !
Και μόνο που ισχυρίζεται δημόσια, ότι κάποτε άσκησε βέτο για να μην προσληφθεί στην ιστορική Ελευθεροτυπία ο Κώστας Βαξεβάνης, δείχνει τον τρόπο που αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται σήμερα την ελευθεροτυπία…
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου