Ποιες ψεύτικες ειδήσεις;..

*

Ανασυγκρότηση

***
*

Το μισό ίντερνετ είναι ψεύτικο!..

Ψεύτικοι άνθρωποι με ψεύτικα cookies και ψεύτικους λογαριασμούς στα social media κάνουν ψεύτικα κλικ σε ψεύτικα sites. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ σχετικά με κολοσσιαίας κλίμακας απάτης ψηφιακών διαφημίσεων οι οποίες αντί να καταλήγουν σε "premium" ιστοσελίδες έγκυρων μέσων, μέσω ιών που κατευθύνουν την κίνηση στον ιστό και «ρομπότ» που μιμούνται την ανθρώπινη συμπεριφορά στο ίντερνετ (κλικ, κινήσεις ποντικιού, ενασχόληση στα social media), κατέληγαν σε «παρωδίες» ιστοτόπων, αποτελούν μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό ψεύτικου περιεχομένου στο διαδίκτυο.

Πόσο από το ίντερνετ είναι ψεύτικο; Οι σχετικές μελέτες δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια λιγότερο από το 60 τοις εκατό της κίνησης στον ιστό προέρχεται από ανθρώπους. Κάποιες περιόδους μάλιστα, η πλειοψηφία φαίνεται να προέρχεται από ρομπότ (bots) που υποδύονται τους ανθρώπινους χρήστες. Τρομακτικό ποσοστό σε βαθμό που πολλοί φοβούνται μια εξέλιξη κατά την οποία ακόμα και τα συστήματα ελέγχου ανίχνευσης «απατηλού traffic» του YouTube, θα θεωρούν την κίνηση των bots αληθινή και την κίνηση των ανθρώπων ψευδή. Αυτό το υποθετικό αλλά διόλου απίθανο γεγονός αποκαλείται «Η Αντιστροφή».

Στο μέλλον, είναι πολύ πιθανό να θυμόμαστε το 2018 ως τη χρονιά που το ίντερνετ πέρασε το σημείο αυτής της «Αντιστροφής», όχι με την αυστηρά αριθμητική έννοια, από τη στιγμή που ήδη άλλωστε τα bots ξεπερνούν σε νούμερα τους ανθρώπους online, αλλά με την αντιληπτική έννοια. Οτιδήποτε έμοιαζε κάποτε οριστικά και αναντίρρητα αληθινό, τώρα μοιάζει ύποπτο και ψευδές. Και το αντίστροφο. Η «ψευδότητα» του ίντερνετ δεν έχει να κάνει τόσο με τις σχετικές μετρήσεις αλλά με μια συγκεκριμένη αντίληψη – με την αίσθηση ότι αυτό που συναντάς online δεν είναι «αληθινό» ούτε και σίγουρα «ψεύτικο», αλλά και τα δύο συγχρόνως.

Οι μετρήσεις είναι ψεύτικες

Ακόμα και το Facebook, ο μεγαλύτερος οργανισμός συλλογής πληροφοριών στον κόσμο, μοιάζει ανήμπορο να προσκομίσει γνήσια στοιχεία. Πρόσφατα μάλιστα, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι είχε κάνει λάθος στους υπολογισμούς αναρτήσεων σε σελίδες του Facebook στις μετρήσεις του μέσου όρου παρακολούθησης διαφημιστικών βίντεο, αλλά και στον αριθμό θέασης (views) βίντεο και των αποκαλούμενων «άμεσων άρθρων» ("instant aricles").

Οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι

Στις μέρες μας, μπορείς να αγοράσεις 5.000 "views" (θεάσεις) στο YouTube – μέχρι 30 δευτερόλεπτα παρακολούθησης ενός βίντεο μετράει ως «θέαση» - αντί του ευτελούς ποσού των $15. Οι πελάτες πιστεύουν ότι οι θεάσεις προέρχονται από αληθινούς ανθρώπους, ενώ συχνά προέρχονται από bots. Αν θέλετε να δείτε πώς πραγματικά μοιάζει η «Αντιστροφή», αναζητήστε βίντεο από τα γραφεία μιας «φάρμας παραγωγής κλικ»: εκατοντάδες κινητά τηλέφωνα παραταγμένα στη σειρά «παρακολουθούν» το ίδιο βίντεο και κατεβάζουν την ίδια εφαρμογή ξανά και ξανά. Δεν έχουμε όμως μόνο bots που παριστάνουν ανθρώπους ή ανθρώπους που παριστάνουν άλλους ανθρώπους, αλλά κάποιες φορές και ανθρώπους που παριστάνουν bots και λειτουργούν ως «σύμβουλοι τεχνικής νοημοσύνης», όπως ο «Μ» του Facebook, για να δείξουν ότι οι εταιρείες τεχνολογίας διαθέτουν προχωρημένη AI (Τεχνητή Νοημοσύνη).

Το περιεχόμενο είναι ψεύτικο

Εκτός από τα άπειρα «πειραγμένα», bootleg βίντεο που συχνά περιέχουν δημοφιλείς χαρακτήρες της μυθοπλασίας – όπως ο Spider-Man λόγου χάρη – υπάρχει πληθώρα δειγμάτων αυτού που αποκαλείται «πλαστογραφημένη πραγματικότητα», που παρατηρείται κυρίως στην τεχνολογία των περιβόητων "deepfakes" όπου μπορεί να αντικατασταθεί σ' ένα βίντεο ένα πρόσωπο με κάποιο άλλο, για παράδειγμα ενός πολιτικού με έναν πορνοστάρ. Ένας ψηφιακός κόσμος γεμάτος "deepfakes" δεν θα είναι ένας κόσμος όπου το «ψεύτικο» θα προσλαμβάνεται ως αληθινό, αλλά ένας κόσμος όπου το «αληθινό» θα προσλαμβάνεται ως ψεύτικο. Όταν θα έχει επικρατήσει πλήρως η «Αντιστροφή», ποιος θα μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά;

Οι ιδεολογίες μας είναι ψεύτικες

Αυτή η έλλειψη μιας σταθερής, αγκυροβολημένης «αλήθειας», μας κάνει να την επιζητούμε ακόμα περισσότερο. Οι πολιτικές μας θέσεις έχουν μπει κι αυτές σε μια διαδικασία «αναστροφής», μπολιασμένες με μια αντίληψη γνωστικισμού σύμφωνα με την οποία διαισθανόμαστε διαρκώς ότι μας εξαπατούν και μας λένε ψέματα, υπάρχει όμως κάπου κρυμμένη η «πραγματική αλήθεια». Το μόνο πλέον στο οποίο φαίνεται να μπορούμε να συμφωνήσουμε είναι ότι οι πάντες online ψεύδονται προτάσσοντας ύπουλα μια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε ψεύτικοι

Αυτό μοιάζει σχεδόν αυταπόδεικτο από τη στιγμή που οπουδήποτε σχεδόν επιχειρείς να μπεις online, χρειάζεται να αποδείξεις ότι δεν είσαι ρομπότ. Κι όταν μπεις, εισέρχεσαι σε μια δίνη αναρτήσεων, καταχωρήσεων και κραυγαλέων τίτλων τόσο προκαθορισμένων αλγοριθμικά ώστε είναι δύσκολο να αποτιμήσεις την εμπειρία ως αληθινή.

Πού καταλήγουμε ύστερα από όλες αυτές τις δυσοίωνες διαπιστώσεις; Δεν είναι βέβαιο ότι η λύση βρίσκεται στην αναζήτηση μιας αυθεντικότητας που προϋπήρχε της «Αντιστροφής». Αυτό που λείπει τελικά από το ίντερνετ δεν είναι τόσο η «αλήθεια», αλλά η εμπιστοσύνη: η αίσθηση ότι οι άνθρωποι και τα πράγματα που συναντάμε online είναι αυτό που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν.

Χρόνια ανάπτυξης με βάση αμφιλεγόμενες μετρήσεις, δημιουργίας συστημάτων χειραγώγησης πληροφοριών και μη διευθετημένης αγοράς στις πλατφόρμες, έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο φαίνεται πιο λογικό να είσαι ψεύτικος online – να είσαι δηλαδή ανειλικρινής και κυνικός, να ψεύδεσαι και να κλέβεις, να παραμορφώνεις και να διαστρεβλώνεις – παρά να εμφανίζεσαι ειλικρινής και αληθινός.

Για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση, απαιτείται έντονη πολιτική και πολιτισμική αναμόρφωση στον τρόπο λειτουργίας όχι μόνο των εταιρειών της Silicon Valley αλλά των θεσμών εν γένει. Μοιάζει βουνό ίσως, αλλά είναι η μόνη επιλογή μας. Διαφορετικά, θα καταλήξουμε όλοι σ' ένα ίντερνετ των bots με ψεύτικους ανθρώπους, ψεύτικα κλικ, ψεύτικα sites και ψεύτικες συσκευές, όπου το μόνο που θα έχει μείνει «αληθινό» θα είναι οι διαφημίσεις.

* Με στοιχεία από το άρθρο του Max Read, "How Much of the Internet Is Fake? Turns Out, a Lot of It, Actually" που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος του περιοδικού New York 

---

lifo.gr

---

*

... όχι στους κολλημένους συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ ...

*

Ανασυγκρότηση

***
*

Επίθεση με ανοικτά τα Μέσα

και όχι απονενοημένο διάβημα!

Σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας θέλουν να σύρουν τον κλάδο οι συνδικαλιστές και μια χούφτα κολλημένων στο μακρινό παρελθόν δημοσιογράφων ως αντίδραση στο νέο ασφαλιστικό.

Ναι πράγματι οι νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης ουσιαστικά θα ισοπεδώσουν το επάγγελμα του δημοσιογράφου και ανατινάζουν όλες τις κατακτήσεις που επί δεκαετίες είχαμε καταφέρει ως κλάδος να παλέψουμε και να κερδίσουμε.

Ομως η απεργία διαρκείας σε ένα πρακτικά ημιθανές τοπίο εφημερίδων και σε καρκινοπαθές ραδιοτηλεοπτικό τοπίο τι ακριβώς θα προσφέρει στον κλάδο; Είναι βέβαιο ότι ένα λοκ άουτ στην ενημέρωση τη μόνη που δεν θα ενοχλήσει, το αντίθετο μάλιστα, είναι την κυβέρνηση. Θα συνεχίσει να κυβερνάει με ΠΝΠ και νυχτερινές τροπολογίες με μεγαλύτερη άνεση!

Η φύση του κλάδου μας όσον αφορά συλλογική διεκδίκηση και όχι μεμονωμένη σε ένα συγκεκριμένα μέσο ενημέρωσης δεν επιτρέπει απεργιακή κινητοποίηση αλλά το αντίθετο. Ανοιχτά μικρόφωνα και εφημερίδες που να πυροβολούν όλη μέρα την κυβέρνηση πρέπει να είναι η απάντηση και όχι να κατεβάσουμε τα ρολά. Ακόμη και αν στο παρελθόν μπορεί να υπήρχε το ενδεχόμενο οι εκδότες και καναλάρχες μπροστά στην απεργία να πίεζαν και εκείνοι για να ικανοποιηθεί κάποιο αίτημα μας στην παρούσα συγκυρία αυτό απλά δεν παίζει. Θα ακούσει τον Ψυχάρη και τον Αλαφούζο ο Κατρούγκαλος για να κάνει αλλαγές; Σοβαροί να είμαστε…

Επίσης έχει ενδιαφέρον το ψήφισμα που βγήκε μετά τη συγκέντρωση-συνέλευση της ΕΣΗΕΑ στην οποία αναφέρεται ότι θα ξεκινήσει μπαράζ ενημέρωσης στους χώρους εργασίας στην οποία ενημέρωση συμπεριλαμβάνουν και τα sites. Τι θα πάνε να πουν άραγε οι συνδικαλιστές στους εργαζόμενους στα ιντερνετικά μέσα, τους οποίους πεισματικά εδώ και δεκαπέντε χρόνια αρνούνται να αποδεχθούν στους κόλπους των σωματείων μας; Θα τους πουν να απεργήσουν για συμπαράσταση; Θα τους υποσχεθούν ότι θα τους κάνουν δεκτούς στην ΕΣΗΕΑ;

Και τέλος κάτι που έχουμε πει και ξαναπεί. Αν θέλουν οι συνδικαλιστές να κάνουν κάτι χρήσιμο και σοβαρό για τη σωτηρία των εργαζομένων στα ΜΜΕ συνολικά ας κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω και ας μαζευτούν τα ΔΣ όλων των σωματείων Τύπου και ας δημιουργήσουν έστω και άτυπα αρχικά μια επιτροπή που να αποτελείται από εκπροσώπους όλων των σωματείων (δημοσιογράφων, τεχνικών, διοικητικών κλπ) και να γίνονται όλες οι κινητοποιήσεις μαζικά και ενιαία και παράλληλα να ετοιμάσουν το ενιαίο σωματείο Τύπου μπας και καταφέρουν να σώσουν τίποτα. Οσο μένουμε διασπασμένοι σε 100 κομμάτια και όσο αφήνουμε εκτός τα ιντερνετικά Μέσα, το παιχνίδι είναι χαμένο.

ΥΓ: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων εννοείται ότι διεκδίκηση αιτημάτων, πληρωμών, ακύρωσης απολύσεων κλπ σε ένα Μέσο με απεργιακές κινητοποιήσεις είναι ένα όπλο που πρέπει να κάνουν χρήση οι εργαζόμενοι σε αυτό αν έτσι νομίζουν ότι θα κερδίσουν κάτι.

---

πηγή: http://www.enimerosi24.gr/

---

*

... ένας Λένιν για την επανάσταση στο Ιντερνετ ...

*

Άρης Χατζηστεφάνου

***
*

Το Ιντερνετ είναι νεκρό… όπως το ξέραμε

Θυμάστε το περίφημο video του Ν. Μαστοράκη με την ανάκριση των φοιτητών στη χούντα; Θυμάστε τον πρώην υπουργό Υγείας, Α. Γεωργιάδη, να φωνάζει ναζιστικά συνθήματα με αναφορές στον Γκέμπελς ή τον Α. Σαμαρά να κατακεραυνώνει το μνημόνιο;  Πως θα ήταν η ζωή μας αν ένα πρωί ξυπνούσαμε και ήταν πρακτικά αδύνατο να εντοπίσουμε σχετικά βίντεο και πληροφορίες στο Ιντερνετ; Και κυρίως πως θα ήταν η συνείδησή μας εάν ο σημαντικότερος σύμμαχός μας σε μια τέτοια δυστοπική κοινωνία ήταν ορισμένες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές των ΗΠΑ όπως η Google η Amazon;

Ο Ουίνστον Σμιθ είχε μια πολύ συγκεκριμένη εργασία να εκτελεί κάθε πρωί στο γραφείο του. Αναθεωρούσε την ιστορία, ανάλογα με τις εντολές που λάμβανε από τους προϊσταμένους του και κατέστρεφε τα πρωτότυπα ιστορικά ντοκουμέντα πετώντας τα στη λεγόμενη «Τρύπα της Μνήμης». Εάν δεν σας λέει κάτι το όνομά του ήταν ο ήρωας στο «1984» του Τζορτζ Όργουελ που εργαζόταν στο «Υπουργείο Αλήθειας». Και αν έμαθε κάτι από αυτή τη διαδικασία είναι πως «αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».

Τρείς δεκαετίες μετά το έτος σταθμό του Τζορτζ Όργουελ η Ευρωπαϊκή Ένωση φρόντισε να θεσμοθετήσει μια σύγχρονη «Τρύπα της Μνήμης», στην οποία πολίτες αλλά και επιχειρήσεις θα μπορούν να «καταστρέφουν» στοιχεία για το παρελθόν τους. Το περίφημο «δικαίωμα στη λήθη - right to be forgotten», που επέβαλε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποχρεώνει την Google και όλες τις μηχανές αναζήτησης που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ, να αφαιρούν -κατόπιν αίτησης ενός χρήστη- οποιαδήποτε σύνδεση σε πληροφορίες που αφορούν παλαιότερες πράξεις του. Θεωρητικά η αρχική πληροφορία δεν χάνεται (αν λόγου χάρη έχει δημοσιευτεί σε μια εφημερίδα παραμένει στο αρχείο ή στο site της) αλλά καθίσταται πλέον πολύ δύσκολο έως αδύνατο για έναν χρήστη να την αναζητήσει μέσω του διαδικτύου. Σε μια εποχή που το να εμφανίζεσαι στα αποτελέσματα μιας μηχανής αναζήτησης καθορίζει το αν υπάρχεις ή όχι, το δικαίωμα στη λήθη μπορεί να μετατραπεί στο όνειρο κάθε αναθεωρητή της ιστορίας. Θεωρητικά αμφισβητεί ένα από τα βασικότερα προτερήματα του Ιντερνετ, που ήταν η δυνατότητα κάθε χρήστη να έχει άμεση πρόσβαση σε ιστορικά δεδομένα - είτε αυτά αφορούν περασμένους αιώνες ή περασμένες εβδομάδες.

Σε πρακτικό επίπεδο, βέβαια, η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου αποτελεί, μέχρι στιγμής, κενό γράμμα αφού κάθε χρήστης μπορεί να παρακάμψει τις ευρωπαϊκές σελίδες της Google, (πχ το Google.gr) και να πραγματοποιήσει την ίδια αναζήτηση μέσω του Google.com. Ως δικαστική απόφαση, όμως, θέτει ένα προηγούμενο το οποίο μπορεί να ανατρέψει τον χαρακτήρα του διαδικτύου. «Η απόφαση» εξηγούσε πρόσφατα ο Τζέρι Μπρίτο, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον των ΗΠΑ, «ανατρέπει την παραδοσιακή αντίληψη για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, την οποία θεωρούσαμε σαν εξαίρεση απέναντι στην ελευθερία του λόγου». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είχαμε το δικαίωμα να μιλάμε μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα αποδείκνυε ότι παραβιάζουμε την προσωπική του ζωή. Με τις νέες ρυθμίσεις, εξηγούσε ο Μέισον, το βάρος ης απόδειξης πέφτει στον ομιλητή, ο οποίος οφείλει να αποδείξει ότι ο λόγος του είναι μια «νόμιμη» εξαίρεση στο δικαίωμα της ιδιωτικότητας».

Για άλλη μια φορά η φιλελεύθερη ΕΕ προτάσσει το ατομικό δικαίωμα της προστασίας της προσωπικής ζωής σε βάρος του συλλογικού δικαιώματος μιας κοινωνίας στη γνώση. Πρόκειται φυσικά για την ίδια ΕΕ, η οποία προωθεί κάθε μορφή παρακολούθησης και φακελώματος, όταν τα στοιχεία εξυπηρετούν κρατικές υπηρεσίες και μέσω αυτών συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα.

Όπως συμβαίνει και με κάθε απόπειρα λογοκρισίας στο Ιντερνετ οι θιασώτες του δικαιώματος στη λήθη προτάσσουν το δικαίωμα των πολιτών να προστατεύονται από κακόβουλες αναρτήσεις κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου. Όταν κάποιος ποστάρει ένα βίντεο με την/τον γυμνή/ό σύντροφό του για να τον εκδικηθεί, το θύμα έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει την απομάκρυνση του συγκεκριμένου βίντεο. Μόνο που αυτό προβλεπόταν και από την υπάρχουσα νομοθεσία, ενώ οι μεγάλες μηχανές αναζήτησης, όπως η Google, ανταποκρίνονταν πάντοτε θετικά σε σχετικά αιτήματα.

Μπαίνοντας σε ποιο ουσιαστικά ζητήματα οι υποστηρικτές της λήθης αναφέρουν ότι κάθε νέο παιδί θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να απομακρύνει από το διαδίκτυο ένα νεανικό του σφάλμα, το οποίο θα μπορούσε να το στιγματίσει για το υπόλοιπο της ζωής του. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι ποιος απομακρύνει τι και από ποιόν. Η παρουσία λόχου χάρη του Σαμαρά στις εκδηλώσεις για τους δωσίλογους της κατοχής στο Μελιγαλά, ή οι επιθέσεις του Βορίδη με τσεκούρια, αποτελούν «νεανικά ατοπήματα» τα οποία θα μπορούν στο μέλλον να διαγράψουν από το Ιντερνετ;

Στην πραγματικότητα το δικαίωμα στη λήθη εμποδίζει τους πολλούς και ανυπεράσπιστους να αναζητούν στο Ιντερνετ το παρελθόν των λίγων και ισχυρών ενώ οι τελευταίοι διατηρούν το παραδοσιακό τους δικαίωμα να παραβιάζουν την προσωπική ζωή των πολλών μέσω παραδοσιακών μέσων. Ας πάρουμε το παράδειγμα των περίπου 700 διαδηλωτών από το κίνημα Occupy Wall Street, που συνελήφθησαν το 2011 στη γέφυρα του Μπρούκλιν. Τα ονόματά τους μπορεί να μην είναι διαθέσιμα στο Ιντερνετ αλλά το γεγονός ότι συμμετείχαν σε μια διαδήλωση έχει καταγραφεί στο ποινικό τους μητρώο το οποίο είναι προσβάσιμο σε όλες τις εταιρείες στις οποίες ενδέχεται να αναζητούσαν εργασία. Πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό κοινωνικό εξοστρακισμό, τον οποίο θα ζήλευαν οι μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν και η ανατολικογερμανική Στάζι, αλλά αποτελεί καθημερινότητα για κάθε φοιτητή στο «δημοκρατικό» καθεστώς του Μπαράκ Ομπάμα. Ενώ λοιπόν επιχειρήσεις και κρατικές υπηρεσίες θα συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση σε προσωπικές πληροφορίες των πολιτών, οι πολίτες χάνουν σταδιακά το δικαίωμα να ερευνούν το παρελθόν δημοσίων προσώπων, που τους προσέφερε το Ίντερνετ.

Αν το δικαίωμα στη λήθη, συνιστά μια φιλελεύθερη επίθεση στο συλλογικό δικαίωμα της ιστορικής μνήμης μια άλλη ρύθμιση, που προωθείται στις ΗΠΑ, υπόσχεται να μετατρέψει το αταξικό Ιντερνετ σε ένα ακόμη φέουδο των πλουσίων. Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ (FCC) επεξεργάζεται εδώ και μήνες πρόταση νόμου, η οποία θα επιτρέπει στους παρόχους του Ιντερνετ να προσφέρουν προνομιακή μεταχείριση (υψηλότερες ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων) στους μεγάλους πελάτες τους. Αν μια μεγάλη εφημερίδα πληρώσει τον πάροχο τα κείμενά της θα είναι ευκολότερα προσβάσιμα στο κοινό σε σχέση με τα κείμενα ενός μικρότερου εντύπου, όπως λόγου χάρη το Unfollow. Αντίστοιχα μια νέα εφαρμογή, όπως ήταν κάποτε το Skype, η οποία μετέφερε εικόνα και ήχο μέσω του διαδικτύου ίσως να μην είχε γίνει ποτέ γνωστή καθώς δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τα μεγαθήρια των τηλεπικοινωνιών, ακόμη αν οι υπηρεσίες τους ήταν πολύ κατώτερης ποιότητας.

Μεταξύ άλλων η μεγαλύτερη ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάταξη στην οποία εμφανίζεται ένα κείμενο στις μηχανές αναζήτησης. Το αποτέλεσμα είναι ότι όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για την προώθηση των πληροφοριών, των ιδίων και των καινοτομιών τους θα πετάγονται στις πίσω σελίδες της Google. Ακόμη δηλαδή και ένα αποκαλυπτικό κείμενο ή ένα βίντεο, που θα μπορούσε να ανατρέψει ένα ολόκληρο καθεστώς, θα παραμένει πρακτικά χαμένο στα βάθη του διαδικτύου εάν δεν το ανασύρουν οι εταιρείες που πληρώνουν περισσότερα για την προώθηση των πληροφοριών τους. Και σε αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρητικά δεν εξαφανίζεται αλλά πρακτικά κρύβεται μέσα στις λεωφόρους μεταφοράς δεδομένων.

Αν και εκ πρώτης όψεως το θέμα φαίνεται να έχει μόνο τεχνικό ενδιαφέρον οι επιπτώσεις του μπορεί να καθορίσουν το είδος της ψηφιακής κοινωνίας στην οποία θα ζήσουμε τις επόμενες δεκαετίες. Ουσιαστικά, όπως και το δικαίωμα στη λήθη, κρίνεται το ποια τμήματα του πληθυσμού θα έχουν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες και ποια θα ζουν σε ένα επικοινωνιακό γκέτο στο οποίο θα εισέρχονται μόνο τα δεδομένα που έχει εγκρίνει το «υπουργείο της Αλήθειας» – στην περίπτωσή μας δηλαδή μια μικρή ομάδα πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Οι νέες προτάσεις ουσιαστικά ακυρώνουν τη νομική αρχή της «ίσης πρόσβασης», που ισχύει στις ΗΠΑ και η οποία εξασφάλιζε σε όλους τους πολίτες ίδια δικαιώματα στη χρήση βασικών υπηρεσιών και υποδομών. Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την κατάστασης με έναν αυτοκινητόδρομο, στον οποίο οι εταιρείες που ελέγχουν τα διόδια αποφασίζουν την ταχύτητα με την οποία μπορεί να κινηθεί κάθε αυτοκίνητο ανάλογα με τα επιπλέον χρήματα που λαμβάνουν – παρά το γεγονός, ότι ο αυτοκινητόδρομος κατασκευάστηκε με έξοδα όλων των φορολογούμενων. Καταστρατηγώντας την λεγόμενη Ουδετερότητα του Διαδικτύου (Net Neutrality), την αρχή δηλαδή ότι κάθε μονάδα πληροφορίας στο διαδίκτυο πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο από τις κυβερνήσεις και τους παρόχους, κάποιοι επιχειρούν να φτιάξουν το «Ιντερνετ των πλουσίων».

Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι τις τελευταίες εβδομάδες ορισμένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα ερευνών, που ελέγχονται από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, έχουν ξεκινήσει μια λυσσώδη εκστρατεία εναντίον της Ουδετερότητας του Διαδικτύου. Το ίδρυμα American Commitment, που φέρεται να ελέγχεται από τον όμιλο επιχειρήσεων Koch, στέλνει εδώ και εβδομάδες δεκάδες χιλιάδες e-mail στα οποία υποστηρίζει ότι το Net Neutrality είναι «συνώνυμο του μαρξισμού» και απειλεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών τηλεπικοινωνιών - επιχείρημα που αναμένεται να αναπαράγουν και οι Έλληνες μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού με τη γνωστή καθυστέρηση δεκαετίας που τους χαρακτηρίζει.

Το πρόβλημα με τα επιχειρήματα του ομίλου Koch είναι ότι ως ένα βαθμό… έχουν δίκιο. Η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στις ίδιες πληροφορίες του Ιντερνετ ήταν ένα από τα εναπομείναντα πεδία της «αταξικής κοινωνίας» που ευαγγελιζόταν το διαδίκτυο (τουλάχιστον για όσους έχουν πρόσβαση σε αυτό). Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα το Ιντερνετ έρχεται να επιβεβαιώσει τον Κάρολο Μαρξ, που προέβλεπε ότι σε μια κοινωνία η οποία θα στηρίζεται στην πληροφορία (τη γενική διάνοια) ο καπιταλισμός θα αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και συνεπώς θα αρχίσει να πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται - όπως έκαναν όλα τα προηγούμενα συστήματα παραγωγής.

Πριν βιαστούμε όμως να καταλήξουμε σε ένα απλουστευτικό σχήμα, σύμφωνα με το οποίο οι κακές εταιρείες απειλούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας στο διαδίκτυο, ο ιστορικός Ρόμπερτ ΜακΤσέσνι, ήρθε να μας προσγειώσει στη σύνθετη πραγματικότητα. Εταιρείες όπως η Google, η Ebay, η Amazon αλλά ακόμη και η Microsoft, υποστηρίζει ο ΜακΤσέσνι, δίνουν και αυτές τη δική τους μάχη απέναντι στα μονοπώλια των εταιρειών τηλεπικοινωνίας τα οποία ουσιαστικά οικοδομήθηκαν πάνω στις επενδύσεις και τις υποδομές του δημόσιου τομέα. Δυο διαφορετικά τμήματα, δηλαδή, της αμερικανικής οικονομικής ελίτ, ετοιμάζονται να δώσουν τη μάχη του αιώνα η οποία θα κρίνει σαν παράπλευρη απώλεια (ή ωφέλεια) και μια σειρά ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Και όπως πάντα είναι η στιγμή που η αριστερά της εποχής μας (ας την ονομάσουμε ψηφιακή αριστερά) θα κληθεί να αποφασίσει αν θα πραγματοποιήσει μια ανίερη συμμαχία με το διάολο ή θα μείνει στην ιδεολογική της καθαρότητα αποφεύγοντας τέτοιες κινήσεις τακτικής. Είναι η στιγμή που ένας ψηφιακός Λένιν θα έπρεπε να αποφασίσει εάν μπορεί να μετατρέψει έναν ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο, σε εμφύλιο πόλεμο - ουσιαστικά δηλαδή σε επανάσταση στο Ιντερνετ.

---

πηγή: http://info-war.gr/

---

*

... ο ΕΔΟΕΑΠ "έπαιξε" και μάλλον διαισθάνεται ότι χάνει ...

*

SOSeΜΜΕ

(Συντάκτες, Ομοιοεπαγγελματίες

& Συναφείς Ειδικότητες ΜΜΕ)

***

*

Μέτρα για τη σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ!

Κανείς δεν πρέπει να λείψει από την πολύ κρίσιμη συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ. Το γνωρίζουμε όλοι. Απαιτείται η μαζική προσέλευση όλων μας ώστε να ληφθούν αποφάσεις και προπάντων να ειπωθεί η αλήθεια για το πολύπαθο Ταμείο μας.

Ο πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ, Πάνος Σόμπολος στην τελευταία Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, αναφερόμενος στους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν για τον ΕΔΟΕΑΠ, από την κατάργηση του αγγελιοσήμου, σήμανε γενικό συναγερμό λέγοντας ότι: «Θα περάσουν πάνω από το πτώμα μας»! Δυστυχώς, αν «περάσουν από πάνω μας», ασφαλώς και θα απομείνουμε πτώμα. Δεν επαρκούν οι κορώνες, χρειάζεται να σταματήσουν οι σκυλοκαβγάδες και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις και να μαζικοποιηθούν οι παρατάξεις του χώρου, που έχουν σχέδια και διάθεση για τη διάσωση του Ταμείου μας.

Εγκαίρως είχαμε προειδοποιήσει, ζητώντας να ληφθούν επειγόντως μέτρα για τη σωτηρία τουλάχιστον των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου του κλάδου μας. Προτείναμε την ενοποίηση των δύο ΤΕΑΣ με τον ΕΔΟΕΑΠ, ώστε να διαπραγματευτούμε από θέση ισχύος για την οιονεί εργοδοτική εισφορά μας.

«Η αλήθεια είναι μία και μοναδική: Ο κλάδος υγείας των δημοσιογράφων ΔΕΝ είναι ένα συνηθισμένο ασφαλιστικό ταμείο, αλλά μια ιδιότυπη ιδιωτική αυτοχρηματοδοτούμενη ασφαλιστική εταιρία, που όχι μόνο δεν έχει επιβαρύνει ποτέ το κράτος, αλλά και ουδέποτε έχει υποδεχθεί χρήματα εργοδοτών! Οι δημοσιογράφοι είχαν τη δυνατότητα να δεχθούν την μετατροπή αυτού του οργανισμού ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου (ώστε σε περίπτωση που ξέμενε από χρήματα να μπορεί να λάβει χρηματοδότηση από το κράτος, σύμφωνα με το Σύνταγμα). Δεν το έπραξαν, όμως, ρίσκαραν και δήλωσαν ότι θέλουν ο οργανισμός να παραμείνει ιδιωτικού δικαίου. Αν υπάρχουν διαφημίσεις, ο οργανισμός κερδίζει χρήματα. Αν δεν υπάρχουν, όμως -όπως αυτή την περίοδο της κρίσης- υπάρχει πρόβλημα. Πρόκειται για ένα ρίσκο, που οι δημοσιογράφοι αποφάσισαν να πάρουν για να διαθέτουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη», σημειώνει η εξαίρετη συνδικαλίστρια, βουλευτής Β’ Αθήνας, Σοφία Βούλτεψη, σε άρθρο της στη δικτυακή πύλη elzoni.gr (3/11/2012).

Εν όψει πλέον της κρισιμότατης γενικής συνέλευσης του ΕΔΟΕΑΠ, επιβάλλεται να ενημερωθούμε υπεύθυνα γι’ αυτή την ΑΛΗΘΕΙΑ:

Α. Για τη δικαστική εκκρεμότητα με το ΑΚΑΓΕ, υπόθεση η οποία εκδικάστηκε την 4η Μαρτίου 2014. Ουδεμία ενημέρωση έχουμε για την εξέλιξή της, όπως και δεν έχουμε ενημερωθεί επισήμως για την πορεία της εισαγγελικής έρευνας, που έχει παραγγελθεί.

Β. Για την πραγματική κατάσταση των αποθεματικών του ΕΔΟΕΑΠ. Υπάρχει μέριμνα για τη σωτηρία του Οργανισμού, εάν και εφόσον κατακρημνιστεί το αγγελιόσημο; Πού εδράζεται και ποιές κινήσεις έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση;

Γ. Υπάρχει μέριμνα ώστε ό,τι απομείνει από το αγγελιόσημο να μην το νέμονται πλέον ετεροεπαγγελματίες και να αποδίδεται αποκλειστικά και μόνο στους δικαιούχους του, τους δημοσιογράφους, για την ασφαλιστική κάλυψη των οποίων θεσπίστηκε; Δυστυχώς τα στοιχεία που επισυνάπτουμε -αυτά τα οποία επεξεργάστηκε η ΕΔΕΕ (Ένωση Διαφημιστικών Εταιριών Ελλάδος) και κατέθεσε στον ΟΟΣΑ και στο Υπουργείο Ανάπτυξης για να καταλήξουν στο κατάπτυστο πόρισμα με το οποίο ζητείται η κατάργηση του αγγελιοσήμου- δείχνουν τη διαχρονική ολιγωρία της ΕΣΗΕΑ, να προστατέψει την οιονεί εργοδοτική εισφορά μας και την αδικία που υφίστανται οι πραγματικοί δικαιούχοι του, οι δημοσιογράφοι.



Δ. Εντάσσεται ο ΕΔΟΕΑΠ στην κατάπτυστη μνημονιακή υποχρέωση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, που θεσπίζεται από την 1η Ιουλίου 2014, βάσει του Ν. 3863/2010 και υποχρεούται να στέλνει στοιχεία στους τροϊκανούς ή όχι;

Ε. Αν εντάσσεται, μήπως, καλούμαστε για ψηφοθηρικούς λόγους, εν όψει των εκλογών της ΠΟΕΣΥ, να επικυρώσουμε διά της ψήφου μας έναν ψευδεπίγραφο ελλειμματικό προϋπολογισμό, που θα πρέπει άρδην να αναθεωρηθεί, καθώς κατατίθεται ελλειμματικός, οδηγούμενοι σε νέες επώδυνες περικοπές των ήδη γλισχρών συντάξεών μας; Επιχειρείτε την εξαπάτησή μας, κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΔΟΕΑΠ, υφαρπάζοντας την ψήφο μας;

Ζητούμε:

1. 1. Να διακοπεί άμεσα η χρηματοδότηση των Σωματείων από τον ΕΔΟΕΑΠ. Δεν είναι δυνατόν οι συνταξιούχοι να πένονται, για να χτίζονται βουλευτικές καριέρες και να σιτίζονται γραμματείς, τελώνες και φαρισαίοι στην ΕΣΗΕΑ.

2. 2. Να δοθούν εξηγήσεις και να χυθεί άπλετο φως στις υποθέσεις των απολύσεων πλειονότητας ιατρών του Οργανισμού. Ενέχονται μέλη διοικήσεων και συνδικαλιστές στα σκάνδαλα που εντοπίστηκαν; Αρκούν οι απολύσεις για τις ζημίες που έχει υποστεί ο Οργανισμός;

3. 3. Να γίνουν γνωστά τα ονόματα των ασφαλισμένων που προσέφυγαν στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αρνούμενοι τον αυτονόητο έλεγχο που θα έπρεπε να είχε θεσπιστεί εδώ και πολλά χρόνια από τον ΕΔΟΕΑΠ.

4. 4. Να κληθούν θεσμικά oι πρόεδροι των δύο ΤΕΑΣ και των δύο αδελφών Ενώσεων ΕΣΗΕΠΗΝ και ΕΣΗΕΘΣΕΕ και να τοποθετηθούν για το μείζον ζήτημα της ενοποιήσεως όλων των ΝΠΙΔ του κλάδου.

5. 5. Να αναλάβει ο ΕΔΟΕΑΠ τη διοργάνωση σεμιναρίων για τους ανέργους μας, εξασφαλίζοντας την αναγκαία χρηματοδότηση από τον ΟΑΕΔ, αλλά και πόρους για τον ίδιο, καθώς το ΕΤΑΠ ΜΜΕ είναι ανίκανο να το πράξει. Με διοργανώτρια την ΕΣΗΕΑ, τα νέμονται αμφιβόλου προελεύσεως ΚΕΚ, με οσμή διαπλοκής από μέλη Ενώσεων και συνδικαλιστές - επιχειρηματίες, όπως καταγγέλλει η ΚΕΔ.

ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ

προς τον επικεφαλής της Αρχής Καταπολέμησης των Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης, αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Νικολούδη, να μην αρκεστεί σε τυχαίο δειγματοληπτικό έλεγχο των υπόχρεων υποβολής δήλωσης συντακτών, αλλά να ΕΛΕΓΞΕΙ στοχευμένα όλες τις διοικήσεις Ενώσεων και Σωματείων, που νέμονται το αγγελιόσημο, σε βάθος πενταετίας τουλάχιστον. Θα πρόσφερε στην αποκατάσταση του λειτουργήματος του δημοσιογράφου και θα του είμαστε ευγνώμονες εσαεί γι’ αυτό.

Ιούνιος 2014

ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΡΕΚΛΟΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

Υ.Σ.: Με θλίψη παρακολουθούμε την απόπειρα της Ένωσης να καταλογογραφήσει αυτούς που ευστόχως ο πρόεδρος Πάνος Σόμπολος αποκάλεσε «κοπτοραπτούδες». Τους ανειδίκευτους και απαίδευτους του internet, που κατά συρροή κλέβουν κείμενα συναδέλφων τους, γεμίζοντας με τα «κόψε ράψε», αμφιβόλου προελεύσεως sites με «πληροφορίες», κλεψίτυπα ρεπορτάζ, ανώνυμες λασπολογίες κ.λπ. Αντί η ΕΣΗΕΑ να στραφεί εναντίον τους, με βάση το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων, επιχειρεί να τους εξισώσει με τους αυθεντικούς λειτουργούς του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, ακολουθώντας πρακτικές τυχάρπαστων και ψευδεπίγραφων σωματείων των ΜΜΕ. O tempora, o mores! Οι υγιείς δυνάμεις του κλάδου πρέπει εγκαίρως να αντιδράσουν σε αυτή την καταστροφική απόφαση.

---

Σχόλιο "Ανασυγκρότησης" : ... απλώς μια υπενθύμιση: ... οτιδήποτε σήμερα έχετε και απολαμβάνετε φίλτατοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι μην λησμονείτε ότι εν πολλοίς το χρωστάτε στους Τεχνικούς Τύπου ... και οι γνωρίζοντες την συνδικαλιστική ιστορία των ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ... και χαρακτηρισμοί του τύπου "ετεροεπαγγελματίες" και "ποιοί δικαιούνται ή όχι του αγγελιοσήμου", μάλλον θα πρέπει να επεξεργάζονται δύο και πλέον φορές πριν διατυπωθούν ...

---

*

... Ιντερνετ για εμάς χωρίς εμάς ...

*

Ανασυγκρότηση

***
*

Ετοιμάζονται ρυθμίσεις για το internet

Η δεύτερη φάση τακτοποίησης του μιντιακού σκηνικού προς όφελος των ιδιοκτητών ΜΜΕ έχει στο επίκεντρο το διαδίκτυο. Η ΕΣΗΕΑ ανακοινώνει πρωτοβουλία για την καταγραφή των μη μελών που εργάζονται σε ενημερωτικές ιστοσελίδες, ενώ ταυτόχρονα, όπως γράφαμε από τις 13 Απριλίου, έρχεται νόμος για τη λογοκλοπή στο διαδίκτυο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόσφατη ρύθμιση με την οποία καταργείται η υποχρέωση κατοχής πτυχίου για τους τεχνικούς των ηλεκτρονικών ΜΜΕ αφορά κυρίως τη διευκόλυνση των ιντερνετικών Μέσων, webTV και σάιτ, τα οποία θέλουν να επιβάλουν και θεσμικά το νέο εργασιακό καθεστώς. Εργαζόμενοι, δηλαδή, που θα παρέχουν υπηρεσίες τόσο ως δημοσιογράφοι ή υπάλληλοι όσο και ως τεχνικοί στις ενιαίες ιντερνετικές πλατφόρμες, χωρίς την υποχρέωση κατοχής άδειας επαγγέλματος ή πτυχίου κινηματογραφικής εκπαίδευσης.

Η κατάργηση του πτυχίου για τους τεχνικούς τηλεόρασης και ραδιοφώνου είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος στην επιχείρηση τακτοποίησης του internet. Παράλληλα, συνεχίζονται οι επαφές και οι διαβουλεύσεις για τον νόμο που λέει η κυβέρνηση πως θα φέρει στη Βουλή σχετικά με τους κανόνες δημοσιότητας στο internet. Είναι γνωστό πως οι συνδικαλιστικές ενώσεις της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ είχαν επαφές με τον Σίμο Κεδίκογλου για το ζήτημα του διαδικτύου αλλά και για το αγγελιόσημο. Ειδικά για το τελευταίο επείγει να περάσει ρύθμιση με νόμο πριν από την υποχρεωτική κατάργησή του, που η κυβέρνηση αποδέχθηκε να γίνει το 2015.

Και ενώ ο υφυπουργός Σ. Κεδίκογλου προωθεί τις ρυθμίσεις που έχουν ζητήσει οι μεγαλοεκδότες για το διαδίκτυο, η ΕΣΗΕΑ ανακοίνωσε τη δημιουργία μητρώου εργαζομένων στα ενημερωτικά διαδικτυακά Μέσα, καλώντας τους δημοσιογράφους-μη μέλη της Ένωσης Συντακτών να καταθέσουν τα στοιχεία τους. Η προσπάθεια δημιουργίας αυτού του μητρώου δεν γίνεται πρώτη φορά από την ΕΣΗΕΑ. Τώρα, όμως, συμπίπτει με τις σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις από την κυβέρνηση προς όφελος των εκδοτικών Μέσων στο internet.

Η άλλη πλευρά είναι η διαφημιστική δαπάνη και το αγγελιόσημο. Ήδη οι εκδότες, μέσω της νέας τους Ένωσης, προσπαθούν να επιβάλουν στην αγορά την κατανομή της διαφήμισης με κριτήριο τις μετρήσεις επισκεψιμότητας που ανακοινώνει η Ένωση Ιδιοκτητών (ΕΝΕΔ). Παράλληλα, συνεχίζεται η επιχείρηση μετακίνησης του κύριου όγκου της διαφημιστικής δαπάνης από τα παραδοσιακά ΜΜΕ στο διαδίκτυο.

Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί το σενάριο για μείωση του ποσοστού του αγγελιοσήμου από 20% σε 10% και η ανακατανομή του προς τους ασφαλιστικούς φορείς των οποίων μέλη είναι οι ενώσεις συντακτών και υπαλλήλων, προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν αποκλείεται να προβλεφθεί αγγελιόσημο και για τα ειδησεογραφικά σάιτ, στα οποία την ασφάλιση του προσωπικού που θα ενταχθεί στις ενώσεις συντακτών θα πληρώνει το αγγελιόσημο και όχι οι ιντερνετικές εταιρείες. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το ότι το ζήτημα του διαδικτύου συμπεριλαμβάνεται στα βασικά θέματα συζήτησης της γενικής συνέλευσης της ΕΣΗΕΑ.

---

πηγή: http://www.typologies.gr/

---

*

... αμισθί εργασία στο Ιντερνετ ...

*

Ανασυγκρότηση

***
*

Όταν χίπστερ ιντερνετικοί αστέρες

σε (προ)καλούν να δουλέψεις δωρεάν

Ο Mikeius και το τέλος της εργασίας

Έχεις ταλέντο στην γραφιστική και στο Photoshop; Είσαι άνεργος; Την βρίσκεις να δουλεύεις σε projects από τα οποία δεν αμείβεσαι, με σκοπό να γεμίσεις το βιογραφικό σου, ώστε να έχεις τα προσόντα για να προσληφθείς σε άλλα αντίστοιχα projects αμισθί; Την βρίσκεις, τελικά, με τους φαύλους κύκλους; Αν ναι, τότε ο διαγωνισμός του Mikeius είναι για σένα!

Εδώ, ο –αναμφίβολα ταλαντούχος– Mikeius προκηρύσσει έναν διαγωνισμό σε συνεργασία με το Unity Shop στο The Mall Athens. Σύμφωνα με τους όρους, οι υποψήφιοι πρέπει να στείλουν ένα ολόκληρο δημιουργικό –όχι απλά ένα logo δηλαδή– με συγκεκριμένες τεχνικές προδιαγραφές, με στόχο όχι κάποιο fan project ή την διακόσμηση του καφενέ του χωριού, αλλά ένα κανονικό εμπορικό κατάστημα μέσα σε ένα κανονικό εμπορικό κέντρο.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Mikeius σε σχόλιο κάτω από το βίντεο, ο διαγωνισμός αφορά «ερασιτέχνες που έχουν κάβλα με Photoshop. Άμα ήταν να πληρώσω κανονικό γραφίστα, στον πούτσο μου, το φτιάχνω κι εγώ σε 5 λεπτά. Το θέμα είναι να το κάνουν fans που ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΤΗ ΦΑΣΗ και θα ήθελαν να δουν τη δουλειά τους να εκτίθεται σε πολλά μάτια καθημερινά».

Όπως έγραψε και ένας σχολιαστής ως απάντηση, στην λογική του Mikeius κανονικός γραφίστας είναι μόνο αυτός που δεν ζητάει αμοιβή. Ο ενθουσιώδης ερασιτεχνισμός είναι ο μανδύας υπό τον οποίο το Unity Shop θα κάνει την δουλειά του μέσω του Mikeius. Αλλά δεν μένει εκεί: σιγά μην προσλάβει κανείς κανονικό (=όχι τζάμπα) γραφίστα όταν μπορεί να εκμεταλλευτεί κάποιον, για τον οποίο το κριτήριο είναι να ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΤΗ ΦΑΣΗ. Τα δε δύο υπογεγραμμένα μπλουζάκια που θα δοθούν στον νικητή μαζί με την ευκαιρία η δουλειά τους «να εκτίθεται σε πολλά μάτια καθημερινά» είναι η κορωνίδα της ξεφτίλας του όλου πράγματος.

Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος ο Mikeius, από την δραστηριότητά του ως κωμικός ζει – και μπράβο του. Και προφανώς δεν προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του, όπως βλακωδώς τονίζει ένας σχολιαστής στο βίντεο, απλώς η φύση της δουλειάς του είναι τέτοια, που δεν πέφτει κάποιο άμεσο οικονομικό βάρος στον καταναλωτή – ας είναι καλά το Youtube με τις διαφημίσεις των 5 δευτερολέπτων που μας προκαλούν εμφράγματα αν έχουμε ξεχάσει τα ηχεία ανεβασμένα. Αφού λοιπόν δεν προσφέρει ο ίδιος τις υπηρεσίες του δωρεάν, γιατί να τις προσφέρει ο τάδε «ερασιτέχνης» γραφίστας; Η απάντηση είναι ο ερασιτεχνισμός του Ίντερνετ.

Περιπτώσεις όπως ο διαγωνισμός του Mikeius δεν είναι σπάνιες. Συχνά σε projects που είτε τρέχουν διαδικτυακά είτε προωθούνται διαδικτυακά, διάφορες εργασίες σκεπάζονται είτε με το πέπλο του fun/fan, είτε με μια χομπίστικη αύρα. Οι γραφίστες/σχεδιαστές/κομίστες υποφέρουν εντονότατα σε αυτό το επίπεδο. Προσοχή: εδώ δεν μιλάμε ούτε για δουλειά σε πλαίσιο προσωπικής/φιλικής/οικογενειακής χάρης, ούτε για projects που είναι καθαρά ερασιτεχνικά, όπως –ελπίζουμε όχι για πολύ ακόμα– το περιοδικό που διαβάζετε τώρα. Μιλάμε για κανονικές εργασιακές υποχρεώσεις, που συνεπάγονται και κανονικές οικονομικές υποχρεώσεις. Επιπλέον, δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις χαμηλής αμοιβής, αλλά σε αυτόματη κατάταξη της εργασίας που έκανε κάποιος στο πλαίσιο του ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΦΑΣΗ, αφαιρώντας έτσι το εργασιακό περιεχόμενο και τις συνακόλουθο οικονομικό.

Κακά τα ψέματα, αφενός το καθεστώς εργασίας από το σπίτι, στο οποίο υπάγονται πλέον πολλοί εργαζόμενοι –κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες– αφετέρου η εσκεμμένη σύγχυση μεταξύ ανάληψης ενός έργου και της γνήσια χομπίστικης παράθεσης λ.χ ενός σχεδίου στο Deviantart, ευνοούν τις περιπτώσεις όπως αυτή του Mikeius. Τα πλεονεκτήματα, δηλαδή, της εργασίας από το σπίτι μπορούν να αποτελέσουν ταυτόχρονα λίπασμα για την εδραίωση αυτής της λογικής. Πολλοί, είτε μικρής ηλικίας, είτε αβαθούς κρίσης, είτε και τα δύο, θα σπεύσουν να φάνε ώρες επί ωρών μπροστά στο Photoshop, μπας και επιλεγούν.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με όλα αυτά είναι πως διαμορφώνεται σταδιακά ένα καθεστώς αλήθειας, σύμφωνα με το οποίο δεν είναι καν μέσα στον ορίζοντα της σκέψης κάποιου ότι θα μπορούσε να εργάζεται επί πληρωμή και όχι επειδή ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΤΗ ΦΑΣΗ. Περιπτώσεις όπως το νέο προϊόν του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, το περιοδικό Γκρέκα, δηλαδή έντυπα χωρίς συντάκτες, που λειτουργούν μόνο στη βάση του περίφημου πια internship, είναι απλώς το υλικό αντίστοιχο του 18χρονου «μη κανονικού γραφίστα» που ζητάει ο Mikeius.

Μπορεί να μην συνδέεται άμεσα με το ζήτημα, αλλά δεν μπορεί κανείς να μην σκεφτεί ότι ο άνθρωπος που έβγαζε πύρινες καταγγελίες κατά της απαρχαιωμένης λογικής των παραδοσιακών ΜΜΕ και μιλούσε με πάθος υπέρ της bottom-up λειτουργίας του Youtube, κάνει πλέον ραδιοφωνική εκπομπή στον σταθμό του Μαρινάκη. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, εκεί να μην πληρώνεται σε υπογεγραμμένα μπλουζάκια.

---

πηγή: http://skra-punk.com/

---

*

... ίντερνετ, δημοσιογραφία, δημοκρατία ...

*

Δημήτρης Φαναριώτης
("ΕφΣυν")

***
*

Η φτήνια "τρώει" την ενημέρωση

Στο 6ο Παγκόσμιο Φόρουμ για τα ΜΜΕ όλοι μίλησαν για την επανάσταση του Ιντερνετ, αλλά και πώς αυτή μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την επαγγελματική δημοσιογραφία και άρα για την ελευθερία του Τύπου.«Αλλαγή». Αυτή ήταν η κυρίαρχη λέξη στο 6ο Παγκόσμιο Φόρουμ για τα ΜΜΕ που έγινε στα μέσα Οκτωβρίου στο κτίριο του πρώην κοινοβουλίου της Δυτικής Γερμανίας στη Βόννη (νυν Παγκόσμιο Συνεδριακό Κέντρο). Στο κατάμεστο από δημοσιογράφους και όχι μόνο υπερσύγχρονο Συνεδριακό Κέντρο δεν έπεφτε καρφίτσα, καθώς ο κορυφαίος διανοούμενος Αβραάμ Νόαμ Τσόμσκι άρχιζε την ομιλία του για τον ρόλο των media στη σημερινή εποχή.

Παραφράζοντας σχόλιο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Τσόμσκι τόνισε ότι «υπάρχουν τρόποι να υψώσει κανείς τον πήχη της παγκόσμιας κοινότητας προς τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία, αλλά οι μάζες μπορούν να αντιδράσουν μόνο όταν είναι σωστά πληροφορημένες. Θέλω ο Τύπος να λέει την αλήθεια για τα σημαντικά ζητήματα» τόνισε.

Δημοκρατία σε κίνδυνο

«Οταν τα ΜΜΕ σιωπούν ή δεν είναι απολύτως αντικειμενικά και δεν αποκαλύπτουν τους πραγματικούς στόχους, τις αληθινές επιδιώξεις αυτών που βρίσκονται στην εξουσία, τότε η δημοκρατία δεν είναι παρά ένας μύθος» πρόσθεσε ο Τσόμσκι.

Αυτό το οποίο κατέστη απολύτως σαφές στο σημαντικότατο αυτό συνέδριο είναι ότι οι τελευταίες δεκαετίες, που το Διαδίκτυο μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, συντελέστηκε μια επανάσταση τόσο σημαντική όσο υπήρξε εκείνη της ανακάλυψης της Τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο πριν από 600 χρόνια. Ο Παγκόσμιος Ιστός κατέστη ένα εργαλείο για την παγκόσμια επικοινωνία, την Οικονομία, τις επιστήμες και την πολιτική. Γι΄ αυτό και η ψηφιακή εποχή δημιούργησε μεγάλες ευκαιρίες αλλά και κινδύνους. Κι αυτό γιατί η κατάχρηση του Διαδικτύου έχει πάρει πολλές μορφές όπως το κυβερνοέγκλημα.

Όλο το άρθρο στο http://www.efsyn.gr/

---

*

... η οικονομία του Ίντερνετ ...

*
Ματθαίος Τσιμιτάκης
("Εφημερίδα των Συντακτών")
***
*

... αλλάζει τα ΜΜΕ !

Ο Τιμ Ο’Ράιλι έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 2004, όταν εφηύρε τον όρο Web 2,0 προκειμένου να περιγράψει την αλλαγή που συνέβαινε στο Διαδίκτυο με την εμφάνιση των blogs και των κοινωνικών δικτύων όπως το facebook, το twitter κ.ά. Οκτώ χρόνια μετά, η διαδικασία αυτή έχει πρακτικά ολοκληρωθεί, με το facebook να είναι κυρίαρχο και ελάχιστα καινούργια δίκτυα να εμφανίζονται δίπλα στα καθιερωμένα.

Αντιθέτως, το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με το Διαδίκτυο έχει μετατοπιστεί σε άλλους τομείς, όπως η πρόσβαση μέσω κινητών τηλεφώνων και η ανάπτυξη εφαρμογών για αυτά. Ταυτόχρονα τα παραδοσιακά ΜΜΕ βυθίζονται σε κρίση καθώς φαίνεται να υποσκελίζονται μέσα στη μεγάλη διαδικασία ψηφιοποίησης και διανομής πληροφοριών μέσω του Διαδικτύου.

Η μια μετά την άλλη οι εφημερίδες κλείνουν, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία συρρικνώνονται και καινοτόμες προσπάθειες εφημερίδων, όπως ο «Guardian», να εφεύρουν μοντέλα επιβίωσης του Τύπου στη νέα εποχή δείχνουν να αποτυγχάνουν. Στην Ελλάδα η εικόνα είναι ζοφερή, αφού η οικονομική κρίση δείχνει να οδηγεί ολόκληρο το σύστημα των ΜΜΕ σε κατάρρευση.

Εντούτοις ίσως είναι λάθος να θεωρούμε την υπόθεση του Τύπου χαμένη και ίσως χρειάζεται να πάρουμε μαθήματα από την υπόθεση της ανάπτυξης του Διαδικτύου. Ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που ανανεώνεται διαρκώς ριζοσπαστικοποιώντας τα μέσα παραγωγής και ανοίγοντας νέες αγορές.

Σε αυτή τη διαδικασία αποσταθεροποίησης των κοινωνικών σχέσεων, παράγει κρίσεις τις οποίες υπερβαίνει ρυθμίζοντάς τες διά της αγοράς, δημιουργώντας δηλαδή νέα μονοπώλια. Αυτό το βασικό μάθημα πολιτικής οικονομίας είναι ενδεχομένως το πρίσμα μέσα από το οποίο θα έπρεπε να δούμε τη σημερινή κρίση του Τύπου και των ΜΜΕ.

Η ιστορική διαδικασία που συντελείται σήμερα στα ΜΜΕ είναι αυτή της ψηφιοποίησης και της εκρηκτικής επέκτασής τους στη σφαίρα της επικοινωνίας. Καθώς αυτή η ιδιωτική μέχρι πρότινος λειτουργία δημοσιοποιείται αλλά και την ώρα που σταδιακά κλειστά συστήματα πληροφοριών, όπως οι δημόσιες πληροφορίες, ανοίγουν σε κοινή θέα, το παραδοσιακό μοντέλο των κλειστών φίλτρων παραγωγής-ελέγχου και διανομής πληροφοριών (όπως είναι οι εφημερίδες) αντικαθίσταται από οικοσυστήματα λόγου με πολύ περισσότερες εισόδους, συνδέσεις και απολήξεις.

Το βασικό χαρακτηριστικό της μετάβασης στην ψηφιακή εποχή είναι πως ενώ μέχρι πρότινος η πληροφορία σπάνιζε και διακινούταν μέσω κλειστών κοινωνικών σχηματισμών (κυβερνητικές υπηρεσίες, ΜΜΕ), τώρα βρίσκεται σε υπερπληθώρα, παράγεται κατανεμημένα και διανέμεται στο ανοικτό Διαδίκτυο (ορατά και μέσω της αγοράς δηλαδή). Αυτή την πρώτη ύλη εκμεταλλεύεται η νέα βιομηχανία των εταιρειών Διαδικτύου (από τις μικρές start ups ώς το facebook, την apple και τη Microsoft). Εδώ ίσως υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για τις εφημερίδες, όμως.

Από τη δεκαετία του ’80 ώς σήμερα έχουν ρυθμιστεί οι αγορές των υπολογιστών (από τους επεξεργαστές της intel ώς την κυριαρχία της apple), η αγορά των λειτουργικών συστημάτων (Microsoft), των μηχανών αναζήτησης (google) και της κοινωνικής δικτύωσης (facebook). Καθώς βαθαίνει αυτή η διαδικασία δημιουργείται η ανάγκη οργάνωσης των πληροφοριών σε σημασιολογικό επίπεδο, κάτι που μέχρι στιγμής δεν κάνουν καλά οι μηχανές. Μήπως τη θέση του τυπογράφου πρέπει να καταλάβει σταδιακά ο προγραμματιστής, καθώς συγκροτείται ένα νέο παράδειγμα ενημέρωσης;

Ο Τιμ Ο’Ράιλι βρέθηκε πριν από λίγους μήνες στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών στην Αθήνα, σε μια συνάντηση με παράγοντες που δραστηριοποιούνται στο λογισμικό ανοικτού κώδικα, την οποία οργάνωσε η ΕΕΛΛΑΚ (Εταιρεία Ελεύθερου Λογισμικού / Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα).

Παρακάτω σταχυολογούμε (ελαφρώς παραφρασμένα σε κάποια σημεία) τα σημαντικότερα σημεία της συζήτησης μαζί του.

«Το λογισμικό έχει πλέον εμπορευματοποιηθεί και απλοποιηθεί τόσο, ώστε να μην είναι πια σημαντικό και γι” αυτό και οι άδειες χρήσης (copyright) δεν είναι πια σημαντικές. Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στην αρχιτεκτονική των πληροφοριακών συστημάτων και στο αν η βέλτιστη κάθε φορά αρχιτεκτονική θα δημιουργείται συμμετοχικά ή αν οι χρήστες θα περιορίζονται στην παραγωγή δεδομένων.

Σε αυτό το επίπεδο, έχουν γίνει τεράστια βήματα ώστε να παρουσιάζονται τα δεδομένα ιεραρχημένα και δομημένα. Υπάρχουν πλέον διαδεδομένες λύσεις για δεδομένα που παράγονται κατανεμημένα μέσα στο Διαδίκτυο και όχι ελεγχόμενα και ιεραρχικά, όπως παλιότερα. Καθώς εξελίσσεται η ψηφιακή αγορά τα δεδομένα αποκτούν αξία.

Τα ανοικτά δεδομένα της διοίκησης παράγουν την ανάγκη για τη δημιουργία υπηρεσιών διανομής τους με εύληπτο και χρήσιμο τρόπο από αυτούς που τα χρειάζονται. Το να δημιουργούνται και να παραμένουν υγιή τα νέα οικοσυστήματα πληροφοριών ενδέχεται να ταυτιστεί με έννοιες της ελευθερίας στο μέλλον.

Μπαίνουμε στη φάση του σημασιολογικού Διαδικτύου, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι το νόημα εισάγεται στον προγραμματισμό. Τα σπέρματα αυτής της διαδικασίας μπορούν να εντοπιστούν ήδη στο web 2.0, στο οποίο υπάρχουν κρυμμένες σημασίες -έστω σε πρωτόλειο επίπεδο.

Σήμερα παράλληλα προς την παραδοσιακή οικονομία αναπτύσσεται ραγδαία η γνωσιακή οικονομία και εισάγει νέες δομές οι οποίες δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές. Πάρτε για παράδειγμα την πολιτιστική βιομηχανία: Στο youtube υπάρχουν σταρ που είναι άγνωστοι -όχι στον κόσμο, αλλά- στα υπόλοιπα ΜΜΕ.

Το kickstarter.com έχει φέρει το φαινόμενο του crowdsource (ευφυΐα η ενέργεια του πλήθους) στην οικονομία. Δημιουργούνται συνεχώς νέες επιχειρήσεις με λαϊκή χρηματοδότηση αλλά και νέοι τρόποι παραγωγής και διανομής προϊόντων και υπηρεσιών, όπως είναι η κοινότητα χειροτεχνίας του etsy.com που αποτελείται από μικρούς χειροτέχνες σε όλο τον κόσμο.

Η διανομή πληροφοριών μετατρέπεται σε υπηρεσίες και οι πιο επιτυχημένες από αυτές γίνονται αντιληπτές ως εμπειρίες. Το σημαντικό σε αυτή τη διαδικασία είναι ο συγκερασμός μεταξύ επιμέρους πληροφοριών. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να δούμε και τη δημόσια διοίκηση, η οποία μετατρέπεται σε πλατφόρμα. Θα πρέπει να σχεδιαστεί εφεξής με μεγαλύτερη έμφαση στη συμμετοχή. Τα ανοιχτά δεδομένα θα την καταστήσουν πιο χρήσιμη και με χαμηλότερο κόστος».

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

*

ΕΤΗΠΤΑ - ΛΙΘΟΓΡΑΦΟΙ : Γιατί δύο σωματεία;

                                                                 *

... ιντερνετικά ΜΜΕ και μαύρη εργασία - πρόταση ...

*

Ασύνταχτος Τύπος

***

*

Πρόταση

για το εργασιακό χάος στα ιντερνετικά ΜΜΕ

και την μαύρη εργασία

που την ονομάζουν “πρακτική άσκηση”…

.

Αναρτούμε πρόταση προς την ΠΟΕΣΥ για τα ιντερνετικά ΜΜΕ και σας ενημερώνουμε για τα επιχειρήματά μας - τι ζητάμε να διεκδικήσει η ΠΟΕΣΥ προς την κυβέρνηση (υπ.Παιδείας)

Εκεί που η πρακτική άσκηση γίνεται με νόμιμο τρόπο (δηλαδή ο πρακτικάριος είναι ασφαλισμένος και υπάρχει γραπτή σύμβαση)να υπάρχει έλεγχος της κατάστασης του ΜΜΕ στο οποίο πηγαίνει. Πχ ΜΜΕ που έχει απολύσει μαζικά συναδέλφους, ή έχει απλήρωτους για καιρό συναδέλφους να μην δικαιούται να δέχεται πρακτικάριους γιατί εκεί πάει αλλού η δουλειά. Επίσης ο αριθμός των πρακτικάριων να έχει πλαφόν, δεν μπορεί να είναι πιο πολλοί οι δόκιμοι και λιγότερα τα μισθολόγια.

Εκεί που είναι ψευδεπίγραφη η δήθεν πρακτική άσκηση, δεν το συζητάμε καν και ανασφάλιστη εργασία στις πιο πολλές περιπτώσεις και ψευδείς δηλώσεις για πρακτική άσκηση, αφού προϋποθέτει την ύπαρξη γραπτής σύμβασης. Έχουμε στη διάθεσή μας στοιχεία (αναρτήσεις με υπογραφές σπουδαστών) για διετείς !!! “πρακτικές ασκήσεις”, που υποκρύπτουν ανασφάλιστη εργασία.

Προς το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ 2/7/2012,

Συνάδελφοι,

Εδώ και ένα χρόνο, σας έχουμε καταθέσει πρόταση με στόχο την αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και υποαμειβόμενης εργασίας στα ιντερνετικά ΜΜΕ, υπό το πρόσχημα ψευδεπίγραφων «πρακτικών ασκήσεων» σπουδαστών. Χρεωθήκαμε να διερευνήσουμε τις κινήσεις που έπρεπε να κάνει η ΠΟΕΣΥ και έγκαιρα σας κάναμε γνωστό ότι χρειάζονταν, ανάμεσα στα άλλα, συνάντηση με το Υπουργείο Παιδείας που εποπτεύει Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, ΙΕΚ και ΚΕΚ, ώστε να μπουν και να εφαρμοστούν κανόνες, αλλά και να μην παραβιάζονται οι ήδη υπάρχοντες.

Από το Σεπτέμβρη του 2011 μέχρι σήμερα δεν κάνατε απολύτως καμία κίνηση στο επίπεδο αυτό. Υπενθυμίζουμε ότι στο γενικό συμβούλιο του Δεκεμβρίου 2011ανακοινώσατε και τη σύσταση επιτροπής για τα ιντερνετικά ΜΜΕ. Στο διάστημα αυτών των μηνών, το πρόβλημα όχι μόνο δεν περιορίστηκε, αλλά πήρε διαστάσεις. Κατανοούμε, ως ένα βαθμό βέβαια, το γεγονός ότι υπήρξαν σημαντικά προβλήματα στον κλάδο (πχ ΑΛΤΕΡ, Ελευθεροτυπία, δημόσια ΜΜΕ, ΕΔΟΕΑΠ κλπ), όπως και το γεγονός ότι η πολιτική ρευστότητα δεν δημιούργησε ιδανικές συνθήκες για τον χειρισμό του θέματος.

Όμως είναι καιρός να εκδηλωθεί η πρωτοβουλία της ομοσπονδίας, σε ένα θεματικό πεδίο που παραμένει χωρίς στοιχειώδεις ρυθμίσεις. Σε ένα πεδίο που, ενώ αποτελεί το μέλλον των ΜΜΕ, έχει μετατραπεί σε δοκιμαστικό σωλήνα για τις νέες εργασιακές σχέσεις, όπου συμβάσεις και λοιπά δικαιώματα των εργαζομένων είναι είδος υπό εξαφάνιση.

Εκτιμούμε ότι η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος θα συμβάλλει στην προσπάθεια για πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα στα ιντερνετικά ΜΜΕ, αφού περιορίζει την ανασφάλιστη εργασία και βοηθάει σε πιο ομαλή ένταξη νέων συναδέλφων στην αγορά εργασίας.

Τα μέλη του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ

Γιώργος Κατερίνης-ΕΣΠΗΤ

Φίλιππος Δεργιαδές-ΕΣΗΕΜΘ

Τα μέλη του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ

Νάσος Μπράτσος-ΕΣΗΕΑ

Γιώργος Παυλόπουλος-ΕΣΗΕΑ

Απόλλωνας Λιακόπουλος-ΕΣΗΕΑ

---

*

... "Το Βήμα" της λογοκρισίας και του αποκλεισμού ...

*

greektv.com

***

*

Παρακολουθούν τους συντάκτες

στο desk του "Βήματος";

Όπως προκύπτει από την έγγραφη διαμαρτυρία του εκπροσώπου στο "Βήμα" Τάσου Αναστιασιάδη στη διεύθυνση η απάντηση είναι "ναι, παρακολουθούνται".

Γιατί τους έκοψαν την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές πηγές.

Στόχος τους ήταν το face book και άλλα κοινωνικά δίκτυα.

Σωστά, είναι μέρες τώρα να είναι πλήρως ενημερωμένοι για τάσεις της κοινωνίας οι συντάκτες του ΔΟΛ; 

*

Η διαμαρτυρία του εκπροσώπου

Κύριε διευθυντά,

Με λύπη μου διαπιστώνω ότι υποχρεώνομαι να προχωρήσω στην παρούσα έγγραφη διαμαρτυρία για τη συνεχιζόμενη απαγόρευση πρόσβασης σε δημοσιογραφικές πηγές σε επιλεγμένους συναδέλφους μας.

Είχα την ελπίδα ότι θα αρκούσε η προφορική μου διαμαρτυρία προς εσάς, για να σταματήσει η λογοκρισία που επέβαλαν κατώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας της εφημερίδας και να κληθούν αυτά να επανέλθουν στην τάξη. Ωστόσο, καθώς δύο εβδομάδες μετά συνεχίζει το καθεστώς λογοκρισίας, προφανώς αυτό είναι δείγμα όχι μιας άθλιας επιλογής των επιστατικών βαθμίδων, αλλά έκφραση μιας συνολικής επιλογής της διεύθυνσης, που εγγράφεται στη θέληση για περαιτέρω υποβάθμιση του δημοσιογραφικού έργου, της διαδικασίας της εργασίας και, βέβαια, του προϊόντος. Διαπιστώνω, έτσι, επίσης και δυστυχώς ότι η άρνηση συζήτησης για την εργασιακή μας διαδικασία και για το προϊόν, βαθαίνει περαιτέρω, γιατί στην “τεχνική” επίπτωση μιας πολύ κακής στρατηγικής (σε όρους εργασιακής διαδικασίας και σε όρους δημοσιογραφικού προϊόντος -που σας είχα θέσει παλαιότερα) τώρα προστίθεται και η έμπρακτα υποκειμενική δικαιολόγηση αυτού του εκφυλισμού.

Θυμίζω τα γεγονότα: μια μέρα οι εργαζόμενοι στο webdesk του Βήματος (δηλαδή οι εσωτερικοί συντάκτες που χειρίζονται το ηλεκτρονικό Βήμα) διαπίστωσαν ότι δεν λειτουργούσε η διαδικτυακή πρόσβαση σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες. Υποθέτοντας ότι, όπως και άλλες φορές συμβαίνει, υπήρχε “τεχνικό πρόβλημα”, απευθυνθήκαμε στην τεχνική υπηρεσία και, έτσι, μάθαμε ότι, κατόπιν εντολής, υπήρξε μπλοκάρισμα σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες και για συγκεκριμένα κομπιούτερ του οργανισμού -κατά το γνωστό πρότυπο όλων των διχτατοριών.

Προφανώς υπάρχει θέμα και με την τεχνική υπηρεσία του ΔΟΛ, της οποίας η δουλειά δεν είναι να στήνει τεχνικά εμπόδια στην πρόσβαση των πηγών (ούτε να ικανοποιεί τέτοιες άθλιες “εντολές”), αλλά αντίθετα να τη διευκολύνει. Όμως, το χειρότερο είναι ότι υπήρξε πράγματι εντολή από την ιεραρχία του webdesk, που προφασίστηκε (μετά τις δικές μου διαμαρτυρίες) ότι θα υπήρχε “εργασιακό πρόβλημα” καθώς, παρακολουθώντας ως big brother και δικαιώνοντας το χαρακτηρισμό της ως απλής επιστασίας (και καθόλου αρχισυνταξίας), διαπίστωσε πως κατά την ώρα της εργασίας συνάδελφοι κοιτούσαν πηγές κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. facebook) που η επιστασία έκρινε (!!!) ότι ήταν για προσωπικούς και όχι για δημοσιογραφικούς λόγους. Τέλος και προφανώς, το ακόμα χειρότερο είναι ότι, μετά τη γνωστοποίηση της αθλιότητας αυτής από εμένα προς εσάς, αντί να λυθεί πάραυτα το ζήτημα, εξακολουθεί να υφίσταται -για να μην αναφερθώ στην αναπαραγωγή της επιστατικής επιχειρηματολογίας αλά big brother για δήθεν “πρόβλημα στη εργασία”!Εννοείται ότι, πέραν της διαμαρτυρίας, δια της παρούσης σας ζητώ και τυπικά να επανέλθει αμέσως η ελευθερία στην πρόσβαση των πηγών και να καταδικαστεί κάθε απόπειρα της επιστασίας να υποκαθιστά τη δημοσιογραφική κρίση των συναδέλφων. Πέραν των υπολοίπων ουσιαστικών ζητημάτων, η άμεση αποκατάσταση της νομιμότητας είναι εξαιρετικά αναγκαία για να καταδικαστεί, πρώτον, ο διχασμός των συναδέλφων σε εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων με διαφοροποιημένα δικαιώματα στο δημοσιογραφικό έργο, καθώς και γιατί μια πρώτη, έστω και φαινομενικά δευτερεύουσα απαγόρευση στις πηγές, θα άνοιγε το δρόμο της νομιμοποίησης για οποιαδήποτε άλλη πρόσθετη και γενικευμένη απαγόρευση -και δη με αλαζονικές αποφάσεις του κάθε επίδοξου big brother επιστάτη.

Κύριε διευθυντά,

Μετά την καταδίκη της λογοκρισίας και την αποκατάσταση της ελευθερίας πρόσβασης στις πηγές για όλους τους συναδέλφους, θα μπορούσαν να συζητηθούν -επιτέλους θα έλεγα- και τα ζητήματα της διαδικασίας της εργασίας και του προϊόντος που σας έχουμε, άλλωστε, ζητήσει ήδη από πέρισυ και ιδιαίτερα για το site του Βήματος. Σας επισυνάπτω και το υπόμνημά μου για το θέμα, που -είναι αλήθεια- είχε τεθεί πριν εσείς αναλάβετε τη διεύθυνση (για αυτό και σας το επισυνάπτω).

Σας θυμίζω ότι το υπόμνημα αυτό κατέληγε, ακριβώς για το ιντερνέτ, στην ανάγκη “να υπάρξουν διαδικασίες πραγματικής κινητοποίησης του ίδιου του εργαζόμενου ως υπεύθυνου και συλλογικού παραγωγού (ειδήσεων) και όχι ως απλού εκτελεστή διαταγών” ως προϋπόθεση “για να φιλοδοξήσουμε να επανέλθουμε στην “είδηση” ξεφεύγοντας από την άκριτη αναπαραγωγή ενός “θορύβου” που αναγκαστικά αναπαράγει την επιφανειακή χυδαιότητα του κόσμου μας.”

Ευγενικά, άλλωστε, με βάση ορισμένες ενδεικτικές διαπιστώσεις επί του ηλεκτρονικού προϊόντος και επί της σχετικής διαδικασίας της εργασίας, είχα διατυπώσει ως πηγή των προβλημάτων τον κίνδυνο που ενέχει “η τεχνικίστικη αντίληψη πως η γνώση και οι ικανότητες είναι ιδιοκτησία του κεφαλαίου και της ιεραρχίας και ότι οι εργαζόμενοι απλώς εκτελούν διαταγές. Αν η φαντασίωση αυτή δεν ισχύει σε κανέναν κλάδο, στο δικό μας, της ενημέρωσης, είναι ακόμα πιο παρανοϊκή και οδηγεί στα χειρότερα αποτελέσματα. ”

Καλοπροαίρετα, δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανε ως τον σημερινό bigBrotherισμό και την απαγόρευση της πρόσβασης στην πληροφορία. Ο εκδότης, άλλωστε, με τον οποίο είχα τότε συζητήσει τις θέσεις του υπομνήματός μου, με είχε διαβεβαιώσει ότι “συμφωνεί απολύτως με τις γενικές μου διαπιστώσεις για το δημοσιογραφικό έργο”, αν και, “λόγω κρίσης”, “δεν θα ήταν η ώρα” να τεθούν αυτά τα ζητήματα. Προφανώς εγώ δεν συμφώνησα με αυτό και είχα απολύτως δίκιο στο ότι η αποκλειστική επιχειρηματική διάσταση είναι κοντόφθαλμη, γιατί η φερεγγυότητα του προϊόντος στην οποία βασίζεται συνδέεται με μια διαδικασία της εργασίας που να εξασφαλίζει πραγματικό δημοσιογραφικό έργο και όχι απλή αναπαραγωγή μιας περιρρέουσας χυδαιότητας (και βέβαια όχι στο χειρισμό της πληροφορίας και της είδησης από τον κάθε επίδοξο διχτατορίσκο).

Τάσος Αναστασιάδης

εκπρόσωπος εργαζομένων στο Βήμα – ΕΣΗΕΑ

---

Πηγή: εκπρόσωπος του Βήματος

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση

*