*
Ανασυγκρότηση
***
*
Κάποιος να πει του Καρτερού ότι η φιλανθρωπία, την οποία εκφράζουν οι κυρίαρχες τάξεις απέναντι στις κυριαρχούμενες, είναι το αρχαιότερο “λειτούργημα” του κόσμου. Η μέθοδος βλέπεις να σου δίνουν μια μπουκιά ψωμί, με σκοπό όχι να σε χορτάσουν αλλά να σου βουλώσουν το στόμα, αποτελεί παλιό κολπάκι.
Εμείς οι κομμουνιστές από την άλλη δεν βλέπουμε τον άνθρωπο σαν ένα ζώο που το μόνο που χρειάζεται είναι να αναπνέει να πίνει να τρώει και να χέζει, βλέπουμε στον άνθρωπο όλες τις δυνατότητές του. Δεν είναι πως δεν αναγνωρίζουμε ότι για να αναπτυχθούν αυτές οι δυνατότητες πρέπει κάποιος να τρώει και να πίνει, είναι ότι δεν μένουμε σε αυτό.
Η αλληλεγγύη για τους κομμουνιστές δεν περιορίζεται στο συσσίτιο, το κάνουμε και αυτό, αλλά πάμε παραπέρα. Γιατί συσσίτιο δίνει και η εκκλησία, και οι φασίστες, και οι κυρίες της αυλής και οι ηγεμόνες κάθε εποχής. Και σε όλες εκείνες τις εποχές κόστιζε πολύ εκείνο το πιάτο η σούπα ή το ξερό καρβέλι, ήταν πιο ακριβό και από χαβιάρι, γιατί εκείνος που στο πρόσφερε με το αριστερό του χέρι, με το δεξί φρόντιζε να σε είχε απαλλάξει από όλα εκείνα για τα οποία είχες κοπιάσει και θα έπρεπε να απολαμβάνεις.
Εμείς θέλουμε ο λαός να μην αρκείται στα “κοινωνικά ιατρεία” αλλά να απαιτεί σύγχρονα νοσοκομεία, να μην αρκείται στα “κοινωνικά φροντιστήρια” αλλά να ζητάει παιδεία υψηλού επιπέδου για όλους, να μην πέφτει στις παγίδες των ανταλλακτικών παντοπωλείων, των εναλλακτικών νομισμάτων και των συναφών εμπαιγμών. Διότι το κοινωνικό ιατρείο αποτελεί το αντίστοιχο του ξηλώματος του χώρου της υγείας και των ασφαλίσεων και το κοινωνικό φροντιστήριο είναι το αντίστοιχο της διάλυσης του χώρου της παιδείας, ενώ το ανταλλακτικό παντοπωλείο είναι η άλλη όψη του μισθού πείνας των 400 ευρώ, δηλαδή άμα το καλοσκεφτεί κανείς μοιάζουν σαν μέρος της ίδιας τελικά πολιτικής. Ο λαός πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται όπως ο άξεστος ή ο αγαθός ιθαγενής που θαμπώνεται από καθρεφτάκια και χάντρες την ώρα που οι “κονκισταδόροι” κάθε είδους ασελγούν πάνω στη ζωή του. Εμάς δεν μας καλύπτει η λογική του “να τη βγάλουμε και εφέτος”, δεν θέλουμε ούτε να καρτερούμε τη δευτέρα παρουσία ούτε να χειροφιλούμε τους ευεργέτες και τους μεσσίες. Και είναι υποκριτικό να το παίζει κάποιος ευαίσθητος απέναντι στην φτώχεια όταν πίνει νερό στο όνομα τη Ε.Ε, που οι δικές της κατευθύνσεις οδήγησαν τα πράγματα εκεί που τα οδήγησαν, στην πείνα και στην εξαθλίωση. Διότι πως αλλιώς θα μπορούσαν οι Αντουανέτες να απολαμβάνουν το παντεσπάνι τους και τα κρουασάν τους.
Εμείς προσπαθούμε να ξυπνήσουμε στους ανθρώπους την ανάγκη να διεκδικήσουν ανθρώπινη ζωή και όχι κτηνώδη. Θέλουμε τους ανθρώπους να τους βάλουμε στον αγώνα για να κοινωνικοποιηθούν, για να μάθουν να συνεργάζονται, για να μάθουν να οργανώνονται, να νιώσουν την συντροφικότητα, να θέλουν και να απαιτούν. Εμείς δεν θέλουμε ανθρώπους που σκυφτοί και ντροπιασμένοι θα περνούν μπροστά από μια κατσαρόλα για να τους σερβίρουν σούπα. Θέλουμε αγωνιστές που στο τέλος μιας κοπιαστικής αγωνιστικής μέρας θα αισθάνονται περήφανοι για το φαγητό που τρώνε, έστω και αν προέρχεται από κάποιο ταμείο αλληλεγγύης.
Τέτοιους ανθρώπους θέλουμε και έναν κόσμο φτιαγμένο από τέτοιους ανθρώπους καρτερούμε κύριε Καρτερέ, μην κάνετε πως δεν το καταλαβαίνετε.
Υστερόγραφο: Όσο για την Κανέλλη, να θυμήσουμε στον κύριο Καρτερό ότι εκείνη ήταν που είχε μπει στη Βουλή με την φρατζόλα το ψωμί και το μπουκάλι το γάλα ως μια συμβολική κίνηση για τις υψηλές τιμές αυτών των αγαθών πρώτης ανάγκης.
*
Το αρχαιότερο "λειτούργημα" του κόσμου
Γράφει ο Φραγκίσκος Λαγωνικάκης
Κάποιος να πει του Καρτερού ότι η φιλανθρωπία, την οποία εκφράζουν οι κυρίαρχες τάξεις απέναντι στις κυριαρχούμενες, είναι το αρχαιότερο “λειτούργημα” του κόσμου. Η μέθοδος βλέπεις να σου δίνουν μια μπουκιά ψωμί, με σκοπό όχι να σε χορτάσουν αλλά να σου βουλώσουν το στόμα, αποτελεί παλιό κολπάκι.
Εμείς οι κομμουνιστές από την άλλη δεν βλέπουμε τον άνθρωπο σαν ένα ζώο που το μόνο που χρειάζεται είναι να αναπνέει να πίνει να τρώει και να χέζει, βλέπουμε στον άνθρωπο όλες τις δυνατότητές του. Δεν είναι πως δεν αναγνωρίζουμε ότι για να αναπτυχθούν αυτές οι δυνατότητες πρέπει κάποιος να τρώει και να πίνει, είναι ότι δεν μένουμε σε αυτό.
Η αλληλεγγύη για τους κομμουνιστές δεν περιορίζεται στο συσσίτιο, το κάνουμε και αυτό, αλλά πάμε παραπέρα. Γιατί συσσίτιο δίνει και η εκκλησία, και οι φασίστες, και οι κυρίες της αυλής και οι ηγεμόνες κάθε εποχής. Και σε όλες εκείνες τις εποχές κόστιζε πολύ εκείνο το πιάτο η σούπα ή το ξερό καρβέλι, ήταν πιο ακριβό και από χαβιάρι, γιατί εκείνος που στο πρόσφερε με το αριστερό του χέρι, με το δεξί φρόντιζε να σε είχε απαλλάξει από όλα εκείνα για τα οποία είχες κοπιάσει και θα έπρεπε να απολαμβάνεις.
Εμείς θέλουμε ο λαός να μην αρκείται στα “κοινωνικά ιατρεία” αλλά να απαιτεί σύγχρονα νοσοκομεία, να μην αρκείται στα “κοινωνικά φροντιστήρια” αλλά να ζητάει παιδεία υψηλού επιπέδου για όλους, να μην πέφτει στις παγίδες των ανταλλακτικών παντοπωλείων, των εναλλακτικών νομισμάτων και των συναφών εμπαιγμών. Διότι το κοινωνικό ιατρείο αποτελεί το αντίστοιχο του ξηλώματος του χώρου της υγείας και των ασφαλίσεων και το κοινωνικό φροντιστήριο είναι το αντίστοιχο της διάλυσης του χώρου της παιδείας, ενώ το ανταλλακτικό παντοπωλείο είναι η άλλη όψη του μισθού πείνας των 400 ευρώ, δηλαδή άμα το καλοσκεφτεί κανείς μοιάζουν σαν μέρος της ίδιας τελικά πολιτικής. Ο λαός πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται όπως ο άξεστος ή ο αγαθός ιθαγενής που θαμπώνεται από καθρεφτάκια και χάντρες την ώρα που οι “κονκισταδόροι” κάθε είδους ασελγούν πάνω στη ζωή του. Εμάς δεν μας καλύπτει η λογική του “να τη βγάλουμε και εφέτος”, δεν θέλουμε ούτε να καρτερούμε τη δευτέρα παρουσία ούτε να χειροφιλούμε τους ευεργέτες και τους μεσσίες. Και είναι υποκριτικό να το παίζει κάποιος ευαίσθητος απέναντι στην φτώχεια όταν πίνει νερό στο όνομα τη Ε.Ε, που οι δικές της κατευθύνσεις οδήγησαν τα πράγματα εκεί που τα οδήγησαν, στην πείνα και στην εξαθλίωση. Διότι πως αλλιώς θα μπορούσαν οι Αντουανέτες να απολαμβάνουν το παντεσπάνι τους και τα κρουασάν τους.
Εμείς προσπαθούμε να ξυπνήσουμε στους ανθρώπους την ανάγκη να διεκδικήσουν ανθρώπινη ζωή και όχι κτηνώδη. Θέλουμε τους ανθρώπους να τους βάλουμε στον αγώνα για να κοινωνικοποιηθούν, για να μάθουν να συνεργάζονται, για να μάθουν να οργανώνονται, να νιώσουν την συντροφικότητα, να θέλουν και να απαιτούν. Εμείς δεν θέλουμε ανθρώπους που σκυφτοί και ντροπιασμένοι θα περνούν μπροστά από μια κατσαρόλα για να τους σερβίρουν σούπα. Θέλουμε αγωνιστές που στο τέλος μιας κοπιαστικής αγωνιστικής μέρας θα αισθάνονται περήφανοι για το φαγητό που τρώνε, έστω και αν προέρχεται από κάποιο ταμείο αλληλεγγύης.
Τέτοιους ανθρώπους θέλουμε και έναν κόσμο φτιαγμένο από τέτοιους ανθρώπους καρτερούμε κύριε Καρτερέ, μην κάνετε πως δεν το καταλαβαίνετε.
Υστερόγραφο: Όσο για την Κανέλλη, να θυμήσουμε στον κύριο Καρτερό ότι εκείνη ήταν που είχε μπει στη Βουλή με την φρατζόλα το ψωμί και το μπουκάλι το γάλα ως μια συμβολική κίνηση για τις υψηλές τιμές αυτών των αγαθών πρώτης ανάγκης.
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Ο κος Καρτερός ρώτησε το Γιαννάκη αν θέλει να ζει και να επιβιώνει με αυτές τις συνθήκες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπελαύνοντας, και με ευκολία ξεχυθήκαμε να μαζέψουμε τρόφιμα, και με περισσή ελαφρότητα να τα μοιράσουμε.
Εύκολα ξεχωρίσαμε από τους αλληλέγγυους και βρήκαμε ρόλους και ‘θεσούλες’.
Αβασάνιστα υποβάλουμε μια κοινωνία στον εξευτελισμό.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ ποιες διεργασίες γίνονται στο μυαλό και στην ψυχή αυτών των παιδιών που δέχονται τα συσσίτια και τις φιλανθρωπίες?
Έχετε δει τα μάτια των παιδιών αυτών όταν απλώνουν τα χέρια?
Είναι βαθειά πληγωμένα….
Τι κοινωνία φτιάχνουμε?
Στ.Κ.