... "Jus... for talent" (δίκαιο... του ταλέντου) ...

*

Cosmina Furchi Gliatas
***
*

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο…

.

Μια Δημοκρατία όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα

αποκτούνται με κριτήριο το ταλέντο

δεν είναι άξια για το όνομά της

Δεν είσαι πολίτης μιας χώρας αν δεν έχεις ταλέντο σε κάτι; Τι θα γίνει με τα άλλα παιδιά, των μεταναστών, που γεννήθηκαν και ζουν σε αυτή τη χώρα και τυχαίνει να μην έχουν ταλέντο; Θα τα στείλουμε στον Καιάδα ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην Αμυγδαλέζα;

Στο να αποκτήσουμε την υπηκοότητα εκτός από το δικαίωμα του “Jus sanguinis, Jus soli” (από τα λατινικά jus sanguinis (δίκαιο τού αίματος) και jus soli (δίκαιο του εδάφους) θα έπρεπε να προσθέσουμε και το “Jus… for talent” (δίκαιο… του ταλέντου). Όλοι πρέπει να έχουν ίδια δικαιώματα απέναντι στο νόμο και όχι να είναι προνομιούχοι μόνο αυτοί που κάθονται “κάτω από τη μπάρα”.

Ναι, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πούλαγε cd αλλά όχι “στικάκια”, όχι για να ζήσει αλλά για να επιβιώσει, δεν είχε καμία offshore εταιρία και ούτε ψώνιζε στα μαγαζιά του Κολωνακίου με “ξένα χρήματα”. Δε σκότωσε, δεν έκλεψε, δεν έμπλεξε σε κακές παρέες, δεν πήγε ποτέ στη φυλακή. Το όνομά του δεν ήταν σε καμία περίφημη λίστα και αμφιβάλω αν ποτέ έκανε μια λίστα για να αγοράσει προϊόντα από το σούπερ μάρκετ, εφόσον η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του δεν του επέτρεπε να έχουν πολλά αγαθά παρά μόνο τα απαραίτητα.

Επένδυσε ό,τι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του, στην Παιδεία, στον αθλητισμό, στην οικογένεια. Αν και δούλεψε σκληρά και με μεράκι για να τα καταφέρει, ποτέ δεν θα σκεπτόταν ότι θα συναντούσε τον πρωθυπουργό, ενώ αντίθετα το μόνο που θα σκεπτόταν ήταν ότι, ίσως, κάποια στιγμή, θα βρισκόταν ενώπιων κάποιου άλλου υπουργού. Και αυτό δεν ήταν όνειρο αλλά … εφιάλτης.

Για μένα ισχύει ότι έγραψα στο πρώτο μου άρθρο στην aixmi.gr: “Δε μ’ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ’ ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος .” (Μέγας Αλέξανδρος).

Θερμά συγχαρητήρια λοιπόν στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είναι ένας Έλληνας περήφανος για τη Νιγηριανή καταγωγή του που τιμά την οικογένειά του και που μας έδωσε ελπίδα και χαρά.
Ένα άξιο παλικάρι, ένας βιοπαλαιστής που τίποτα δεν του χαρίστηκε, παρά μόνο η ζωή και το ταλέντο από τον ίδιο το Θεό. Στο πρόσωπό του θα χειροκροτήσουμε τον κάθε άνθρωπο που τα καταφέρνει τίμια στη ζωή, θα γευτούμε αληθινά κι εμείς τις νίκες του, από μακριά, χωρίς να ποζάρουμε σε καμία φωτογραφία αλλά κρατώντας τα χαμόγελά του ως εικόνα…

Τον ευχαριστούμε που μας πρόσφερε ένα αληθινό “success story”, που ζήσαμε κι εμείς το όνειρο, που σήκωσε την Ελληνική σημαία ψηλά.

Τι θα γίνει όμως με τα ταλαντούχα ελληνόπουλα που μεταναστεύουν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους σε άλλη Γη της Επαγγελίας και με αυτά που είναι εγκλωβισμένα στην ίδια τους τη χώρα, καταδικασμένα να παρακολουθούν μια αποτυχημένη ιστορία υπό το βλέμμα της υποκρισίας των υπευθύνων;

Είναι σαν να ʼχεις δικά σου παιδιά και να τα διώξεις για να υιοθετήσεις άλλα ταλαντούχα για να σε ομορφαίνουν και να σου στολίζουν τη βιτρίνα, για να αποκτήσει λάμψη η ζωή σου … να πάρεις κάτι από τη δόξα τους.

Πιστεύω ότι είναι πλέον ώρα, για τους αρμόδιους, μετά τις πόζες στο φακό, να ακούσουμε και ένα “mea culpa” και να πετύχουν κι αυτοί το ακατόρθωτο, για να υπάρχει μια δίκαιη Ελλάδα όπου θα δίνουν σημασία στα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι στα “talent show”.

---
*