*
Αφήνω τον ποιητή να σε αποχαιρετίσει, Θέμο.
Ανασυγκρότηση
***
*
Γράφει σε ανάρτησή της στο Facebook:
Για τον Θέμο. Ανήκω στη γενιά που σέβεται τον άταφο νεκρό, ακόμα κι όταν αυτός δεν αξίζει τον σεβασμό. Στην περίπτωση του Θέμου Αναστασιάδη, εκτός από τα προφανή, είχα και μια επώδυνη προσωπική εμπειρία που αφορούσε προσωπικά μου δεδομένα. Δεν μπορώ να την ξεχάσω και δεν μπορώ να την συγχωρέσω. Μέχρι εκεί. Ούτε χαίρομαι, ούτε βρίζω, ούτε πανηγυρίζω, αλλά ούτε κι αποδέχομαι τις μεταθανάτιες αγιογραφίες. Δεν ξεχνάμε αν ο νεκρός αδίκησε, αλλά δεν φτύνουμε και στον τάφο του. Απλά και ανθρώπινα.
*
«Δεν ξεχνάμε αν ο νεκρός αδίκησε,
αλλά δεν φτύνουμε και στον τάφο του»
Για τον Θέμο. Ανήκω στη γενιά που σέβεται τον άταφο νεκρό, ακόμα κι όταν αυτός δεν αξίζει τον σεβασμό. Στην περίπτωση του Θέμου Αναστασιάδη, εκτός από τα προφανή, είχα και μια επώδυνη προσωπική εμπειρία που αφορούσε προσωπικά μου δεδομένα. Δεν μπορώ να την ξεχάσω και δεν μπορώ να την συγχωρέσω. Μέχρι εκεί. Ούτε χαίρομαι, ούτε βρίζω, ούτε πανηγυρίζω, αλλά ούτε κι αποδέχομαι τις μεταθανάτιες αγιογραφίες. Δεν ξεχνάμε αν ο νεκρός αδίκησε, αλλά δεν φτύνουμε και στον τάφο του. Απλά και ανθρώπινα.
Αφήνω τον ποιητή να σε αποχαιρετίσει, Θέμο.
«Πέθανες – κι έγινες κι εσύ: ο καλός, ο λαμπρός άνθρωπος,
ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Κοιμού εν ειρήνη,
δε θα ’ρθω την ησυχία σου να ταράξω. […]
Κοιμού εν Ειρήνη. Δε θα ’σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.»
Μανώλης Αναγνωστάκης (Ο Στόχος 1970)».
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου