*
του Πάσχου Μανδραβέλη
Δεν ήταν μόνον ο Ευάγγελος Αβέρωφ που μιλούσε για τη μακεδονική γλώσσα, η οποία υπήρχε στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οπως υπενθύμισε ο κ. Σωτήρης Βαλντέν («Αυγή» 10.6.2018), ο υπεράνω υποψίας για τα εθνικά ζητήματα Ηπειρώτης πολιτικός έλεγε στη Βουλή στις 17.9.1959: «Κύριοι, εις το ζήτημα της γλώσσης πολλά δύνανται να λεχθούν. Πρώτον, εις την ελληνικήν Μακεδονίαν δεν ομιλείται η μακεδονική γλώσσα, η οποία ομιλείται εις τα Σκόπια και έχει και γραμματικήν και συντακτικόν, ομιλείται ένα τοπικόν ιδίωμα, το οποίον δεν έχει καμμίαν σχέσιν με την μακεδονικήν γλώσσαν».
Τώρα κυβέρνηση και αντιπολίτευση ερίζουν για τη γλώσσα των ακατονόμαστων γειτόνων μας. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Φίλης δήλωσε ότι «υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει; Τι ανακαλύπτουμε τώρα προβλήματα; Σλαβική-μακεδονική γλώσσα υπάρχει. Το ελληνικό κράτος το λέει και ο ΟΗΕ και ο ίδιος ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1959, που ήταν υπουργός Εξωτερικών. Στο θέματα του ονόματος της γλώσσας ή υπάρχει ή δεν υπάρχει» (5.2.2108).
«Δεν υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, η γλώσσα τους είναι μια βουλγάρικη διάλεκτος. Ουδέποτε ο Στρατής Μυριβήλης ή όποιο άλλο κείμενο της εποχής μέχρι το 1945 μιλούσε για Μακεδόνες. Μέχρι το 1945 που ο Τίτο ονοματίζει αυτόν τον χώρο Μακεδονία και εφευρίσκει μακεδονικό έθνος και γλώσσα, δεν υπήρχε καμία αναφορά», απάντησε ανακριβώς ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Σέρβοι προπαγάνδιζαν για πολιτικούς λόγους ότι η γλώσσα των Σλαβομακεδόνων ήταν σερβική διάλεκτος και οι Βούλγαροι, βουλγαρική. Εμείς πάλι –που δεν θέλαμε και ούτε μας συνέφερε η Μεγάλη Σερβία,ή η Μεγάλη Βουλγαρία– μιλούσαμε για «μακεδονική γλώσσα». Μέχρι που μπουρδουκλώσαμε τα ονόματα με την ψυχή μας και δεν βγάζουμε άκρη.
Και ποια είναι ακριβώς η διαφορά της «μακεδονικής γλώσσας» από το «σερβοβουλγαρικό ιδίωμα», όπως λένε σήμερα κάποιοι; Απολύτως καμία, αν εξαιρέσουμε τα κονδύλια που ενθυλακώνουν διάφοροι για να κάνουν περίτεχνες και εθνικά ορθές (αναλόγως της συγκυρίας) θεωρίες. Οπως ορθώς γράφει ο καθηγητής γλωσσολογίας κ. Κώστας Ντίνας, «η επιστήμη της Γλωσσολογίας δεν έδωσε ακόμα τη σαφή και οριστική της απάντηση στο ερώτημα: τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος μιας γλώσσας;». Ή όπως είπε πιο κυνικά ο Αμερικανός γλωσσολόγος Max Weinreich, «Γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και ναυτικό».
Ομιλείτε την μακεδονικήν;
Δεν ήταν μόνον ο Ευάγγελος Αβέρωφ που μιλούσε για τη μακεδονική γλώσσα, η οποία υπήρχε στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οπως υπενθύμισε ο κ. Σωτήρης Βαλντέν («Αυγή» 10.6.2018), ο υπεράνω υποψίας για τα εθνικά ζητήματα Ηπειρώτης πολιτικός έλεγε στη Βουλή στις 17.9.1959: «Κύριοι, εις το ζήτημα της γλώσσης πολλά δύνανται να λεχθούν. Πρώτον, εις την ελληνικήν Μακεδονίαν δεν ομιλείται η μακεδονική γλώσσα, η οποία ομιλείται εις τα Σκόπια και έχει και γραμματικήν και συντακτικόν, ομιλείται ένα τοπικόν ιδίωμα, το οποίον δεν έχει καμμίαν σχέσιν με την μακεδονικήν γλώσσαν».
Είναι και ο Παύλος Μελάς που αναγνώρισε την ακατονόμαστη γλώσσα, ο οποίος σε επιστολή του (16.3.1904) αναφέρει ότι ο μακεδονομάχος Καπετάν Κώτας «ωμίλησε μακεδονικά» και μετέφραζε στα ελληνικά ο Πύρζας. (Ναταλία Π. Μελά, «Παύλος Μελάς», Δωδώνη 1998). Τότε η εθνική μας θέση ήταν η απόσχιση των Σλαβομακεδόνων από τη βουλγαρική επιρροή, υπό τον φόβο της «Μεγάλης Βουλγαρίας».
Τώρα κυβέρνηση και αντιπολίτευση ερίζουν για τη γλώσσα των ακατονόμαστων γειτόνων μας. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Φίλης δήλωσε ότι «υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει; Τι ανακαλύπτουμε τώρα προβλήματα; Σλαβική-μακεδονική γλώσσα υπάρχει. Το ελληνικό κράτος το λέει και ο ΟΗΕ και ο ίδιος ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1959, που ήταν υπουργός Εξωτερικών. Στο θέματα του ονόματος της γλώσσας ή υπάρχει ή δεν υπάρχει» (5.2.2108).
«Δεν υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, η γλώσσα τους είναι μια βουλγάρικη διάλεκτος. Ουδέποτε ο Στρατής Μυριβήλης ή όποιο άλλο κείμενο της εποχής μέχρι το 1945 μιλούσε για Μακεδόνες. Μέχρι το 1945 που ο Τίτο ονοματίζει αυτόν τον χώρο Μακεδονία και εφευρίσκει μακεδονικό έθνος και γλώσσα, δεν υπήρχε καμία αναφορά», απάντησε ανακριβώς ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Σέρβοι προπαγάνδιζαν για πολιτικούς λόγους ότι η γλώσσα των Σλαβομακεδόνων ήταν σερβική διάλεκτος και οι Βούλγαροι, βουλγαρική. Εμείς πάλι –που δεν θέλαμε και ούτε μας συνέφερε η Μεγάλη Σερβία,ή η Μεγάλη Βουλγαρία– μιλούσαμε για «μακεδονική γλώσσα». Μέχρι που μπουρδουκλώσαμε τα ονόματα με την ψυχή μας και δεν βγάζουμε άκρη.
Και ποια είναι ακριβώς η διαφορά της «μακεδονικής γλώσσας» από το «σερβοβουλγαρικό ιδίωμα», όπως λένε σήμερα κάποιοι; Απολύτως καμία, αν εξαιρέσουμε τα κονδύλια που ενθυλακώνουν διάφοροι για να κάνουν περίτεχνες και εθνικά ορθές (αναλόγως της συγκυρίας) θεωρίες. Οπως ορθώς γράφει ο καθηγητής γλωσσολογίας κ. Κώστας Ντίνας, «η επιστήμη της Γλωσσολογίας δεν έδωσε ακόμα τη σαφή και οριστική της απάντηση στο ερώτημα: τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος μιας γλώσσας;». Ή όπως είπε πιο κυνικά ο Αμερικανός γλωσσολόγος Max Weinreich, «Γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατό και ναυτικό».
---
Καθημερινή 13/6/2018
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου