*
* Το κείμενο αυτό δόθηκε στη διεύθυνση της «Μακεδονίας» ως απάντηση στην «Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων», αλλά δεν δημοσιεύτηκε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η «Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων στη «Μακεδονία»», που δημοσιεύτηκε στις 24.5.2015
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Εφημερίδα «Μακεδονία»:
από την ταπείνωση των δημοσιογράφων
στην πλαστογραφία και την οργή
 |
| ... ο σημερινός διευθυντής της "Μακεδονίας", Μιχάλης Αλεξανδρίδης ... |
Μια οφειλόμενη απάντηση
σε συκοφαντικό δημοσίευμα της «Μακεδονίας» *
Στο φύλλο της «Μακεδονίας» της περασμένης Κυριακής 24-5-2015 δημοσιεύθηκε μια «ανοιχτή επιστολή» με την υπογραφή «Εργαζόμενοι στην εφημερίδα Μακεδονία». Σ’ αυτό το ολοσέλιδο κείμενο οι υποτιθέμενοι συνάδελφοί μας καταφέρονται εναντίον μας, επειδή δεν υπογράψαμε ατομικές συμβάσεις εργασίας με μείωση μισθών, αμφισβητούν τους συνδικαλιστικούς λόγους για τους οποίους τηρήσαμε αυτή τη στάση, προσάπτοντάς μας ιδιοτέλεια, μας κατηγορούν ούτε λίγο ούτε πολύ πως ευθυνόμαστε για το γεγονός ότι σήμερα βρισκόμαστε τρεις μήνες απλήρωτοι και μας εγκαλούν ότι υπονομεύουμε την επιχείρηση.
Καταρχήν αναρωτιόμαστε ποιοι είναι αυτοί οι «εργαζόμενοι στην εφημερίδα «Μακεδονία»». Διότι στη συνέλευση των δημοσιογράφων που συνεκλήθη τη Δευτέρα 25-5-2015, κανένας συνάδελφος δεν εμφανίστηκε να γνωρίζει κάτι επ’ αυτού. Αντιθέτως, όλοι εκδήλωσαν την αντίδραση και την οργή τους, ή έστω την αντίθεσή τους στη δημοσίευση ενός τέτοιου διχαστικού κειμένου!
Μόνον ο διευθυντής της εφημερίδας Μιχάλης Αλεξανδρίδης είπε ότι «δυο τρεις εργαζόμενοι» του έδωσαν το κείμενο, το οποίο έκρινε ότι έπρεπε να δημοσιεύσει και μάλιστα με τη συγκεκριμένη υπογραφή. Έπειτα απ’ αυτό είναι βάσιμη η υποψία μας πως η διεύθυνση και η διοίκηση της εφημερίδας χρησιμοποίησαν μια «πλαστογραφημένη» υπογραφή, για να καταφερθούν εναντίον μας για άλλη μια φορά – κάτι για το οποίο σε κάθε περίπτωση θα αποφανθούν τα πειθαρχικά συμβούλια της ΕΣΗΕΜΘ.
Τα επιχειρήματα της εργοδοσίας
Επί του περιεχομένου τώρα. Στο δημοσίευμα υιοθετούνται όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας εναντίον μας. Ο συντάκτης του, όμως, σε ένα κείμενο 825 λέξεων, παρέλειψε να αναφέρει ότι εμείς οι «ιδιοτελείς» με τις «προσοδοφόρες» επιλογές πρόκειται να απολυθούμε στις 23 Ιουλίου – σύμφωνα με την προειδοποιητική καταγγελία σύμβασης που μας επιδόθηκε – επειδή ακριβώς δεν έχουμε υπογράψει ατομικές συμβάσεις (και παρά την αντίθετη άποψη της Επιθεώρησης Εργασίας, που διασαφηνίζει ότι αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση λόγο απόλυσης).
Στην οργουελική γλώσσα που χρησιμοποιείται στο εν λόγω κείμενο με την πλαστή υπογραφή, οι απολύσεις ονομάζονται «απομακρύνσεις», οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία παρουσιάζονται ως «συλλογικές διαδικασίες» και το ρίσκο που αναλαμβάνουν κάποιοι παλεύοντας για συλλογικές συμβάσεις εργασίας ονομάζεται «προσωπική στρατηγική». Εμείς πάντως, σε αντίθεση με τους… «εργαζόμενους», δεν κρυβόμαστε στη γωνία. Ας βγουν λοιπόν στο ξέφωτο και οι ίδιοι να μας δείξουν τα πρόσωπά τους. Κι ας μας πουν κάτι για τις «σφαγές» των εργαζομένων από το 2012 και εξής…
Το σχέδιο απέτυχε…
Τότε η εργοδοσία εκπόνησε ένα τριετές σχέδιο για τη σωτηρία της εφημερίδας, που προϋπέθετε απολύσεις, ώστε να ενταχθεί σε πρόγραμμα κρατικής χρηματοδότησης, ύψους 10,2 εκατ. ευρώ, και να ξεπληρώσει τα χρέη της σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και εργαζόμενους. Η τριετία παρήλθε, οι δεσμεύσεις δεν τηρήθηκαν, το σχέδιο απέτυχε.
Εμείς είμαστε με την πλευρά εκείνων που προσπαθήσαμε να αποκρούσουμε την απόπειρα της εργοδοσίας για επέκταση των μειώσεων για δεύτερη τριετία. Αντιταχθήκαμε σθεναρά στο να επεκταθεί με συνοπτικές διαδικασίες ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, όπως είχε παρουσιαστεί πριν από τρία χρόνια, ένα σχέδιο που αποκλειστικά συνίσταται στη μισθολογική περιστολή – και το οποίο γι’ αυτό ακριβώς κρίνεται εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο.
Το συλλογικό συμφέρον
Μήπως μπορούν οι «εργαζόμενοι» να μας πουν γιατί, ενώ «η εφημερίδα απασχολεί περίπου 100 δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς», δεν τους πληρώνει, καθώς η καθυστέρηση στην καταβολή της μισθοδοσίας υπερβαίνει τους τρεις μήνες, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές;
Μας κατηγορούν ότι διαχωρίζουμε τη θέση μας από το συλλογικό και ότι ακολουθούμε προσωπικές στρατηγικές. Πάλι μπερδεύονται, προφανώς σκόπιμα και διαστρεβλωτικά. Συγχέουν το συλλογικό συμφέρον με την απαίτηση της εργοδοσίας για συλλογική υποταγή στη βούλησή της. Και παραβλέπουν το γεγονός ότι η στάση μας ευθυγραμμίζεται απολύτως με τις θέσεις των συλλογικών μας οργάνων, δηλαδή των Ενώσεων Συντακτών.
Θέλουμε όμως να ευχαριστούμε κάποιους άλλους, πραγματικούς εργαζόμενους στην εφημερίδα «Μακεδονία», τους συναδέλφους μας που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους. Γνωρίζουμε καλά ότι είναι μαζί μας η πλειοψηφία των εργαζομένων, όπως γνωρίζουμε καλά τα συναισθήματα της αηδίας και της ταπείνωσης που ένιωθαν οι περισσότεροι όταν αναγκάστηκαν να υπογράψουν, γνωρίζοντας – προφανώς, όπως κι εμείς – ότι μια άρνηση θα τιμωρούνταν με απόλυση. Όπως κι έγινε τελικά, για καθαρά εκδικητικούς και παραδειγματικούς λόγους.
Στο φύλλο της «Μακεδονίας» της περασμένης Κυριακής 24-5-2015 δημοσιεύθηκε μια «ανοιχτή επιστολή» με την υπογραφή «Εργαζόμενοι στην εφημερίδα Μακεδονία». Σ’ αυτό το ολοσέλιδο κείμενο οι υποτιθέμενοι συνάδελφοί μας καταφέρονται εναντίον μας, επειδή δεν υπογράψαμε ατομικές συμβάσεις εργασίας με μείωση μισθών, αμφισβητούν τους συνδικαλιστικούς λόγους για τους οποίους τηρήσαμε αυτή τη στάση, προσάπτοντάς μας ιδιοτέλεια, μας κατηγορούν ούτε λίγο ούτε πολύ πως ευθυνόμαστε για το γεγονός ότι σήμερα βρισκόμαστε τρεις μήνες απλήρωτοι και μας εγκαλούν ότι υπονομεύουμε την επιχείρηση.
Καταρχήν αναρωτιόμαστε ποιοι είναι αυτοί οι «εργαζόμενοι στην εφημερίδα «Μακεδονία»». Διότι στη συνέλευση των δημοσιογράφων που συνεκλήθη τη Δευτέρα 25-5-2015, κανένας συνάδελφος δεν εμφανίστηκε να γνωρίζει κάτι επ’ αυτού. Αντιθέτως, όλοι εκδήλωσαν την αντίδραση και την οργή τους, ή έστω την αντίθεσή τους στη δημοσίευση ενός τέτοιου διχαστικού κειμένου!
Μόνον ο διευθυντής της εφημερίδας Μιχάλης Αλεξανδρίδης είπε ότι «δυο τρεις εργαζόμενοι» του έδωσαν το κείμενο, το οποίο έκρινε ότι έπρεπε να δημοσιεύσει και μάλιστα με τη συγκεκριμένη υπογραφή. Έπειτα απ’ αυτό είναι βάσιμη η υποψία μας πως η διεύθυνση και η διοίκηση της εφημερίδας χρησιμοποίησαν μια «πλαστογραφημένη» υπογραφή, για να καταφερθούν εναντίον μας για άλλη μια φορά – κάτι για το οποίο σε κάθε περίπτωση θα αποφανθούν τα πειθαρχικά συμβούλια της ΕΣΗΕΜΘ.
Τα επιχειρήματα της εργοδοσίας
Επί του περιεχομένου τώρα. Στο δημοσίευμα υιοθετούνται όλα τα επιχειρήματα της εργοδοσίας εναντίον μας. Ο συντάκτης του, όμως, σε ένα κείμενο 825 λέξεων, παρέλειψε να αναφέρει ότι εμείς οι «ιδιοτελείς» με τις «προσοδοφόρες» επιλογές πρόκειται να απολυθούμε στις 23 Ιουλίου – σύμφωνα με την προειδοποιητική καταγγελία σύμβασης που μας επιδόθηκε – επειδή ακριβώς δεν έχουμε υπογράψει ατομικές συμβάσεις (και παρά την αντίθετη άποψη της Επιθεώρησης Εργασίας, που διασαφηνίζει ότι αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση λόγο απόλυσης).
Στην οργουελική γλώσσα που χρησιμοποιείται στο εν λόγω κείμενο με την πλαστή υπογραφή, οι απολύσεις ονομάζονται «απομακρύνσεις», οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία παρουσιάζονται ως «συλλογικές διαδικασίες» και το ρίσκο που αναλαμβάνουν κάποιοι παλεύοντας για συλλογικές συμβάσεις εργασίας ονομάζεται «προσωπική στρατηγική». Εμείς πάντως, σε αντίθεση με τους… «εργαζόμενους», δεν κρυβόμαστε στη γωνία. Ας βγουν λοιπόν στο ξέφωτο και οι ίδιοι να μας δείξουν τα πρόσωπά τους. Κι ας μας πουν κάτι για τις «σφαγές» των εργαζομένων από το 2012 και εξής…
Το σχέδιο απέτυχε…
Τότε η εργοδοσία εκπόνησε ένα τριετές σχέδιο για τη σωτηρία της εφημερίδας, που προϋπέθετε απολύσεις, ώστε να ενταχθεί σε πρόγραμμα κρατικής χρηματοδότησης, ύψους 10,2 εκατ. ευρώ, και να ξεπληρώσει τα χρέη της σε δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και εργαζόμενους. Η τριετία παρήλθε, οι δεσμεύσεις δεν τηρήθηκαν, το σχέδιο απέτυχε.
Εμείς είμαστε με την πλευρά εκείνων που προσπαθήσαμε να αποκρούσουμε την απόπειρα της εργοδοσίας για επέκταση των μειώσεων για δεύτερη τριετία. Αντιταχθήκαμε σθεναρά στο να επεκταθεί με συνοπτικές διαδικασίες ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, όπως είχε παρουσιαστεί πριν από τρία χρόνια, ένα σχέδιο που αποκλειστικά συνίσταται στη μισθολογική περιστολή – και το οποίο γι’ αυτό ακριβώς κρίνεται εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο.
Το συλλογικό συμφέρον
Μήπως μπορούν οι «εργαζόμενοι» να μας πουν γιατί, ενώ «η εφημερίδα απασχολεί περίπου 100 δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς», δεν τους πληρώνει, καθώς η καθυστέρηση στην καταβολή της μισθοδοσίας υπερβαίνει τους τρεις μήνες, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές;
Μας κατηγορούν ότι διαχωρίζουμε τη θέση μας από το συλλογικό και ότι ακολουθούμε προσωπικές στρατηγικές. Πάλι μπερδεύονται, προφανώς σκόπιμα και διαστρεβλωτικά. Συγχέουν το συλλογικό συμφέρον με την απαίτηση της εργοδοσίας για συλλογική υποταγή στη βούλησή της. Και παραβλέπουν το γεγονός ότι η στάση μας ευθυγραμμίζεται απολύτως με τις θέσεις των συλλογικών μας οργάνων, δηλαδή των Ενώσεων Συντακτών.
Θέλουμε όμως να ευχαριστούμε κάποιους άλλους, πραγματικούς εργαζόμενους στην εφημερίδα «Μακεδονία», τους συναδέλφους μας που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους. Γνωρίζουμε καλά ότι είναι μαζί μας η πλειοψηφία των εργαζομένων, όπως γνωρίζουμε καλά τα συναισθήματα της αηδίας και της ταπείνωσης που ένιωθαν οι περισσότεροι όταν αναγκάστηκαν να υπογράψουν, γνωρίζοντας – προφανώς, όπως κι εμείς – ότι μια άρνηση θα τιμωρούνταν με απόλυση. Όπως κι έγινε τελικά, για καθαρά εκδικητικούς και παραδειγματικούς λόγους.
Οι νυν εργαζόμενοι και προσεχώς
απολυμένοι δημοσιογράφοι της «Μακεδονίας»
Κωστής Κεκελιάδης, Μπάμπης Μπίκας, Βασίλης Πάγκαλος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η «Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων στη «Μακεδονία»», που δημοσιεύτηκε στις 24.5.2015
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου