*
Ανασυγκρότηση
***
*
του Χρήστου Ξανθάκη
Νομίζω ότι το είχα δει στο πανηγύρι, στα Τρίκαλα, πριν από καμιά σαρανταπενταριά χρόνια. Σ’ έναν πάγκο με βρακόπανα ή κάτι αντίστοιχο, μη ζητάτε και πολλά τώρα, μωρό ήμουνα. Είχε βάλει ο έμπορος ένα ταμπελάκι για να γλυτώνει από τον γκαϊλέ του κάθε περίεργου και να μη χρειάζεται να εξηγεί τα ανεξήγητα κάθε τρεις και λίγο. Και το ταμπελάκι έγραφε:
«Το ‘πιασες; Το πήρες!»
Έτσι γραμμένο, χύμα και τσουβαλάτα, για να μην μπορεί ο άλλος ο μαλάκας να λέει ύστερα ότι δεν το κατάλαβε. Σε γλώσσα κατανοητή, απ’ αυτή που μιλάει ο κόσμος, όχι από την άλλη που χρησιμοποιούν στα δικαστήρια και μπαίνεις μέσα άνθρωπος για να βγεις με ένα κεφάλι καζάνι, μεγάλο σαν αυτά του στρατού. Απλό σαν να προσθέτεις δύο συν δύο:
«Το ‘πιασες; Το πήρες!»
Τα γράφω όλα τα ανωτέρω, τα χωριάτικα και γραφικά, διότι έσκασε μύτη ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην τηλεόραση και δήλωσε ότι στην επόμενη Βουλή που θα ξεφορτωθούμε τα κουμμούνια, θα γίνει τσίτα μπόμπα Συνταγματική Αναθεώρηση και δεν θα περάσει η ερμηνευτική δήλωση για το άρθρο 86 (ευθύνη υπουργών), η οποία αφορά στην παραγραφή των υπουργικών αδικημάτων και έχει να κάνει με το αν τα αδικήματα τελούνταν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή επ’ ευκαιρία των καθηκόντων τους.
Το ακούς, μπουρδουκλώνεσαι, αναρωτιέσαι τι διάολο ήθελες και πήγες και σπούδασες στο Φυσικό αντί να γίνεις δικηγόρος που σε έψηνε η μάνα σου, κάθεσαι λίγο σαν το χάνο μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του κινητού (ανάλογα που απόλαυσες το βίντεο) και ξαφνικά εμφανίζεται ο Χαράλαμπος Αθανασίου. Και το λέει το ποίημα ο πρώην υπουργός:
«Η παθητική δωροδοκία έχει κριθεί με σειρά δικαστικών αποφάσεων των ανωτάτων δικαστηρίων ότι ανάγεται στα καθήκοντα του υπουργού και συνεπώς υπόκειται σε αυτή την αποσβεστική ημερομηνία. Δεν θα την έπαιρνε κάποιος τη μίζα αν δεν ήταν υπουργός. Πιστεύω ότι είναι κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Δεν είναι επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του».
Το οποίον εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ανέκδοτο που ούτε ο Σεφερλής δεν θα μπορούσε να σκαρώσει:
Πώς γίνεται ρε γαμώτι να είναι καθήκον του υπουργού οι μίζες;
Εκεί όμως που αρχίζεις να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο (ή τα πόδια σου στο πάτωμα), περνάει από μπροστά σου μια δεύτερη ανάγνωση:
Βρε κουτέ απόφοιτε Φυσικού, που τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς. Δεν εννοεί κανένας και ούτε μια στιγμή ότι ο υπουργός έχει καθήκον να παίρνει μίζες. Δικολαβίστικα είναι. Απ’ αυτή τη γλώσσα της δικαστικής αίθουσας που έγραψες πιο πριν. Και τα δικολαβίστικα λένε ότι αν ένας υπουργός τα έπαιρνε κατά τη διάρκεια των καθηκόντων του πάει για παραγραφή το αδίκημα, ενώ αν τα έπαιρνε επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του δεν πάει για παραγραφή. Κατάλαβες μπουμπούνα;
Κατάλαβα, πώς δεν κατάλαβα, αλλά να πω και κάτι δικό μου σας παρακαλώ, ως ανήρ που δεν έχει περάσει μόνο απ’ την πολιτική αλλά έχει περάσει και από την κερκίδα:
Στο γήπεδο μέσα, δεν έχει τέτοια ξεφτιλίκια!
Άμα τα έχει πιάσει ο διαιτητής, είναι πιασμάν, τελεία και παύλα. Ούτε τα πήρε λίγο, ούτε τα πήρε πολύ, ούτε ήταν καλό παιδί κι αγαπούσε τα αδέσποτα. Έτσι και τα παντελόνιασε τα φράγκα, έτσι και τον ενθυλάκωσε τον μπερντέ, γράφτηκε στο τεφτέρι. Και στο χορτάρι επάνω, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει.
Από εκεί και πέρα βεβαίως, δικαίωμά του είναι του καθενός να πουλάει την παραμύθα του. Στο Συνταγματικό δίκαιο ιδίως, περισσεύουν οι ρήτορες, οι ασημένιες γλώσσες που λένε και οι Εγγλέζοι. Όταν φτάσει όμως ή ώρα της κρίσεως, όσοι και όσες από εμάς θα διατηρούν ακόμη σώας τας φρένας, δεν θ’ ασχοληθούν με την παραγραφή, θ’ ασχοληθούν με το αν τα ‘πιασε ή δεν τα ‘πιασε κάποιος. Και οι αντιδράσεις τους θα θυμίζουν περισσότερο Θύρα 13 και λιγότερο τους κυρίους καθηγητές της Νομικής…
Υ.Γ.: Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω ότι αν δω μπροστά μου τον Κουρουμπλή, θα γίνω εγώ Θύρα 13. Μόνο τον πάτο δεν του φίλησε του Αμβρόσιου, ο αθεόφοβος!
*
Νομίζω ότι το είχα δει στο πανηγύρι, στα Τρίκαλα, πριν από καμιά σαρανταπενταριά χρόνια. Σ’ έναν πάγκο με βρακόπανα ή κάτι αντίστοιχο, μη ζητάτε και πολλά τώρα, μωρό ήμουνα. Είχε βάλει ο έμπορος ένα ταμπελάκι για να γλυτώνει από τον γκαϊλέ του κάθε περίεργου και να μη χρειάζεται να εξηγεί τα ανεξήγητα κάθε τρεις και λίγο. Και το ταμπελάκι έγραφε:
«Το ‘πιασες; Το πήρες!»
Έτσι γραμμένο, χύμα και τσουβαλάτα, για να μην μπορεί ο άλλος ο μαλάκας να λέει ύστερα ότι δεν το κατάλαβε. Σε γλώσσα κατανοητή, απ’ αυτή που μιλάει ο κόσμος, όχι από την άλλη που χρησιμοποιούν στα δικαστήρια και μπαίνεις μέσα άνθρωπος για να βγεις με ένα κεφάλι καζάνι, μεγάλο σαν αυτά του στρατού. Απλό σαν να προσθέτεις δύο συν δύο:
«Το ‘πιασες; Το πήρες!»
Τα γράφω όλα τα ανωτέρω, τα χωριάτικα και γραφικά, διότι έσκασε μύτη ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην τηλεόραση και δήλωσε ότι στην επόμενη Βουλή που θα ξεφορτωθούμε τα κουμμούνια, θα γίνει τσίτα μπόμπα Συνταγματική Αναθεώρηση και δεν θα περάσει η ερμηνευτική δήλωση για το άρθρο 86 (ευθύνη υπουργών), η οποία αφορά στην παραγραφή των υπουργικών αδικημάτων και έχει να κάνει με το αν τα αδικήματα τελούνταν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή επ’ ευκαιρία των καθηκόντων τους.
Το ακούς, μπουρδουκλώνεσαι, αναρωτιέσαι τι διάολο ήθελες και πήγες και σπούδασες στο Φυσικό αντί να γίνεις δικηγόρος που σε έψηνε η μάνα σου, κάθεσαι λίγο σαν το χάνο μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του κινητού (ανάλογα που απόλαυσες το βίντεο) και ξαφνικά εμφανίζεται ο Χαράλαμπος Αθανασίου. Και το λέει το ποίημα ο πρώην υπουργός:
«Η παθητική δωροδοκία έχει κριθεί με σειρά δικαστικών αποφάσεων των ανωτάτων δικαστηρίων ότι ανάγεται στα καθήκοντα του υπουργού και συνεπώς υπόκειται σε αυτή την αποσβεστική ημερομηνία. Δεν θα την έπαιρνε κάποιος τη μίζα αν δεν ήταν υπουργός. Πιστεύω ότι είναι κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Δεν είναι επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του».
Το οποίον εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ανέκδοτο που ούτε ο Σεφερλής δεν θα μπορούσε να σκαρώσει:
Πώς γίνεται ρε γαμώτι να είναι καθήκον του υπουργού οι μίζες;
Εκεί όμως που αρχίζεις να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο (ή τα πόδια σου στο πάτωμα), περνάει από μπροστά σου μια δεύτερη ανάγνωση:
Βρε κουτέ απόφοιτε Φυσικού, που τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς. Δεν εννοεί κανένας και ούτε μια στιγμή ότι ο υπουργός έχει καθήκον να παίρνει μίζες. Δικολαβίστικα είναι. Απ’ αυτή τη γλώσσα της δικαστικής αίθουσας που έγραψες πιο πριν. Και τα δικολαβίστικα λένε ότι αν ένας υπουργός τα έπαιρνε κατά τη διάρκεια των καθηκόντων του πάει για παραγραφή το αδίκημα, ενώ αν τα έπαιρνε επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του δεν πάει για παραγραφή. Κατάλαβες μπουμπούνα;
Κατάλαβα, πώς δεν κατάλαβα, αλλά να πω και κάτι δικό μου σας παρακαλώ, ως ανήρ που δεν έχει περάσει μόνο απ’ την πολιτική αλλά έχει περάσει και από την κερκίδα:
Στο γήπεδο μέσα, δεν έχει τέτοια ξεφτιλίκια!
Άμα τα έχει πιάσει ο διαιτητής, είναι πιασμάν, τελεία και παύλα. Ούτε τα πήρε λίγο, ούτε τα πήρε πολύ, ούτε ήταν καλό παιδί κι αγαπούσε τα αδέσποτα. Έτσι και τα παντελόνιασε τα φράγκα, έτσι και τον ενθυλάκωσε τον μπερντέ, γράφτηκε στο τεφτέρι. Και στο χορτάρι επάνω, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει.
Από εκεί και πέρα βεβαίως, δικαίωμά του είναι του καθενός να πουλάει την παραμύθα του. Στο Συνταγματικό δίκαιο ιδίως, περισσεύουν οι ρήτορες, οι ασημένιες γλώσσες που λένε και οι Εγγλέζοι. Όταν φτάσει όμως ή ώρα της κρίσεως, όσοι και όσες από εμάς θα διατηρούν ακόμη σώας τας φρένας, δεν θ’ ασχοληθούν με την παραγραφή, θ’ ασχοληθούν με το αν τα ‘πιασε ή δεν τα ‘πιασε κάποιος. Και οι αντιδράσεις τους θα θυμίζουν περισσότερο Θύρα 13 και λιγότερο τους κυρίους καθηγητές της Νομικής…
Υ.Γ.: Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω ότι αν δω μπροστά μου τον Κουρουμπλή, θα γίνω εγώ Θύρα 13. Μόνο τον πάτο δεν του φίλησε του Αμβρόσιου, ο αθεόφοβος!
---
newpost
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου