Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

... η "Αρβανιτιάδα" ως εσωκομματική ίντριγκα ...

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Το… μωρό, οι μωρολογίες
και η νέα θύελλα αντιδράσεων
για «Το Κόκκινο»
Εκεί που η φλόγα των αντιδράσεων που προκάλεσε το σχόλιο του διευθυντή του ραδιοσταθμού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κώστα Αρβανίτη είχε καταλαγιάσει, ένα άλλο σχόλιο που αναρτήθηκε στο «left.gr» και υπογράφεται: «Σχόλιο ακροατή του για τις τελευταίες εξελίξεις στο Ρ/Σ Στο Κόκκινο» -κάτι το οποίο θυμίζει τις περίφημες αποκαλύψεις του κ. Στ. Κούλογλου στο «Βήμα» για το ΚΚΕ τις οποίες υπέγραφε ως «ειδικός συνεργάτης»-, ήρθε να ρίξει νέο λάδι στη φωτιά.

Δεν γνωρίζουμε ποιός από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επινόησε το εν λόγω σχόλιο και κυρίως ποιός είχε την έμπνευση να το υπογράψει ως «ανώνυμος ακροατής», αφού δεν πείθει κανέναν ότι δεν εκπορεύεται από συγκεκριμένους κύκλους της ηγεσίας του κόμματος. Περί αυτού μαρτυρεί και η τοποθέτηση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δ. Βίτσα «Στο Κόκκινο» ότι «ο πολιτικός αντίπαλος δεν επιτίθεται στον διευθυντή του Κόκκινου αλλά στο ίδιο το Κόκκινο και τον ΣΥΡΙΖΑ».

http://www.stokokkino.gr/mp3.php?id=podcast/vitsas-10-10.MP3&w=460&h=23&a=0

Η τοποθέτηση του κ. Βίτσα ερμηνεύεται ήδη ως «ιδεολογική τρομοκρατία», λαμβανομένου υπόψη ότι οι αντιδράσεις στα περί «εκβιασμού» του κ. Κ. Αρβανίτη, είχαν κυρίως ως αφετηρία τους το εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ετσι, λοιπόν, οι γενικόλογοι αφορισμοί από ένα στέλεχος μάλιστα, του οποίου η τοποθέτηση στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ και το χαλί που έστρωσε για τη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις, δεν πείθουν ότι υπηρετούν την επιτακτική ανάγκη ενότητας του κόμματος στην πορεία προς την κυβερνητική εξουσία.

Δείτε όμως το «σχόλιο» του ανωνύμου ακροατή που ξεσήκωσε νέα θύελλα στα social media και στο οποίο, τουλάχιστον, αναγνωρίζεται ότι το σχόλιο του κ. Κ. Αρβανίτη υπήρξε ατυχές.

«Επειδή τις τελευταίες μέρες το Κόκκινο, ο ραδιοσταθμός του ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, και ο διευθυντής του Κώστας Αρβανίτης στο επίκεντρο μιας σκληρής δημόσιας κριτικής και πολεμικής, καλό είναι να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα.

»Πρώτον, σε λίγα μέσα ενημέρωσης, συστημικά ή μη, υπάρχει αυτή τη στιγμή η ελευθερία της γνώμης, της έκφρασης, της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, που υπάρχει στο Κόκκινο.

»Δεύτερον, ούτε απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, ούτε υπονόμευση του δικαιώματος της απεργίας, ούτε διώξεις, ούτε απολύσεις, ούτε σκιά από όλα αυτά που αποτελούν καθεστώς στα αστικά ΜΜΕ, δεν υπάρχει στο ραδιοσταθμό της αριστεράς.

»Τρίτον, για τους εργαζόμενους στο Κόκκινο δεν ισχύουν ούτε ατομικές συμβάσεις, ούτε εκβιαστικές περικοπές που εφαρμόζονται σε μαζική κλίμακα αλλού. Οι τεχνικοί για παράδειγμα, που βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτές τις μέρες, πληρώνονται με βάση τη συλλογική τους σύμβαση.

»Τέταρτον, ορισμένες φορές όμως οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται στην ώρα τους και ο καθένας κατανοεί για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό και ποιος ευθύνεται. Ακριβώς επειδή υπήρξε καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών τους, οι τεχνικοί του σταθμού, με την κάλυψη του σωματείου τους, αποφάσισαν, πράγμα που έχει ξαναγίνει, να απεργήσουν, όπως είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.

»Πέμπτον, μετά και από παρέμβαση του διευθυντή τους, εξοικονομήθηκαν από αλλού τα χρήματα και πληρώθηκαν, χωρίς να χρειαστεί να υλοποιήσουν την απόφασή τους για απεργία. Η συζήτηση στα πλαίσια του σταθμού, η διαφωνία του Κώστα Αρβανίτη με την απεργία, στην προσπάθειά του να μην σιγήσει ο σταθμός σε τέτοιες στιγμές, μόνο χαρακτήρα δίωξης των εργαζομένων, ή αμφισβήτησης του δικαιώματος της απεργίας δεν πήρε.

»Έκτον, εκ των υστέρων, ο διευθυντής του σταθμού, διατύπωσε στη διάρκεια της εκπομπής του την άποψή του για τη στάση των τεχνικών. Ήταν δικαίωμά του, όπως και δικαίωμα των τεχνικών ήταν να απαντήσουν δημόσια και από τη συχνότητα του σταθμού. Πολύ περισσότερο που από τον τρόπο με τον οποίο διατύπωσε την άποψή του ο Κώστας Αρβανίτης, χρησιμοποιώντας τη λέξη «εκβιασμός», μπορούσαν να δημιουργηθούν -και δημιουργήθηκαν- λαθεμένες εντυπώσεις τόσο για τη στάση του ίδιου, όσο και για τη στάση του σταθμού απέναντι στο δικαίωμα της απεργίας.

»Έβδομον, ευκαιρίας δοθείσης, ο γνωστός Άδωνις Γεωργιάδης όχι μόνο παραποίησε όσα λέχθηκαν από τον Κώστα Αρβανίτη, αλλά εμφανίστηκε και να επιχαίρει γιατί δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με τις αντεργατικές αντιλήψεις της κυβέρνησης. Και με αυτό ως σημείο εκκίνησης, η κυβερνητική προπαγάνδα οργίασε -και οργιάζει- με προφανείς σε όλους σκοπούς.

»Όγδοο, στον χώρο της αριστεράς, εξαιτίας της αυξημένης ευαισθησίας για ζητήματα που αφορούν στους εργαζόμενους και στα δικαιώματά τους, υπήρξε κύμα κριτικής -ακόμα και πολεμικής- για όσα είπε ο διευθυντής του Κόκκινου στην εκπομπή του. Τόσο όμως η πολιτική και δημοσιογραφική διαδρομή του Κώστα Αρβανίτη, όσο και το πολιτικό ήθος και οι πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιτρέπουν ισοπεδωτικές γενικεύσεις, και πολύ περισσότερο μέτρα και ποινές για την έκφραση μιας άποψης, έστω με άτυχο τρόπο. Πολύ περισσότερο που ο διευθυντής του Κόκκινου είχε το θάρρος, την επόμενη μέρα, να τοποθετηθεί εκ νέου και να διευκρινίσει τη στάση του.

»Αυτά είναι τα γεγονότα, χωρίς καμιά διάθεση ωραιοποίησης. Τα συμπεράσματα από αυτή την πολλαπλά διδακτική ιστορία είναι φυσικά δουλειά του καθενός. Σίγουρα πάντως, σε συνθήκες «πονηρές» όπως οι σημερινές, η αυτοσυγκράτηση όλων, είτε κατά τη διάρκεια μιας οποιασδήποτε αντιπαράθεσης, είτε ΜΕΤΑ από αυτή, μόνο ζημιά δεν κάνει.

»Γιατί, όπως έλεγαν οι παλιοί κομμουνιστές, να πετάξουμε τα νερά, αλλά προσοχή στο μωρό...»
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου