Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Γ. Φιλιππάκης - Γ. Στουρνάρας, μια δύσκολη καθ' όλα υπόθεση

*
Ανασυγκρότηση
***
*

Η ανάρτηση
του Γιώργου Φιλιππάκη
το Σάββατο στις 3:18 μ.μ.

«Από τις 6 χτές το απόγευμα που ο Λουκάς Παπαδήμος τραυματίσθηκε από την αυτοσχέδια βόμβα μέσα στο αυτοκίνητό του έσπαγα το κεφάλι μου από που ερχόταν και που πήγαινε ο υπαλληλάκος αυτός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Την απάντηση την έδωσε ποιός νομίζετε? Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς. Με ποιό τρόπο? Ο Σαμαράς τηλεφώνησε στο άλλο ξεπουλημένο τομάρι τον Γιάννη Στουρνάρα γιατί κάτι προφανώς υποψιαζόταν. Και βέβαια ο Στουρνάρας του είπε την είδηση. Νωρίτερα Στουρνάρας και Παπαδήμος είχαν μυστική συνάντηση άγνωστο πού και φυσικά κανείς δεν γνωρίζει τί συζήτησαν αλλά και πού συναντήθηκαν. Και οι δύο ξεπουλημένοι υπάλληλοι των Τραπεζών ντόπιων και ξένων είναι τόσο ανακατεμένοι στο ξεπούλημα της χώρας αλλά και του εθνικού πλούτου και κυρίως ευθύνονται για το κατάντημα και την εξαθλίωση του Ελληνικού Λαού. Ο Παπαδήμος σήμερα είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών ενός θεσμού που βρωμάει από απόσταση ενώ ο Στουρνάρας παίζει το ρόλο του Κεντρικού Τραπεζίτη για λογαριασμό Σόιμπλε και λοιπόν καθαρμάτων στην Ευρώπη. Για να είμαι ξεκάθαρος δεν θα με ενοχλούσε καθόλου άν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα».
---
Μια πρώτη αντίδραση


Stratis Bournazos
6 ώρες
Η δίωξη κατά Φιλιππάκη και ο ασκός του Αιόλου

Με βάση προηγούμενο σχόλιό μου, φαντάζεστε μάλλον την άποψή μου για όσα έγραψε ο Γ. Φιλιππάκης: είναι η χείριστη. Θα προσθέσω κάτι: μια τέτοια προσέγγιση (που αρθρώνεται με όρους «ξεπουλημένων τομαριών» & χαράς για τις βόμβες που μπορεί να σκάσουν) υπονομεύει, εν τέλει (διά του βαυκαλισμού), την κριτική και αντιπαράθεση στη (μνημονιακή) πολιτική την οποία αντιπαλεύει.

Ταυτόχρονα όμως, θεωρώ τη δίωξη και σύλληψη Φιλιππάκη επικίνδυνη, καθώς προδιαγράφει μια απειλητική προοπτική. Δεν μιλάω για το τυπικό νομικό μέρος της υπόθεσης (εφόσον ο Στουρνάρας έκανε μήνυση, ήταν αναμενόμενο ότι αυτό θα συνέβαινε), αλλά για το ουσιαστικό κομμάτι. Σίγουρα, η σχέση λόγου και πράξης είναι ένα από τα πιο δύσκολα και περίπλοκα νομικοπολιτικά και δικαιωματικά ζητήματα. Ωστόσο, αν θεωρήσουμε ότι διατυπώσεις όπως η επίμαχη του Γ. Φιλιππάκη («δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα», που προσωπικά θεωρώ πρωτόγονη και απεχθή) πρέπει να διώκεται ποινικά, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για την ελευθερία της έκφρασης. Αν επιβεβαιωθεί μάλιστα η πληροφορία ότι θα ασκηθούν διώξεις σε δέκα συνολικά άτομα, για όσα έγραψαν, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και ζοφερά.

Νομίζω ότι το ζήτημα ξεπερνάει τον Γ. Φιλιππάκη, και αφορά δικαιώματα και ελευθερίες. Γι’ αυτό και η τοποθέτησή μας για τη δίωξη δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να εξαρτάται από τη συμπάθεια ή την απέχθειά μας για τον βίο και την πολιτεία του συγκεκριμένου δημοσιογράφου, ούτε από τη συμφωνία, τον ενθουσιασμό, τη διαφωνία ή την απέχθειά μας για όσα έγραψε. – Αυτά τα ολίγα για ένα διόλου απλό (και διόλου ευχάριστο) θέμα.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου