*
Ανασυγκρότηση
***
*
Λόγου χάρη, δεν είναι λογικό και δίκαιο να χαρακτηρίζονται σε σχόλιο για τα θέματα διαιτησίας «γραφικές» οι φωνές τού Ολυμπιακού (που είναι τέτοιες) επειδή άλλαξε η κατάσταση στο ποδόσφαιρο, και να μην γίνεται η παραμικρή αναφορά στην επιεικώς γελοία ανακοίνωση (την ονομάζουν, επίσης γελοιωδώς, «διαρροή») του Παναθηναϊκού για κυβερνητική παρέμβαση ώστε να αδικηθεί η ομάδα στον αγώνα με τον Λεβαδειακό και να μην τον νικήσει μέσα στην πολύπαθη Λεωφόρο. Και αυτό, μάλιστα, έγινε μετά από αρνητική απόδοση που δικαιολογούσε ακόμα και ήττα, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο προπονητής τού Παναθηναϊκού («πάλι καλά που δεν χάσαμε»).
Παρόλα αυτά, από μια οπτική γωνία είναι κατανοητή και λογική σε αυτές τις περιπτώσεις η «σιωπή του δημοσιογράφου», ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε ένα καλό μαγαζί που σε όλο το προηγούμενο διάστημα τον άφηνε να εκφράζεται ελεύθερα, μαχητικά και υπεύθυνα. Είναι δεοντολογικά ΑΣΥΝΕΠΕΣ, ναι, αλλά μαζί είναι και ανθρώπινο. Ο καθένας σταθμίζει τις συνθήκες τής αγοράς, την καστάστασή του, τη διαδρομή του (που μπορεί να έχει πολλές προηγούμενες ηρωικές παραιτήσεις, φτάνει πια, έγκωσε!) και πράττει ανάλογα ή δεν πράττει.
Καλό και όμορφο να είσαι ήρωας, κακό και άσχημο να χτυπάς παρουσίες στο ταμείο ανεργίας και να νιώθεις ότι το επάγγελμα σε ξερνάει λόγω αναδουλειάς. Μακάρι πάντα να μπορείς να φεύγεις όταν οι συνθήκες σε σπρώχνουν προς την έξοδο ή προ την εκπαραθύρωση. Και μακάρι να έχεις την πολυτέλεια να αρνείσαι συνεργασίες με εκδότες που έχουν (και ποιος δεν έχει, θα πείτε) παράλληλα επιχειρηματικά, πολιτικά ή άλλα συμφέροντα. Αλλά δεν μπορείς πάντα (κάποιοι δεν μπορούν ποτέ!) να το κάνεις Κυνικό μεν αυτό, αλλά ρεαλιστικό.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Τελείως αδικαιολόγητοι -και όχι μερικώς- είναι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που στρατεύονται ατύπως στο πλευρό των παραγόντων, γίνονται βαποράκια αβανταδόρικων σχολίων και εκχωρούν ολόκληρο τον εαυτό τους σε αυτούς. Άλλο πράγμα να σιωπάς για το φανερό αφεντικό σου και άλλο να έχεις κρυφά αφεντικά.
*
Η δυσκολία
να έχεις αφεντικό,
αφεντικό ομάδας
Δεν είναι εύκολη η κριτική για συναδέλφους, ιδιαίτερα για εκείνους που τους ξέρεις (και είναι) ως άφθαρτους, συνεπείς, μαχητικούς και δίκαιους. Δεν περνάει απαρατήρητη, ωστόσο, η δυσκολία που φαίνεται στα γραπτά τους να εκφραστούν, έστω και ακροθιγώς, για αποφάσεις, ενέργειες και αλλαγές πλεύσης των εκδοτών-αφεντικών τους που συμβαίνει ταυτόχρονα να είναι και αφεντικά ομάδων, ποδοσφαιρικών ή μπασκετικών. Δύσκολος ο χειρισμός, αλλά εύκολη η αυτολογοκρισία που οδηγεί στη σιωπή ή στη μονόπλευρη τοποθέτηση για ίδια ακριβώς θέματα.
Λόγου χάρη, δεν είναι λογικό και δίκαιο να χαρακτηρίζονται σε σχόλιο για τα θέματα διαιτησίας «γραφικές» οι φωνές τού Ολυμπιακού (που είναι τέτοιες) επειδή άλλαξε η κατάσταση στο ποδόσφαιρο, και να μην γίνεται η παραμικρή αναφορά στην επιεικώς γελοία ανακοίνωση (την ονομάζουν, επίσης γελοιωδώς, «διαρροή») του Παναθηναϊκού για κυβερνητική παρέμβαση ώστε να αδικηθεί η ομάδα στον αγώνα με τον Λεβαδειακό και να μην τον νικήσει μέσα στην πολύπαθη Λεωφόρο. Και αυτό, μάλιστα, έγινε μετά από αρνητική απόδοση που δικαιολογούσε ακόμα και ήττα, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο προπονητής τού Παναθηναϊκού («πάλι καλά που δεν χάσαμε»).
Παρόλα αυτά, από μια οπτική γωνία είναι κατανοητή και λογική σε αυτές τις περιπτώσεις η «σιωπή του δημοσιογράφου», ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε ένα καλό μαγαζί που σε όλο το προηγούμενο διάστημα τον άφηνε να εκφράζεται ελεύθερα, μαχητικά και υπεύθυνα. Είναι δεοντολογικά ΑΣΥΝΕΠΕΣ, ναι, αλλά μαζί είναι και ανθρώπινο. Ο καθένας σταθμίζει τις συνθήκες τής αγοράς, την καστάστασή του, τη διαδρομή του (που μπορεί να έχει πολλές προηγούμενες ηρωικές παραιτήσεις, φτάνει πια, έγκωσε!) και πράττει ανάλογα ή δεν πράττει.
Καλό και όμορφο να είσαι ήρωας, κακό και άσχημο να χτυπάς παρουσίες στο ταμείο ανεργίας και να νιώθεις ότι το επάγγελμα σε ξερνάει λόγω αναδουλειάς. Μακάρι πάντα να μπορείς να φεύγεις όταν οι συνθήκες σε σπρώχνουν προς την έξοδο ή προ την εκπαραθύρωση. Και μακάρι να έχεις την πολυτέλεια να αρνείσαι συνεργασίες με εκδότες που έχουν (και ποιος δεν έχει, θα πείτε) παράλληλα επιχειρηματικά, πολιτικά ή άλλα συμφέροντα. Αλλά δεν μπορείς πάντα (κάποιοι δεν μπορούν ποτέ!) να το κάνεις Κυνικό μεν αυτό, αλλά ρεαλιστικό.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Τελείως αδικαιολόγητοι -και όχι μερικώς- είναι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που στρατεύονται ατύπως στο πλευρό των παραγόντων, γίνονται βαποράκια αβανταδόρικων σχολίων και εκχωρούν ολόκληρο τον εαυτό τους σε αυτούς. Άλλο πράγμα να σιωπάς για το φανερό αφεντικό σου και άλλο να έχεις κρυφά αφεντικά.
---
---
*
Συνάδερφοι ήρθαν από την καθημερινή, για να τσεκάρουν την κατασταση στα πιεστήρια της Ίριδας. Έχετε ακούσει κάτι, παίζει να συνεταιριστούν Μαρινάκης - Αλαφούζος, να σωθεί το μαγαζί και να πάρουμε κάνα φράγκο; Πότε είναι ξανά π πληστηριασμός για το ποσοστό του Μπόμπολα; Παραακολουθεί το θέμα η ΕΤΗΠΤΑ για να μας ενημερώσει;
ΑπάντησηΔιαγραφή