*
Το κείμενο αυτό ήθελα να το διαβάσω στην συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου το περασμένο Σάββατο, για να ζητήσω να χαμηλώσουν οι τόνοι και να σκεφτούμε ποιο είναι το σωστό, για τα Σωματεία μας και για τα μέλη τους. Αλλά δεν μπόρεσα. Γιατί η πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ… δεν μου έδωσε το λόγο.
Ίσως δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζομαι, μετά τα όσα συμβαίνουν αυτό τον καιρό. Αλλά από τότε που ασχολήθηκα με τον συνδικαλισμό, ήμουν σίγουρη για ένα πράγμα: ότι θα υπερασπίζομαι με όλες τις δυνάμεις μου το σπίτι μου, την ΕΣΗΕΑ που δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Αλλά και την ΠΟΕΣΥ, για την δημιουργία της οποίας, αγωνίστηκαν με πάθος κάποιοι σπουδαίοι δημοσιογράφοι και συνδικαλιστές, της προηγούμενης γενιάς, σαν το πρόπλασμα για ένα Συνδικάτο Τύπου που θα ένωνε τις δυνάμεις των δημοσιογράφων όλης της χώρας.
Όσα αυτοί έχτισαν, κανένας δεν έχει δικαίωμα να τα γκρεμίσει, για μια καρέκλα ή για μια υπογραφή. Πρωτοκόλλησα, λοιπόν, το κείμενο, μαζί με μία επιστολή μου και ζήτησα να σταλεί σε όλες τις Ενώσεις και στα μέλη του Γενικού Συμβουλίου.
Αν θέλετε μπορείτε να το διαβάσετε πιο κάτω ολόκληρο.
Προς την πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
Αγαπητοί συνάδελφοι
Ανήκουμε όλοι σ΄αυτό το ιστορικό Σωματείο και έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε στο ΔΣ τους συναδέλφους μας. Τους εκπροσωπούμε, χάρις στη δική τους ψήφο και όχι «χαριστικά» ή με διορισμό. Αν κάποιους ενοχλεί η παρουσία ή οι θέσεις που διατυπώνουμε, σύμφωνα με τις αρχές των παρατάξεων στις οποίες ανήκουμε, είναι δικό τους πρόβλημα και με αφήνει αδιάφορη.
Αυτό που είναι πρόβλημα για όλους μας, είναι η αμφισβήτηση και η απόπειρα κατάργησης δικαιωμάτων του Σωματείου μας που απορρέουν από μία ιστορία 105 χρόνων. Και το χειρότερο, το επονείδιστο, είναι ότι αυτά διαπράττονται από μέλη της ΕΣΗΕΑ που βρίσκονται σ΄αυτές τις θέσεις, οι οποίες υπάρχουν, ακριβώς επειδή η ΕΣΗΕΑ αγωνίστηκε για τη δημιουργία του δευτεροβάθμιου σωματείου μας, υπερνικώντας τεράστιες αντιδράσεις, με τη συνεργασία, βεβαίως, όλων των άλλων δημοσιογραφικών Ενώσεων.
Πάνω από 15 χρόνια πρίν την τελική ίδρυση της ΠΟΕΣΥ, άνθρωποι σαν τον Νίκο Καραντηνό, τον Μίμη Γκλαβά, τον Γιώργο Τσαπόγα, τον Γιώργο Κορωναίο, τον Παναγιώτη Πατρίκιο (χάρις στην ακούραστη προσφορά του οποίου δεν θα υπήρχε σήμερα η βιβλιοθήκη) και πολλοί άλλοι σκαπανείς του δημοσιογραφικού χώρου, δούλευαν σκληρά και αγωνιζόντουσαν για να κάνουν κοινωνούς του ονείρου της δημιουργίας ενός δευτεροβάθμιου οργάνου που θα ένωνε τις δημοσιογραφικές δυνάμεις όλης της χώρας και θα ήταν το πρόπλασμα ενός Συνδικάτου Τύπου. Και έτσι, οι αριστεροί που το ξεκίνησαν έφεραν σιγά σιγά κοντά τους, τους δεξιούς συναδέλφους τους με ανοιχτά μυαλά, και, κυρίως, με πίστη και αφοσίωση σε θεσμικά συνδικαλιστικά όργανα. Και όλοι μαζί, βρήκαν τρόπους να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να πείσουν το σώμα των δημοσιογράφων που αντιδρούσε, φοβούμενο ότι θα χαθεί η αυτοτέλεια του δικού τους Σωματείου, για την ανάγκη της δημιουργίας ενός τέτοιου οργάνου.
Σε μία συνάντηση των εκπροσώπων των πέντε δημοσιογραφικών Ενώσεων της χώρας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 10 και 11 Ιουνίου 1993, κατέληξαν, ομοφώνως σε τρία σημεία:
--- Είναι επιτακτική ανάγκη ίδρυσης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Ενώσεων Συντακτών «για λόγους συντονισμού, αντιμετώπισης των τεραστίων προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης και προσαρμογής στα ευρωπαϊκά δεδομένα».
--- Ξεκινάει διαδικασία η οποία θα οδηγήσει το αργότερο στα μέσα του φθινοπώρου σε Πανελλαδικό Δημοσιογραφικό Σώμα, το οποίο και θα ιδρύσει την Ομοσπονδία.
--- Η ίδρυση της Ομοσπονδίας θα αποβλέπει στο να υπάρξει ενιαίος δημοσιογραφικός λόγος τόσο στα καθαρώς επαγγελματικά θέματα, όσο και στα θέματα ευρύτερης πληροφόρησης και επικοινωνίας καθώς και στα κρίσιμα εθνικά ζητήματα. ,Και ότι
--- Η ίδρυση της ομοσπονδίας δεν καταργεί και δεν περιορίζει την αυτοτέλεια των πέντε Ενώσεων Συντακτών.
Συνάδελφοι
Καταθέτω σήμερα στο Πρωτόκολλο της ΕΣΗΕΑ, το σχετικό έγγραφο αυτής της ιστορικής σύσκεψης. Είχα την πρόθεση να διαβάσω αυτό το κείμενο στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ το περασμένο Σάββατο. Δυστυχώς, η σημερινή πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ κ. Ριζεάκου, μου αρνήθηκε το δικαίωμα λόγου, που έχουν εδώ και 25 χρόνια όλα τα μέλη του ΔΣ και κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε. Η δικαιολογία της: Δεν το προβλέπει το καταστατικό (προφανώς με εισήγηση της νομικής συμβούλου η οποία, φοβάμαι ότι, μπερδεύει την ΠΟΕΣΥ με την ΑΔΕΔΥ).
Μα δεν χρειαζόταν να το προβλέπει, αγαπητοί συνάδελφοι. Την ΠΟΕΣΥ δημιούργησαν δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, που δεν φαντάστηκαν ποτέ ότι θα μετατραπεί σε γραφειοκρατικό «δικηγορίστικο» οργανισμό ώστε να χρειαστεί να προβλέψουν για το δικό τους δικαίωμα λόγου, ούτε, βέβαια, περνούσε ποτέ από το μυαλό τους ότι αυτό για το οποίο αγωνίστηκαν θα μετατρεπόταν σε ένα μηχανισμό υπεράσπισης καρέκλας και υπογραφής, με εξώδικα, προσφυγή σε νόμους και μεσολαβητή την κυβέρνηση .
Και με την ευκαιρία, θεωρώ απαράδεκτο, το γεγονός ότι διαλύθηκε η συνεδρίαση των προέδρων των πέντε Σωματείων, μόνο και μόνο επειδή η κ. Ριζεάκου θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ να έχει μαζί της τον Νομικό Σύμβουλο του Σωματείου που εκπροσωπεί (του μεγαλύτερου Σωματείου της χώρας με τα 6.000 μέλη) σε μία συζήτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Πολύ περισσότερο που ή ίδια, κινείται, δρά και διοικεί στηριζόμενη αποκλειστικά στη δική της Νομική Σύμβουλο.
Νέα ήθη που δεν τιμούν κανέναν και είναι ευχάριστα μόνο στους χρήστες της αρένας του διαδικτύου.
Υ.Γ. Παρακαλώ η επιστολή μου και το επισυναπτόμενο ιστορικό έγγραφο να κοινοποιηθούν στην ΠΟΕΣΥ και στους προέδρους και τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων που συμμετέχουν στην ΠΟΕΣΥ
Υ.Γ Παρακαλώ, επίσης, να κοινοποιηθεί στα μέλη του Γενικού Συμβουλίου. Θεωρώ σημαντικό να ενημερώνονται τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου για όλα τα θέματα που απασχολούν τον κλάδο και με τα οποία ασχολείται η ΠΟΕΣΥ και όχι να καλούνται να μιλήσουν για θέματα πάνω στα οποία δεν έχουν καμία πληροφόρηση. Όπως, για παράδειγμα συνέβη στην τελευταία συνεδρίασή του, το Σάββατο, όταν κλήθηκαν να εγκρίνουν τροποποίηση του προϋπολογισμού ο οποίος δεν τους είχε σταλεί προηγουμένως.
Ανασυγκρότηση
***
*
της Νανάς Νταουντάκη
*
της Νανάς Νταουντάκη
Σήμερα κατέθεσα στο πρωτόκολλο της ΕΣΗΕΑ ένα ιστορικό κείμενο (και μαζί μία επιστολή μου) από την σύσκεψη των εκπροσώπων των πέντε δημοσιογραφικών Ενώσεων της χώρας όπου πήραν την απόφαση να ιδρύσουν την ΠΟΕΣΥ.
Το κείμενο αυτό ήθελα να το διαβάσω στην συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου το περασμένο Σάββατο, για να ζητήσω να χαμηλώσουν οι τόνοι και να σκεφτούμε ποιο είναι το σωστό, για τα Σωματεία μας και για τα μέλη τους. Αλλά δεν μπόρεσα. Γιατί η πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ… δεν μου έδωσε το λόγο.
Ίσως δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζομαι, μετά τα όσα συμβαίνουν αυτό τον καιρό. Αλλά από τότε που ασχολήθηκα με τον συνδικαλισμό, ήμουν σίγουρη για ένα πράγμα: ότι θα υπερασπίζομαι με όλες τις δυνάμεις μου το σπίτι μου, την ΕΣΗΕΑ που δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Αλλά και την ΠΟΕΣΥ, για την δημιουργία της οποίας, αγωνίστηκαν με πάθος κάποιοι σπουδαίοι δημοσιογράφοι και συνδικαλιστές, της προηγούμενης γενιάς, σαν το πρόπλασμα για ένα Συνδικάτο Τύπου που θα ένωνε τις δυνάμεις των δημοσιογράφων όλης της χώρας.
Όσα αυτοί έχτισαν, κανένας δεν έχει δικαίωμα να τα γκρεμίσει, για μια καρέκλα ή για μια υπογραφή. Πρωτοκόλλησα, λοιπόν, το κείμενο, μαζί με μία επιστολή μου και ζήτησα να σταλεί σε όλες τις Ενώσεις και στα μέλη του Γενικού Συμβουλίου.
Αν θέλετε μπορείτε να το διαβάσετε πιο κάτω ολόκληρο.
Προς την πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
Αγαπητοί συνάδελφοι
Ανήκουμε όλοι σ΄αυτό το ιστορικό Σωματείο και έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε στο ΔΣ τους συναδέλφους μας. Τους εκπροσωπούμε, χάρις στη δική τους ψήφο και όχι «χαριστικά» ή με διορισμό. Αν κάποιους ενοχλεί η παρουσία ή οι θέσεις που διατυπώνουμε, σύμφωνα με τις αρχές των παρατάξεων στις οποίες ανήκουμε, είναι δικό τους πρόβλημα και με αφήνει αδιάφορη.
Αυτό που είναι πρόβλημα για όλους μας, είναι η αμφισβήτηση και η απόπειρα κατάργησης δικαιωμάτων του Σωματείου μας που απορρέουν από μία ιστορία 105 χρόνων. Και το χειρότερο, το επονείδιστο, είναι ότι αυτά διαπράττονται από μέλη της ΕΣΗΕΑ που βρίσκονται σ΄αυτές τις θέσεις, οι οποίες υπάρχουν, ακριβώς επειδή η ΕΣΗΕΑ αγωνίστηκε για τη δημιουργία του δευτεροβάθμιου σωματείου μας, υπερνικώντας τεράστιες αντιδράσεις, με τη συνεργασία, βεβαίως, όλων των άλλων δημοσιογραφικών Ενώσεων.
Πάνω από 15 χρόνια πρίν την τελική ίδρυση της ΠΟΕΣΥ, άνθρωποι σαν τον Νίκο Καραντηνό, τον Μίμη Γκλαβά, τον Γιώργο Τσαπόγα, τον Γιώργο Κορωναίο, τον Παναγιώτη Πατρίκιο (χάρις στην ακούραστη προσφορά του οποίου δεν θα υπήρχε σήμερα η βιβλιοθήκη) και πολλοί άλλοι σκαπανείς του δημοσιογραφικού χώρου, δούλευαν σκληρά και αγωνιζόντουσαν για να κάνουν κοινωνούς του ονείρου της δημιουργίας ενός δευτεροβάθμιου οργάνου που θα ένωνε τις δημοσιογραφικές δυνάμεις όλης της χώρας και θα ήταν το πρόπλασμα ενός Συνδικάτου Τύπου. Και έτσι, οι αριστεροί που το ξεκίνησαν έφεραν σιγά σιγά κοντά τους, τους δεξιούς συναδέλφους τους με ανοιχτά μυαλά, και, κυρίως, με πίστη και αφοσίωση σε θεσμικά συνδικαλιστικά όργανα. Και όλοι μαζί, βρήκαν τρόπους να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να πείσουν το σώμα των δημοσιογράφων που αντιδρούσε, φοβούμενο ότι θα χαθεί η αυτοτέλεια του δικού τους Σωματείου, για την ανάγκη της δημιουργίας ενός τέτοιου οργάνου.
Σε μία συνάντηση των εκπροσώπων των πέντε δημοσιογραφικών Ενώσεων της χώρας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 10 και 11 Ιουνίου 1993, κατέληξαν, ομοφώνως σε τρία σημεία:
--- Είναι επιτακτική ανάγκη ίδρυσης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Ενώσεων Συντακτών «για λόγους συντονισμού, αντιμετώπισης των τεραστίων προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης και προσαρμογής στα ευρωπαϊκά δεδομένα».
--- Ξεκινάει διαδικασία η οποία θα οδηγήσει το αργότερο στα μέσα του φθινοπώρου σε Πανελλαδικό Δημοσιογραφικό Σώμα, το οποίο και θα ιδρύσει την Ομοσπονδία.
--- Η ίδρυση της Ομοσπονδίας θα αποβλέπει στο να υπάρξει ενιαίος δημοσιογραφικός λόγος τόσο στα καθαρώς επαγγελματικά θέματα, όσο και στα θέματα ευρύτερης πληροφόρησης και επικοινωνίας καθώς και στα κρίσιμα εθνικά ζητήματα. ,Και ότι
--- Η ίδρυση της ομοσπονδίας δεν καταργεί και δεν περιορίζει την αυτοτέλεια των πέντε Ενώσεων Συντακτών.
Συνάδελφοι
Καταθέτω σήμερα στο Πρωτόκολλο της ΕΣΗΕΑ, το σχετικό έγγραφο αυτής της ιστορικής σύσκεψης. Είχα την πρόθεση να διαβάσω αυτό το κείμενο στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ το περασμένο Σάββατο. Δυστυχώς, η σημερινή πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ κ. Ριζεάκου, μου αρνήθηκε το δικαίωμα λόγου, που έχουν εδώ και 25 χρόνια όλα τα μέλη του ΔΣ και κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε. Η δικαιολογία της: Δεν το προβλέπει το καταστατικό (προφανώς με εισήγηση της νομικής συμβούλου η οποία, φοβάμαι ότι, μπερδεύει την ΠΟΕΣΥ με την ΑΔΕΔΥ).
Μα δεν χρειαζόταν να το προβλέπει, αγαπητοί συνάδελφοι. Την ΠΟΕΣΥ δημιούργησαν δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, που δεν φαντάστηκαν ποτέ ότι θα μετατραπεί σε γραφειοκρατικό «δικηγορίστικο» οργανισμό ώστε να χρειαστεί να προβλέψουν για το δικό τους δικαίωμα λόγου, ούτε, βέβαια, περνούσε ποτέ από το μυαλό τους ότι αυτό για το οποίο αγωνίστηκαν θα μετατρεπόταν σε ένα μηχανισμό υπεράσπισης καρέκλας και υπογραφής, με εξώδικα, προσφυγή σε νόμους και μεσολαβητή την κυβέρνηση .
Και με την ευκαιρία, θεωρώ απαράδεκτο, το γεγονός ότι διαλύθηκε η συνεδρίαση των προέδρων των πέντε Σωματείων, μόνο και μόνο επειδή η κ. Ριζεάκου θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ να έχει μαζί της τον Νομικό Σύμβουλο του Σωματείου που εκπροσωπεί (του μεγαλύτερου Σωματείου της χώρας με τα 6.000 μέλη) σε μία συζήτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Πολύ περισσότερο που ή ίδια, κινείται, δρά και διοικεί στηριζόμενη αποκλειστικά στη δική της Νομική Σύμβουλο.
Νέα ήθη που δεν τιμούν κανέναν και είναι ευχάριστα μόνο στους χρήστες της αρένας του διαδικτύου.
Με τιμή
Νανά Νταουντάκη
Μέλος ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
Υ.Γ. Παρακαλώ η επιστολή μου και το επισυναπτόμενο ιστορικό έγγραφο να κοινοποιηθούν στην ΠΟΕΣΥ και στους προέδρους και τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων που συμμετέχουν στην ΠΟΕΣΥ
Υ.Γ Παρακαλώ, επίσης, να κοινοποιηθεί στα μέλη του Γενικού Συμβουλίου. Θεωρώ σημαντικό να ενημερώνονται τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου για όλα τα θέματα που απασχολούν τον κλάδο και με τα οποία ασχολείται η ΠΟΕΣΥ και όχι να καλούνται να μιλήσουν για θέματα πάνω στα οποία δεν έχουν καμία πληροφόρηση. Όπως, για παράδειγμα συνέβη στην τελευταία συνεδρίασή του, το Σάββατο, όταν κλήθηκαν να εγκρίνουν τροποποίηση του προϋπολογισμού ο οποίος δεν τους είχε σταλεί προηγουμένως.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου