*
Μέτωπο
για την Ανατροπή
στα ΜΜΕ
για την Ανατροπή
στα ΜΜΕ
***
*
*
Η κρατική ενίσχυση του Τύπου
θα εξελιχθεί σε μια νέα "αρπαχτή";
του Μωυσή Λίτση
Συνεχίζονται οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις ανάμεσα σε συνδικαλιστές και εκδότες, για την περιβόητη κρατική ενίσχυση του Τύπου. Από τη συζήτηση δεν λείπει μόνο παντελώς το ζήτημα της κατοχύρωσης στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων (ΣΣΕ) αλλά και ζητήματα όπως η ποιότητα και η αναβάθμιση των εφημερίδων στις ανάγκες της νέας εποχής στην τεχνολογία της ενημέρωσης.
Πολύ φοβούμαστε ότι η περιβόητη κρατική ενίσχυση του Τύπου θα εξελιχθεί σε μια νέα «αρπαχτή», η οποία ούτε θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα θα κατοχυρώνει, ούτε θα βοηθά την αναβάθμιση των απαξιωμένων ποιοτικά και κυκλοφοριακά εφημερίδων.
Την ώρα άλλωστε που οι εκδότες συζητούν και προσβλέπουν στην κρατική ενίσχυση και μαζί τους πολλοί συνάδελφοι ελπίζουν να αποτρέψουν το κακό…, η απλήρωτη εργασία στον κλάδο τείνει να γίνει καθεστώς.
Πρώτη λοιπόν προϋπόθεση που θα έπρεπε η ΕΣΗΕΑ και τα άλλα σωματεία να θέσουν, πριν καν αρχίσει η συζήτηση, έπρεπε να είναι η πρόβλεψη, στην περίπτωση που ένας εκδότης δεν πληρώνει μισθούς στην ώρα του, να διακόπτεται η όποια κρατική ενίσχυση.
Ενίσχυση που θα προέρχεται από τη τσέπη των φορολογουμένων, ακόμη και εμάς των ίδιων των εργαζομένων που αν και απλήρωτοι πολλές φορές επί μήνες, καλούμαστε να πληρώνουμε κανονικά τους φόρους.
Υπάρχουν ωστόσο και άλλες παράμετροι που θα ΄πρεπε να ληφθούν υπόψη. Για παράδειγμα θα δικαιούνται ενίσχυσης εφημερίδες -ή να πω καλύτερα φυλλάδες;- που ξερνούν σχεδόν σε καθημερινή βάση το ρατσιστικό και αντισημιτικό τους δηλητήριο;
Θα δικαιούνται ενίσχυσης και οι εφημερίδες της «κλειδαρότρυπας», με τα προσβλητικά «γαργαλιστικά» τους πρωτοσέλιδα;
Τέλος, κρατική ενίσχυση ως τι; Ναι οι εφημερίδες είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας και της πολυφωνίας στον χώρο της ενημέρωσης.
Αν όμως δεν ενδιαφέρονται οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους για την ποιότητα της ενημέρωσης, την αναβάθμιση του παραγόμενου προϊόντος, γιατί θα έπρεπε να επιβαρυνθεί ο πολίτης με την ενίσχυση ενός προϊόντος που στα δικά του μάτια έχει παντελώς απαξιωθεί;
Σε πολλές εφημερίδες σήμερα οι συντάκτες κάνουν ένα, δύο και τρία «ρεπορτάζ», ένας και μόνο δημοσιογράφος κλείνει πληθώρα σελίδων, η γλώσσα κακοποιείται, ελλείψει επαρκούς προσωπικού διορθωτών, ενώ παράλληλα οι δημοσιογράφοι καλούνται να δίνουν τζάμπα το γραπτό τους στην εφημερίδα, το σάϊτ και όπου αλλού διατάξει το αφεντικό.
Πριν λοιπόν μιλήσουμε για κρατική ενίσχυση θα έπρεπε να μιλήσουμε για εργασιακά δικαιώματα, κανονική καταβολή της μισθοδοσίας στο τέλος κάθε μήνα, αποκλεισμό όσων προάγουν σε καθημερινή βάση τον ρατσιστικό, αντισημιτικό και σεξιστικό λόγο, δεσμεύσεις για ποιοτική αναβάθμιση με στόχο την επιβίωση των εφημερίδων, όχι μόνο στο εφήμερο σήμερα αλλά και στη νέα εποχή των ακόμη πιο σαρωτικών τεχνολογικών αλλαγών που έρχονται.
Αλλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται πλειοψηφία Δ.Σ. στην ΕΣΗΕΑ που δεν θα προσκυνά ως άλλος…Χατζηαβάτης.
Την ώρα άλλωστε που οι εκδότες συζητούν και προσβλέπουν στην κρατική ενίσχυση και μαζί τους πολλοί συνάδελφοι ελπίζουν να αποτρέψουν το κακό…, η απλήρωτη εργασία στον κλάδο τείνει να γίνει καθεστώς.
Πρώτη λοιπόν προϋπόθεση που θα έπρεπε η ΕΣΗΕΑ και τα άλλα σωματεία να θέσουν, πριν καν αρχίσει η συζήτηση, έπρεπε να είναι η πρόβλεψη, στην περίπτωση που ένας εκδότης δεν πληρώνει μισθούς στην ώρα του, να διακόπτεται η όποια κρατική ενίσχυση.
Ενίσχυση που θα προέρχεται από τη τσέπη των φορολογουμένων, ακόμη και εμάς των ίδιων των εργαζομένων που αν και απλήρωτοι πολλές φορές επί μήνες, καλούμαστε να πληρώνουμε κανονικά τους φόρους.
Υπάρχουν ωστόσο και άλλες παράμετροι που θα ΄πρεπε να ληφθούν υπόψη. Για παράδειγμα θα δικαιούνται ενίσχυσης εφημερίδες -ή να πω καλύτερα φυλλάδες;- που ξερνούν σχεδόν σε καθημερινή βάση το ρατσιστικό και αντισημιτικό τους δηλητήριο;
Θα δικαιούνται ενίσχυσης και οι εφημερίδες της «κλειδαρότρυπας», με τα προσβλητικά «γαργαλιστικά» τους πρωτοσέλιδα;
Τέλος, κρατική ενίσχυση ως τι; Ναι οι εφημερίδες είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας και της πολυφωνίας στον χώρο της ενημέρωσης.
Αν όμως δεν ενδιαφέρονται οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους για την ποιότητα της ενημέρωσης, την αναβάθμιση του παραγόμενου προϊόντος, γιατί θα έπρεπε να επιβαρυνθεί ο πολίτης με την ενίσχυση ενός προϊόντος που στα δικά του μάτια έχει παντελώς απαξιωθεί;
Σε πολλές εφημερίδες σήμερα οι συντάκτες κάνουν ένα, δύο και τρία «ρεπορτάζ», ένας και μόνο δημοσιογράφος κλείνει πληθώρα σελίδων, η γλώσσα κακοποιείται, ελλείψει επαρκούς προσωπικού διορθωτών, ενώ παράλληλα οι δημοσιογράφοι καλούνται να δίνουν τζάμπα το γραπτό τους στην εφημερίδα, το σάϊτ και όπου αλλού διατάξει το αφεντικό.
Πριν λοιπόν μιλήσουμε για κρατική ενίσχυση θα έπρεπε να μιλήσουμε για εργασιακά δικαιώματα, κανονική καταβολή της μισθοδοσίας στο τέλος κάθε μήνα, αποκλεισμό όσων προάγουν σε καθημερινή βάση τον ρατσιστικό, αντισημιτικό και σεξιστικό λόγο, δεσμεύσεις για ποιοτική αναβάθμιση με στόχο την επιβίωση των εφημερίδων, όχι μόνο στο εφήμερο σήμερα αλλά και στη νέα εποχή των ακόμη πιο σαρωτικών τεχνολογικών αλλαγών που έρχονται.
Αλλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται πλειοψηφία Δ.Σ. στην ΕΣΗΕΑ που δεν θα προσκυνά ως άλλος…Χατζηαβάτης.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
ΔΕΝ ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΙΔΙΟΚΗΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΣΣΕ. Για να καταλάβουμε ποιό ρόλο παίζουν ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή