*
Ανασυγκρότηση
***
*
e-mail αναγνώστη
Τέλος, αφού φύσηξε την κάννη του όπλου σαν άλλος Λούκυ Λουκ, χαιρέτησε παπαδιές και παπαδούληδες, βατραχόπληκτους και τσαλαπατηνούς, κοτόπουλα και κοκοράκια, έπλυνε τα χέρια του και αναχώρησε για άλλους τόπους. Ένας ψίθυρος σαν ευχή τον ακολούθησε… «να μην είναι τόποι εγκλήματος αλλά τόποι χλοεροί».
Μοναδική ελπίδα μία ανεπαίσθητη κίνηση μέσα στο σωρό από τα «πτώματα». Μια ελαφριά ανάσα που φανερώνει ότι κάποιοι συνεχίζουν να ζουν και να προσπαθούν.
*
e-mail αναγνώστη
Προς απλήρωτους ΔΟΛ
«... αν θέλετε να πληρωθείτε
τραβάτε στα δικαστήρια»...
«... αν θέλετε να πληρωθείτε
τραβάτε στα δικαστήρια»...
Το μεγάλο συγκρότημα πιστό στην παράδοσή του. Κορυφαίο σε όλα.
Και τώρα λίγα λόγια για το έργο. Ο «δολοφόνος» γνωστή φυσιογνωμία, «Αγγελική» όνομα και πράμα. Έγινε διάσημος τους τελευταίους μήνες, όταν, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των τραπεζών, απαιτούσε με πάθος τη δέσμευση όλων των λογαριασμών του συγκροτήματος από τις τράπεζες. Καμία συγκίνηση με την εικόνα τόσων ανθρώπων που ασφυκτιούσαν απλήρωτοι και καταχρεωμένοι. Εκείνες τις μέρες τους είχε απέναντί του, συντασσόμενους με το αίτημα της τότε διοίκησης για άνοιγμα ενός λογαριασμού, όπως και τις επαγγελματικές οργανώσεις που με παρεμβάσεις δια των νομικών τους συμβούλων αναζητούσαν λίγα ευρώ που θα τους έκαναν να αναπνεύσουν οικονομικά. Και όπως στα έργα αυτού του είδους, η πλάστιγγα του δικαστή έγερνε μιά από το μέρος του ενός και μιά από του άλλου. Όπου μαζί με τους άλλους και σε εξέχουσα θέση εμφανίζονταν πάντα παπαδιές και παπαδούληδες, βατραχόπληκτοι και τσαλαπατηνοί, κοτόπουλα και κοκοράκια, τα ορφανά του εξαφανισμένου πλέον μπαταχτσή. Επειδή λοιπόν πάντα τα κάστρα πέφτουν από μέσα, ήρθε η ώρα να μπει ο «δολοφόνος» μέσα στον τόπο του εγκλήματος. Τον έστειλαν εν χορδαίς και οργάνοις για να βάλει τάξη στο καταρρέον συγκρότημα από τις ακολασίες του εκπεσόντα προέδρου του. Του έβαλαν όμως έναν όρο. Να το κρατήσει ανοιχτό και να ικανοποιεί τις οικονομικές υποχρεώσεις του για τα λειτουργικά έξοδα. Μέσα σ' αυτά και οι πληρωμές των εργαζομένων. Αλλά ποιος «δολοφόνος» υπακούει σε όρους. Ο στόχος του ένας. Με τις πλάτες των «ορφανών», που προαναφέραμε, θα καθάριζε μεθοδικά αυτούς τους «άπλυτους» που διεκδικούσαν δικαίωμα ύπαρξης.
Με το πλήρωμα του χρόνου και με τις οφειλές του να υπερβαίνουν τους δύο μήνες μέσα στο τετράμηνο που ασκούσε διοίκηση, κάλεσε τα υποψήφια θύματα για τη χαριστική βολή. Τους στοίβαξε απέναντί του και μαζί με το βοηθό του άρχισε τις ριπές. Η πρώτη ήταν για όσους είχαν ασκήσει το δικαίωμα της επίσχεσης… «αν θέλετε να πληρωθείτε τραβάτε στα δικαστήρια». Η δεύτερη για όσους εργάζονται με μπλοκάκι... «ο νόμος δεν σας αναγνωρίζει δικαίωμα αποζημίωσης κι ας δουλεύετε αρκετά χρόνια στο συγκρότημα». Η τρίτη ριπή σ' αυτούς που, αν και απλήρωτοι, έβαλαν πλάτη το τελευταίο διάστημα για να κυκλοφορούν τα έντυπα, ώστε να μη χάσουν την αξία τους. Καίτοι τους είχε διαβεβαιώσει ότι θα πάρουν τα δύο χρωστούμενα μηνιάτικα εν ευθέτω χρόνω, τους «άδειασε» στην ψύχρα… «θα τα πάρετε στα μέσα Οκτωβρίου και ευχαριστημένοι να ’στε». Και η χαριστική βολή: Σε μια εβδομάδα απολύεστε όλοι, αλλά για να γλυκάνει τον πόνο τους, τους πρότεινε ευσπλαχνικά να πάνε στον ΟΑΕΔ για να πάρουν το επίδομα ανεργίας.
Ακόμα και στο θέατρο του παραλόγου. Αυτού που παίχτηκε στο αμφιθέατρο. Και η παράσταση παλιά «ο δολοφόνος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος». Το ρόλο του «δολοφόνου», όσοι βρέθηκαν εκεί κάτω, κατάλαβαν εύκολα ποιός τον ενσάρκωσε. Και ο τόπος γνωστός, Ιλίσια πεδία. Θύματα τα συνήθη. Σχεδόν το σύνολο των απλήρωτων, αδούλωτων εργαζομένων. Και λέμε σχεδόν γιατί κάποιοι - γνωστοί και μη εξαιρετέοι - γνώριζαν. Κάποιες παπαδιές και παπαδούληδες, κάποιοι βατραχόπληκτοι και τσαλαπατηνοί, κοτόπουλα και κοκοράκια. Όπως και οι διευθυντάδες που έστριψαν διά του αρραβώνος με το νέο αφεντικό.
Και τώρα λίγα λόγια για το έργο. Ο «δολοφόνος» γνωστή φυσιογνωμία, «Αγγελική» όνομα και πράμα. Έγινε διάσημος τους τελευταίους μήνες, όταν, υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των τραπεζών, απαιτούσε με πάθος τη δέσμευση όλων των λογαριασμών του συγκροτήματος από τις τράπεζες. Καμία συγκίνηση με την εικόνα τόσων ανθρώπων που ασφυκτιούσαν απλήρωτοι και καταχρεωμένοι. Εκείνες τις μέρες τους είχε απέναντί του, συντασσόμενους με το αίτημα της τότε διοίκησης για άνοιγμα ενός λογαριασμού, όπως και τις επαγγελματικές οργανώσεις που με παρεμβάσεις δια των νομικών τους συμβούλων αναζητούσαν λίγα ευρώ που θα τους έκαναν να αναπνεύσουν οικονομικά. Και όπως στα έργα αυτού του είδους, η πλάστιγγα του δικαστή έγερνε μιά από το μέρος του ενός και μιά από του άλλου. Όπου μαζί με τους άλλους και σε εξέχουσα θέση εμφανίζονταν πάντα παπαδιές και παπαδούληδες, βατραχόπληκτοι και τσαλαπατηνοί, κοτόπουλα και κοκοράκια, τα ορφανά του εξαφανισμένου πλέον μπαταχτσή. Επειδή λοιπόν πάντα τα κάστρα πέφτουν από μέσα, ήρθε η ώρα να μπει ο «δολοφόνος» μέσα στον τόπο του εγκλήματος. Τον έστειλαν εν χορδαίς και οργάνοις για να βάλει τάξη στο καταρρέον συγκρότημα από τις ακολασίες του εκπεσόντα προέδρου του. Του έβαλαν όμως έναν όρο. Να το κρατήσει ανοιχτό και να ικανοποιεί τις οικονομικές υποχρεώσεις του για τα λειτουργικά έξοδα. Μέσα σ' αυτά και οι πληρωμές των εργαζομένων. Αλλά ποιος «δολοφόνος» υπακούει σε όρους. Ο στόχος του ένας. Με τις πλάτες των «ορφανών», που προαναφέραμε, θα καθάριζε μεθοδικά αυτούς τους «άπλυτους» που διεκδικούσαν δικαίωμα ύπαρξης.
Με το πλήρωμα του χρόνου και με τις οφειλές του να υπερβαίνουν τους δύο μήνες μέσα στο τετράμηνο που ασκούσε διοίκηση, κάλεσε τα υποψήφια θύματα για τη χαριστική βολή. Τους στοίβαξε απέναντί του και μαζί με το βοηθό του άρχισε τις ριπές. Η πρώτη ήταν για όσους είχαν ασκήσει το δικαίωμα της επίσχεσης… «αν θέλετε να πληρωθείτε τραβάτε στα δικαστήρια». Η δεύτερη για όσους εργάζονται με μπλοκάκι... «ο νόμος δεν σας αναγνωρίζει δικαίωμα αποζημίωσης κι ας δουλεύετε αρκετά χρόνια στο συγκρότημα». Η τρίτη ριπή σ' αυτούς που, αν και απλήρωτοι, έβαλαν πλάτη το τελευταίο διάστημα για να κυκλοφορούν τα έντυπα, ώστε να μη χάσουν την αξία τους. Καίτοι τους είχε διαβεβαιώσει ότι θα πάρουν τα δύο χρωστούμενα μηνιάτικα εν ευθέτω χρόνω, τους «άδειασε» στην ψύχρα… «θα τα πάρετε στα μέσα Οκτωβρίου και ευχαριστημένοι να ’στε». Και η χαριστική βολή: Σε μια εβδομάδα απολύεστε όλοι, αλλά για να γλυκάνει τον πόνο τους, τους πρότεινε ευσπλαχνικά να πάνε στον ΟΑΕΔ για να πάρουν το επίδομα ανεργίας.
Τέλος, αφού φύσηξε την κάννη του όπλου σαν άλλος Λούκυ Λουκ, χαιρέτησε παπαδιές και παπαδούληδες, βατραχόπληκτους και τσαλαπατηνούς, κοτόπουλα και κοκοράκια, έπλυνε τα χέρια του και αναχώρησε για άλλους τόπους. Ένας ψίθυρος σαν ευχή τον ακολούθησε… «να μην είναι τόποι εγκλήματος αλλά τόποι χλοεροί».
Μοναδική ελπίδα μία ανεπαίσθητη κίνηση μέσα στο σωρό από τα «πτώματα». Μια ελαφριά ανάσα που φανερώνει ότι κάποιοι συνεχίζουν να ζουν και να προσπαθούν.
Σινέ - Παράδεισος
---
*
Αρχίζω να αμφιβάλλω πλέον για το αν πάρουμε αυτους τους δυο μηνες απο τον ειδικο διαχειριστη. Αφου είματε απολυμένοι και δεν εχουμε τίποτε στα χέρια μας που να τον δεσμευει.
ΑπάντησηΔιαγραφή