*
Άλλη εφημερίδα που όταν τυπώθηκε δεν γνώριζε την παραίτηση Παπαδημητρίου, ήταν ο Ελεύθερος Τύπος, που έγραψε στο βασικό της θέμα «Έδιωξε Αντωνοπούλου κρατάει Παπαδημητρίου». Αντίθετα η Εφημερίδα των Συντακτών πρόλαβε και είχε στο πρωτοσέλιδο χτύπημα την πληροφορία της παραίτησης. Βέβαια οι «χαμένες ειδήσεις» λόγω χρόνου είναι μια μεγάλη και πικρή ιστορία στον Τύπο. Και κάποιες φορές οι απώλειες κακοφόρμισαν σε βαθμό σήψης, όπως έγινε με το κυριακάτικο Βήμα των ημερών Ψυχάρη, που περιέγραφε, με λεπτομέρειες, την άφιξη του Ερντογάν (τότε πρωθυπουργός) στην Αθήνα, αλλά τελικά ο Ερντογάν δεν ήρθε δηλώνοντας ξαφνικό πρόβλημα υγείας. Ωστόσο, το Βήμα είχε τίτλο «Τα χαμόγελα δεν έκρυψαν την ψυχρότητα» για μια συνάντηση που δεν είχε γίνει! Ο ίδιος ο Ψυχάρης ζητώντας με σχόλιό του στην εφημερίδα συγγνώμη για την απίθανη εξαπάτηση των αναγνωστών του, έκανε λόγο για «μνημειώδη γκάφα».
Τέλος πάντων, η αστοχία των εφημερίδων στην είδηση για την παραίτηση Παπαδημητρίου είναι ένα ακόμα πιστοποιητικό θανάτου για το πεθαμένο «χαρτί». Που όσο και να τρέχει βγαίνει πάντα τελευταίο στην άμεση ενημέρωση.
Ανασυγκρότηση
***
*
Το «χαρτί» στη δημοσιογραφία ως μέσον άμεσης ενημέρωσης έχει πεθάνει ή, τουλάχιστον, είναι άρρωστο και έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη. Γνωστό αυτό, αλλά επιβεβαιώνεται κάθε τόσο. Όπως έγινε με την παραίτηση της Ράνιας Αντωνοπούλου, που υποβλήθηκε νωρίς τη Δεύτερα, και συνεπώς την πρόλαβαν οι εφημερίδες, και η παραίτηση του συζύγου της, του Δημήτρη Παπαδημητρίου, που υποβλήθηκε αργά τη νύχτα και κάποια φύλλα όχι μόνο την έχασαν αλλά έκαναν και αρνητικές αναφορές. Τα Νέα είχαν την παραμονή Παπαδημητρίου (που δεν ίσχυε) βασικό τους θέμα, γράφοντας «Ζήτημα με Παπαδημητρίου» και «Μετά την Αντωνοπούλου οφείλει να αποχωρήσει και ο σύζυγός της».
Το γεγονός άλλοτε θα εθεωρείτο πολύ μεγάλη δημοσιογραφική γκάφα αλλά σήμερα –που η αμεσότητα της έντυπης ενημέρωσης έχει αμβλυνθεί– υπάρχει, κατά κάποιο τρόπο, κατανόηση. Αλλά και πάλι υπάρχουν ευθύνες και κατακραυγή.
Βέβαια, στα χρόνια του παλιού ΔΟΛ, τα Νέα ήταν από τις εφημερίδες εκείνες που διέθεταν τη δυνατότητα να περιμένουν, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη, την είδηση της τελευταίας στιγμής. Ένας λόγος της ευχέρειας που είχαν να κλείνουν αργά τις σελίδες τους ήταν το δικό τους πιεστήριο –αρχικά στο ισόγειο του κτιρίου της πλατείας Καρύτση, όπου επίσης στεγάζονταν τα γραφεία και τα τυπογραφεία τους, και κατόπιν στην Ίριδα. Αλλά βασικότερος λόγος ήταν η κρατούσα εκείνη την εποχή αντίληψη και η επιθυμία-νόμος των παλιών εφημερίδων να κλείνουν οι σελίδες αργά, προς τις πρώτες πρωινές ώρες. Γιατί τότε ήταν αδιανόητο να μη ξενυχτούν τα ημερήσια έντυπα. Στα Νέα, αλλά και σε άλλες, υπήρχε νυχτερινή βάρδια συντάκτη και τεχνικών για αλλαγές στις σελίδες τους με γεγονότα που θα προέκυπταν. Και αλλαγές γίνονταν καθημερινά όχι μόνο στα πρωτοσέλιδα αλλά ακόμα και στις εσωτερικές σελίδες, για ειδήσεις που δεν ήταν απαραιτήτως υποχρεωτικό να προβληθούν στο μανταλάκι του περιπτέρου.
*
Μια χαμένη νυχτερινή είδηση και τι
γινόταν παλαιότερα στον ημερήσιο Τύπο
Το γεγονός άλλοτε θα εθεωρείτο πολύ μεγάλη δημοσιογραφική γκάφα αλλά σήμερα –που η αμεσότητα της έντυπης ενημέρωσης έχει αμβλυνθεί– υπάρχει, κατά κάποιο τρόπο, κατανόηση. Αλλά και πάλι υπάρχουν ευθύνες και κατακραυγή.
Βέβαια, στα χρόνια του παλιού ΔΟΛ, τα Νέα ήταν από τις εφημερίδες εκείνες που διέθεταν τη δυνατότητα να περιμένουν, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη, την είδηση της τελευταίας στιγμής. Ένας λόγος της ευχέρειας που είχαν να κλείνουν αργά τις σελίδες τους ήταν το δικό τους πιεστήριο –αρχικά στο ισόγειο του κτιρίου της πλατείας Καρύτση, όπου επίσης στεγάζονταν τα γραφεία και τα τυπογραφεία τους, και κατόπιν στην Ίριδα. Αλλά βασικότερος λόγος ήταν η κρατούσα εκείνη την εποχή αντίληψη και η επιθυμία-νόμος των παλιών εφημερίδων να κλείνουν οι σελίδες αργά, προς τις πρώτες πρωινές ώρες. Γιατί τότε ήταν αδιανόητο να μη ξενυχτούν τα ημερήσια έντυπα. Στα Νέα, αλλά και σε άλλες, υπήρχε νυχτερινή βάρδια συντάκτη και τεχνικών για αλλαγές στις σελίδες τους με γεγονότα που θα προέκυπταν. Και αλλαγές γίνονταν καθημερινά όχι μόνο στα πρωτοσέλιδα αλλά ακόμα και στις εσωτερικές σελίδες, για ειδήσεις που δεν ήταν απαραιτήτως υποχρεωτικό να προβληθούν στο μανταλάκι του περιπτέρου.
Τέλος πάντων, η αστοχία των εφημερίδων στην είδηση για την παραίτηση Παπαδημητρίου είναι ένα ακόμα πιστοποιητικό θανάτου για το πεθαμένο «χαρτί». Που όσο και να τρέχει βγαίνει πάντα τελευταίο στην άμεση ενημέρωση.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου