*
Ανασυγκρότηση
***
*
Για μια ακόμα φορά ο Περιοδικός Τύπος βρίσκεται στην «απ’ έξω». Δεν το λέμε εμείς, το λέει με τον τρόπο της η Ένωση Συντακτών του Περιοδικού (και του Ηλεκτρονικού, όπως προστέθηκε στη διαδρομή του χρόνου) Τύπου. Για τα μέτρα στήριξης των εντύπων εκδόσεων που προβλέπονται με τον υπό ψήφιση νόμο, η ΕΣΠΗΤ «εκφράζει την επιφύλαξη και τον σοβαρό προβληματισμό της καθώς στη συγκεκριμένη διάταξη δεν περιγράφονται σαφώς μέτρα στήριξης για τα περιοδικά έντυπα και τον Περιοδικό Τύπο», όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της (δείτε την εδώ, στους Zoorlalistas). Όμως, ο Περιοδικός Τύπος έχει καταρρεύσει το ίδιο με τον Ημερήσιο ή και ακόμα περισσότερο. Αν κυβισθούν τα συντρίμμια από τα περιοδικά που γκρεμίστηκαν με τον σεισμό της Κρίσης και, αντίστοιχα, εκείνα από τις εφημερίδες που σωριάστηκαν, τα υλικά της κατεδάφισης των περιοδικών είναι τόνοι πιο πολλοί.
Όμως, το θέμα δεν βρίσκεται στο ποιος πληγώθηκε περισσότερο – ο Ημερήσιος ή ο Περιοδικός. Κι οι δύο κατακρεουργημένοι είναι. Δεν υπάρχει «ολίγον πεθαμένος» και «πολύ πεθαμένος». Υπάρχει ΕΝΑ σώμα που πονάει, αιμορραγεί, χρειάζεται βοήθεια. ΕΝΑ, αλλά το διχοτόμησαν. Και το είπαμε: δεν είναι η πρώτη φορά, είναι η πολλοστή που ένα μέρος τού Τύπου, το κομμάτι του Περιοδικού και οι εργαζόμενοί του, αδικείται κατάφωρα σε σχέση με το άλλο.
Το 2012 το υγιές και πλούσιο ταμείο Ασφάλισης των συντακτών που δουλεύουν στα περιοδικά, το ΤΑΙΣΥΤ, παραδόθηκε με τα υψηλά αποθεματικά του στον ΕΟΠΥΥ. Την ίδια ώρα ο Ημερήσιος και οι άνθρωποί του «ένιπτον χείρας» και σταυροκοπιούνταν που η σφαίρα τούς πέρασε ξυστά. Γιατί το δικό του(ς) Ταμείο έμεινε στο απυρόβλητο ώσπου το ανακάλυψαν κι αυτό οι Πολύφημοι της τρόικας και το έβαλαν στο μενού για να του κάνουν τη χάρη να το φάνε τελευταίο. Κολάτσισαν το αγγελιόσημο και με το ζόρι δέχτηκαν τη μη ένταξη του Ταμείου τον ΕΟΠΥΥ και τη διάσωσή του με την απόδοση του 2% επί του τζίρου των εκδοτικών επιχειρήσεων που ακόμα δεν έχει οριστικοποιηθεί αφού υπάρχουν δικαστικές προσφυγές των εργοδοτών, αλλά και άλλων φορέων.
Μια άλλη αδικία σε βάρος του Περιοδικού Τύπου έγινε αρκετά χρόνια πριν όταν υπό προϋποθέσεις (όχι πολύ απαιτητικές) εργαζόμενοι σε εβδομαδιαίες εφημερίδες, όπως στο Πρώτο Θέμα, στο Βήμα κ.λπ., μπορούσαν, αν το ήθελαν, να ασφαλίζονται όχι στο ταμείο των συντακτών του Περιοδικού Τύπου, στο ΤΑΙΣΥΤ δηλαδή, αλλά σε εκείνο του Ημερησίου, στον ΕΔΟΕΑΠ. Έτσι το ΤΑΙΣΥΤ έχασε τις κρατήσεις που γίνονταν στους εργαζόμενους των εβδομαδιαίων εφημερίδων (οι οποίες πλέον αποδίδονταν στον ΕΔΟΕΑΠ) και, τουλάχιστον, κράτησε το αγγελιόσημο από τις διαφημίσεις στις εβδομαδιαίες εφημερίδες. Αλλά κι αυτό κάποια στιγμή ορισμένοι το ορέχθηκαν.
Η μοναδική κίνηση δικαιοσύνης απέναντι στον Περιοδικό Τύπο ήταν η ένταξη των μελών της Ένωσής τους, της ΕΣΠΗΤ, στον ΕΔΟΕΑΠ, ο οποίος βέβαια είναι πλέον κουτσουρεμένος σε παροχές σε σχέση με το παρελθόν.
Αλλά και πάλι η ΕΣΠΗΤ δεν πήγε όλη μαζί στον ΕΔΟΕΑΠ. Κάποια μέλη της έμειναν έξω. Είναι οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και μια κατηγορία αμειβομένων με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Δηλαδή σε μια κίνηση δικαιοσύνης (που πιστώνεται στην ΕΣΠΗΤ) υπάρχει και ένα ποσοστό αδικίας. Το οποίο η Ένωση προσπαθεί να απαλείψει έχοντας προσφύγει στο ΣτΕ.
Ώσπου η υπόθεση να τελεσιδικήσει, ο Μάης μπορεί να ζει για να φάει τριφύλλι• οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι όμως;
*
Ανασυγκρότηση
***
*
...και οι μεγάλες αδικίες
Όμως, το θέμα δεν βρίσκεται στο ποιος πληγώθηκε περισσότερο – ο Ημερήσιος ή ο Περιοδικός. Κι οι δύο κατακρεουργημένοι είναι. Δεν υπάρχει «ολίγον πεθαμένος» και «πολύ πεθαμένος». Υπάρχει ΕΝΑ σώμα που πονάει, αιμορραγεί, χρειάζεται βοήθεια. ΕΝΑ, αλλά το διχοτόμησαν. Και το είπαμε: δεν είναι η πρώτη φορά, είναι η πολλοστή που ένα μέρος τού Τύπου, το κομμάτι του Περιοδικού και οι εργαζόμενοί του, αδικείται κατάφωρα σε σχέση με το άλλο.
Το 2012 το υγιές και πλούσιο ταμείο Ασφάλισης των συντακτών που δουλεύουν στα περιοδικά, το ΤΑΙΣΥΤ, παραδόθηκε με τα υψηλά αποθεματικά του στον ΕΟΠΥΥ. Την ίδια ώρα ο Ημερήσιος και οι άνθρωποί του «ένιπτον χείρας» και σταυροκοπιούνταν που η σφαίρα τούς πέρασε ξυστά. Γιατί το δικό του(ς) Ταμείο έμεινε στο απυρόβλητο ώσπου το ανακάλυψαν κι αυτό οι Πολύφημοι της τρόικας και το έβαλαν στο μενού για να του κάνουν τη χάρη να το φάνε τελευταίο. Κολάτσισαν το αγγελιόσημο και με το ζόρι δέχτηκαν τη μη ένταξη του Ταμείου τον ΕΟΠΥΥ και τη διάσωσή του με την απόδοση του 2% επί του τζίρου των εκδοτικών επιχειρήσεων που ακόμα δεν έχει οριστικοποιηθεί αφού υπάρχουν δικαστικές προσφυγές των εργοδοτών, αλλά και άλλων φορέων.
Μια άλλη αδικία σε βάρος του Περιοδικού Τύπου έγινε αρκετά χρόνια πριν όταν υπό προϋποθέσεις (όχι πολύ απαιτητικές) εργαζόμενοι σε εβδομαδιαίες εφημερίδες, όπως στο Πρώτο Θέμα, στο Βήμα κ.λπ., μπορούσαν, αν το ήθελαν, να ασφαλίζονται όχι στο ταμείο των συντακτών του Περιοδικού Τύπου, στο ΤΑΙΣΥΤ δηλαδή, αλλά σε εκείνο του Ημερησίου, στον ΕΔΟΕΑΠ. Έτσι το ΤΑΙΣΥΤ έχασε τις κρατήσεις που γίνονταν στους εργαζόμενους των εβδομαδιαίων εφημερίδων (οι οποίες πλέον αποδίδονταν στον ΕΔΟΕΑΠ) και, τουλάχιστον, κράτησε το αγγελιόσημο από τις διαφημίσεις στις εβδομαδιαίες εφημερίδες. Αλλά κι αυτό κάποια στιγμή ορισμένοι το ορέχθηκαν.
Η μοναδική κίνηση δικαιοσύνης απέναντι στον Περιοδικό Τύπο ήταν η ένταξη των μελών της Ένωσής τους, της ΕΣΠΗΤ, στον ΕΔΟΕΑΠ, ο οποίος βέβαια είναι πλέον κουτσουρεμένος σε παροχές σε σχέση με το παρελθόν.
Αλλά και πάλι η ΕΣΠΗΤ δεν πήγε όλη μαζί στον ΕΔΟΕΑΠ. Κάποια μέλη της έμειναν έξω. Είναι οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και μια κατηγορία αμειβομένων με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Δηλαδή σε μια κίνηση δικαιοσύνης (που πιστώνεται στην ΕΣΠΗΤ) υπάρχει και ένα ποσοστό αδικίας. Το οποίο η Ένωση προσπαθεί να απαλείψει έχοντας προσφύγει στο ΣτΕ.
Ώσπου η υπόθεση να τελεσιδικήσει, ο Μάης μπορεί να ζει για να φάει τριφύλλι• οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι όμως;
---
---*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου