*
Ανασυγκρότηση
***
*
Ο Τσαγκαρουσιάνος ταράζει την καλοκαιρινή ραστώνη
Προφανώς «Κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για τη δυστυχία των άλλων» όπως εύστοχα και ανυπόκριτα παραδέχεται Αυγουστιάτικα ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος!
*
Προφανώς «Κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για τη δυστυχία των άλλων» όπως εύστοχα και ανυπόκριτα παραδέχεται Αυγουστιάτικα ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος!
Περισσότερο όμως από τους υποκριτικούς θρήνους των πολιτικών, των δημοσιογράφων ή των social media που περιγράφει στο κείμενο του ο εκδότης της LIFO, αυτό που φαίνεται να του χαλάει την καλοκαιρινή ραστώνη είναι οι Νίκος Ξυδάκης και Γιάννης Αλαφούζος, αφού τους «περιποιείται» ιδιαιτέρως!
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ας θυμηθούμε εδώ και τον κούφιο, σπουδαιοφανή Ξυδάκη που έγραφε στην καθισιά μια ντουζίνα λυγμούς για τους χαροκαμένους, όταν υπηρετούσε χατζηαβάτικα τον δαιμονικό Αλαφούζο, αλλά εδώ τα λόγια σώθηκαν – μη λερωθούν τα Αρμάνι»!
Ακολουθεί ένα απόσπασμα του κειμένου:
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Ας θυμηθούμε εδώ και τον κούφιο, σπουδαιοφανή Ξυδάκη που έγραφε στην καθισιά μια ντουζίνα λυγμούς για τους χαροκαμένους, όταν υπηρετούσε χατζηαβάτικα τον δαιμονικό Αλαφούζο, αλλά εδώ τα λόγια σώθηκαν – μη λερωθούν τα Αρμάνι»!
Ακολουθεί ένα απόσπασμα του κειμένου:
«Ας το παραδεχτούμε, κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για την δυστυχία των άλλων. Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι ψευδείς συλλογικότητες του ίντερνετ… Τα κόμματα (όλα τα κόμματα - αλλά ειδικά τα κόμματα της εξουσίας) δεν ´έχουν λόγια παρά για να πουν ένα μόνο πράγμα: Θέλω να κρατηθώ στην εξουσία. Ολα τα άλλα είναι θόρυβος που ενοχλεί τον θόρυβο της δικής τους προπαγάνδας. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους που έχουν μολυνθεί από τα κόμματα, συστρατεύονται με το ένα ή το άλλο και μιμούνται τις άθλιες ρητορικές τους: νοιάζονται μόνο για τα παζάρια της εξουσίας, τα ανταλλακτικά ωφέλη, το ξέπλυμα του εγκλήματος- δεκάρα δεν δίνουν για τους νεκρούς καθεαυτούς. Κυνικοί, όπως τα κόμματα τα οποία υπηρετούν. Ακόμη κι όσοι συγκλονίζονται συλλογικά στα social media γυρνώντας απ’ το μπάνιο· κατά βάθος είναι αδιάφοροι, εγωιστές, στον κόσμο τους: περισσότερο τους ενδιαφέρει πόσα likes θα πάρουν. Σε αυτήν ειδικά την εποχή, που όλοι είναι αποκαμωμένοι κι έκθετοι, ο καθένας σώζει το τομάρι του- τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντά του: κανείς δεν προτίθεται ειλικρινά να μπει στη θέση του δυστυχισμένου. Ξέρει ασφαλώς να λέει γνώμες, ανθρωπιστικά τσιτάτα, με το ένα χέρι να αφήνει δακρυσμένα emoji και με το άλλο να απλώνει το αντιηλιακό, ξέρει να κάνει τον ταπεινό συμπάσχοντα από το μπαλκονάκι του fb: είτε επειδή ψωμίζεται από το σύστημα, είτε επειδή είναι το σύστημα, είτε επειδή του αρέσει να περνιέται για μεγαλόψυχος, είτε απλώς επειδή έχει ένοχη συνείδηση επειδή ξερει ότι είναι σχετικά προνομιούχος. Αν πραγματικά εννοούσε ένα κλάσμα από όσα έλεγε, πώς γίνεται σε δύο μέρες να ξεπερνάει τόσους νεκρούς για να θρηνήσει με την ίδια ένταση το επόμενο pet του συλλογικού πένθους; Τουλάχιστον, ας το παραδεχτούμε, κι ας πάψουμε το θέατρο. Κανείς δεν νοιάζεται πραγματικά για την δυστυχία των άλλων. Ούτε οι προνομιούχοι της εξουσίας, ούτε καν οι ψευδείς συλλογικότητες του ίντερνετ. Ούτε κι εγώ, βεβαίως».
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου