*
της Έλενας Ακρίτα
Την αμαρτία μου θα την πω. Ακροδεξιός ξεακροδεξιός, τον Μάκη Βορίδη τον παρακολουθούσα από το Κανάλι της Βουλής. Ηταν το καλά κρυμμένο μυστικό μου – διότι δεν είναι πολιτικώς ορθόν να βλέπεις Βορίδη, πώς να το κάνουμε τώρα. Ομως είναι καλός ρήτορας, χαρισματικός ομιλητής και ξεχωρίζει όταν ανεβαίνει στο βήμα. Οχι γι’ αυτά που λέει, αλλά για τον τρόπο που τα λέει. Εχει μια δυναμική ο λόγος του, μια ροή και δεν κρατάει ποτέ κείμενο. Δεν αντέχονται πλέον οι βουλευτές που συλλαβίζουν Καβάφη γιατί έτσι τους τα έγραψε ο συνεργάτης τους. Σαν-βγεις-στον-πη-γαι-μό-για-την-Ι-θά-κη είναι πράμα αυτό τώρα;
Ο Βορίδης είναι εύγλωττος, είναι ευφυής, είναι επικίνδυνος. Καμία σχέση με τον αντιπρόεδρό τους τον Γεωργιάδη που δύσκολα τον παίρνεις στα σοβαρά. Π.χ. αν αυτός έλεγε ότι καταργούνται τα Χριστούγεννα, κανείς δεν θα έδινε σημασία, μια ανοησία πάνω, μια κάτω, who’s counting?
Αλλά εσείς, κύριε Βορίδη, τι σκεφτόσασταν ειλικρινά τώρα; Διότι σιγά μην πιστεύετε εσείς ειδικά πως η θρησκευτική ουδετερότητα… καταργεί τα Χριστούγεννα. Ελάτε τώρα, χρυσέ μου, ελάτε που θα στήνουμε γιάφκες για να κρύβουμε τον Ρούντολφ το ελαφάκι.
Καλά, εμάς το σπίτι μας σφηκοφωλιά, τι πολύγραφο έχουμε, τι Ντόιτσε Βέλε πιάνουμε, τι αγγελάκια, τι γιρλάντες, τι κοτζάμ έλατο. Με τόσα πειστήρια του εγκλήματος θα μας χώσουν μέσα οικογενειακώς και θα πετάξουν το κλειδί. Στις γιορτές άλλοι αγοράζουν δώρα κι εμείς γυψοσανίδες να κρύψουμε τα εποχικά. Και τις νύχτες θα ακούμε κρυφά το «Jingle bells», «Χριστούγεννα ευτυχισμένα δεν γίνονται, καρδούλα μου, χωρίς εσένα» και «Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες». Veenceremos, σύντροφε Αϊ-Βασίλη.
Κύριε Βορίδη, τώρα που είμαστε οι δυο μας και δεν μας ακούει κανείς, πείτε μου την πάσα αλήθεια. Δεν τα πιστεύατε τα χαζά που λέγατε, έτσι δεν είναι; Μας τρολάρατε κανονικά και μας τρολάρατε σκόπιμα. Σκεφτήκατε «ας τα πω εγώ χοντρά κι όλο και κάποιοι ηλίθιοι θα τσιμπήσουν». Δηλαδή πόσο μαλάκες μάς θεωρείτε, συγγνώμη κιόλας, πόσο χάπατα;
Εδώ τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουν στην Ινδονησία που είναι από μουσουλμάνοι μέχρι χριστιανοί, μέχρι κομφουκιανιστές, και δεν θα τα γιορτάσουμε εδώ στο Κουκάκι; Σοβαρά τώρα; Τς τς τς εγώ σας είχα για μεγάλα πράγματα, κύριε Βορίδη, αλλιώς ονειρευόμουν να σας καμαρώσω.
Στη συνέντευξη στον Σκάι, άναυδος σας άκουγε ο Γιώργος Αυτιάς, σου λέει έχει γούστο να πάθουμε τέτοια δουλειά. Ερωτήσεις δεν έκανε ο δημοσιογράφος, δεν αμφισβήτησε τίποτα, δεν του είπε «όπα, πάρ’ το αλλιώς». Δεν του «θύμισε» πως στη θρησκευτικά ουδέτερη Γερμανία γιορτάζονται δημόσια τα Χριστούγεννα χωρίς να συλλαμβάνεται ο Αϊ-Βασίλης. Τίποτα, μόκο. Τον κοίταζε με μάτια διεσταλμένα από τον τρόμο κι επαναλάμβανε «ναι, ναι, ναι, ναι-αι;, ναι;;;;, α ναι;».
Βορίδης: Σε χώρες με θρησκευτική ουδετερότητα τα σχολεία δεν έχουν την εικόνα του Χριστού.
Αυτιάς: Τι έχουνε;
Βορίδης: Τίποτα.
Αυτιάς: Κενό;;;
Βορίδης: Κενό.
Δημοσιογραφία που τσακίζει κόκαλα. Τον στρίμωξε για τα καλά ο Αυτιάς με τις αιχμηρές ερωτήσεις. (Και συγχωρέστε αλλά με τις συντεχνιακές λογικές στον κλάδο μας δεν τα πάω καθόλου καλά.)
Αγαπητέ κύριε Βορίδη, όταν οι άλλοι ψελλίζουν συλλαβιστούς Καφάβηδες, εσείς άνετα να μας απαγγείλετε από το βήμα της Βουλής τούς «Σκλάβους πολιορκημένους» του Κώστα Βάρναλη:
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Μα τι σκεφτόσασταν, κύριε Βορίδη;
Την αμαρτία μου θα την πω. Ακροδεξιός ξεακροδεξιός, τον Μάκη Βορίδη τον παρακολουθούσα από το Κανάλι της Βουλής. Ηταν το καλά κρυμμένο μυστικό μου – διότι δεν είναι πολιτικώς ορθόν να βλέπεις Βορίδη, πώς να το κάνουμε τώρα. Ομως είναι καλός ρήτορας, χαρισματικός ομιλητής και ξεχωρίζει όταν ανεβαίνει στο βήμα. Οχι γι’ αυτά που λέει, αλλά για τον τρόπο που τα λέει. Εχει μια δυναμική ο λόγος του, μια ροή και δεν κρατάει ποτέ κείμενο. Δεν αντέχονται πλέον οι βουλευτές που συλλαβίζουν Καβάφη γιατί έτσι τους τα έγραψε ο συνεργάτης τους. Σαν-βγεις-στον-πη-γαι-μό-για-την-Ι-θά-κη είναι πράμα αυτό τώρα;
Ο Βορίδης είναι εύγλωττος, είναι ευφυής, είναι επικίνδυνος. Καμία σχέση με τον αντιπρόεδρό τους τον Γεωργιάδη που δύσκολα τον παίρνεις στα σοβαρά. Π.χ. αν αυτός έλεγε ότι καταργούνται τα Χριστούγεννα, κανείς δεν θα έδινε σημασία, μια ανοησία πάνω, μια κάτω, who’s counting?
Αλλά εσείς, κύριε Βορίδη, τι σκεφτόσασταν ειλικρινά τώρα; Διότι σιγά μην πιστεύετε εσείς ειδικά πως η θρησκευτική ουδετερότητα… καταργεί τα Χριστούγεννα. Ελάτε τώρα, χρυσέ μου, ελάτε που θα στήνουμε γιάφκες για να κρύβουμε τον Ρούντολφ το ελαφάκι.
Καλά, εμάς το σπίτι μας σφηκοφωλιά, τι πολύγραφο έχουμε, τι Ντόιτσε Βέλε πιάνουμε, τι αγγελάκια, τι γιρλάντες, τι κοτζάμ έλατο. Με τόσα πειστήρια του εγκλήματος θα μας χώσουν μέσα οικογενειακώς και θα πετάξουν το κλειδί. Στις γιορτές άλλοι αγοράζουν δώρα κι εμείς γυψοσανίδες να κρύψουμε τα εποχικά. Και τις νύχτες θα ακούμε κρυφά το «Jingle bells», «Χριστούγεννα ευτυχισμένα δεν γίνονται, καρδούλα μου, χωρίς εσένα» και «Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες». Veenceremos, σύντροφε Αϊ-Βασίλη.
Κύριε Βορίδη, τώρα που είμαστε οι δυο μας και δεν μας ακούει κανείς, πείτε μου την πάσα αλήθεια. Δεν τα πιστεύατε τα χαζά που λέγατε, έτσι δεν είναι; Μας τρολάρατε κανονικά και μας τρολάρατε σκόπιμα. Σκεφτήκατε «ας τα πω εγώ χοντρά κι όλο και κάποιοι ηλίθιοι θα τσιμπήσουν». Δηλαδή πόσο μαλάκες μάς θεωρείτε, συγγνώμη κιόλας, πόσο χάπατα;
Εδώ τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουν στην Ινδονησία που είναι από μουσουλμάνοι μέχρι χριστιανοί, μέχρι κομφουκιανιστές, και δεν θα τα γιορτάσουμε εδώ στο Κουκάκι; Σοβαρά τώρα; Τς τς τς εγώ σας είχα για μεγάλα πράγματα, κύριε Βορίδη, αλλιώς ονειρευόμουν να σας καμαρώσω.
Στη συνέντευξη στον Σκάι, άναυδος σας άκουγε ο Γιώργος Αυτιάς, σου λέει έχει γούστο να πάθουμε τέτοια δουλειά. Ερωτήσεις δεν έκανε ο δημοσιογράφος, δεν αμφισβήτησε τίποτα, δεν του είπε «όπα, πάρ’ το αλλιώς». Δεν του «θύμισε» πως στη θρησκευτικά ουδέτερη Γερμανία γιορτάζονται δημόσια τα Χριστούγεννα χωρίς να συλλαμβάνεται ο Αϊ-Βασίλης. Τίποτα, μόκο. Τον κοίταζε με μάτια διεσταλμένα από τον τρόμο κι επαναλάμβανε «ναι, ναι, ναι, ναι-αι;, ναι;;;;, α ναι;».
Βορίδης: Σε χώρες με θρησκευτική ουδετερότητα τα σχολεία δεν έχουν την εικόνα του Χριστού.
Αυτιάς: Τι έχουνε;
Βορίδης: Τίποτα.
Αυτιάς: Κενό;;;
Βορίδης: Κενό.
Δημοσιογραφία που τσακίζει κόκαλα. Τον στρίμωξε για τα καλά ο Αυτιάς με τις αιχμηρές ερωτήσεις. (Και συγχωρέστε αλλά με τις συντεχνιακές λογικές στον κλάδο μας δεν τα πάω καθόλου καλά.)
Αγαπητέ κύριε Βορίδη, όταν οι άλλοι ψελλίζουν συλλαβιστούς Καφάβηδες, εσείς άνετα να μας απαγγείλετε από το βήμα της Βουλής τούς «Σκλάβους πολιορκημένους» του Κώστα Βάρναλη:
«Tάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;Aχ, πού ‘σαι νιότη, που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!»
Και καλά Χριστούγεννα να σας ευχηθώ ολόψυχα. Ουπς σόρι.
- το κείμενο της Έλενας Ακρίτα είναι από ΤΑ ΝΕΑ (10/11/2018)
- το κείμενο της Έλενας Ακρίτα είναι από ΤΑ ΝΕΑ (10/11/2018)
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου