*
Ανασυγκρότηση
***
*
Όταν συναντιούνται δημοσιογράφοι και, γενικά, εργαζόμενοι από διαφορετικά «μαγαζιά», που έχουν καιρό να τα πουν, «η πρώτη ερώτηση που κάνει ο ένας στον άλλο είναι "πόσους μήνες είσαστε μέσα;"» Με αυτήν την εύστοχη παρατήρηση οι Zoornalistas συνοδεύουν πρόταση τακτικού τους αναγνώστη, που κατά καιρούς υπογράφει σχόλια για τα μίντια με τα αρχικά Θ.Ζ., και ο οποίος, όπως φαίνεται, παρακολουθεί «από μέσα» τα μιντιακά θέματα και το μπλογκ των συναδέλφων.
Πραγματικά το «Πόσο είστε μέσα;» έχει εξελιχθεί σε χαιρετισμό μεταξύ εργαζομένων της Ενημέρωσης! Κι αν δεν είναι χαιρετισμός της πρώτης στιγμής, είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα ερώτησης στις συναδελφικές συναντήσεις και επικοινωνίες. Γιατί ελάχιστοι εργαζόμενοι στα Μέσα... δεν είναι μέσα! Γι' αυτό και το ερώτημα δεν είναι «αν είστε μέσα» (κάτι που εν πολλοίς είναι δεδομένο) αλλά το «πόσο είστε»! Κι αν το «μέσα» φτάνει στον έναν ή τον ενάμισι μήνα, η απόκριση του άλλου είναι, «α, καλά είστε εσείς, εμείς είμαστε...» δυο, δυόμισι, ή και παραπάνω μήνες.
Λίγα μιντιακά μαγαζιά πληρώνουν τον μήνα που πέρασε στις τελευταίες του μέρες ή στην αρχή του επόμενου. Και αυτά τα λίγα με το πέρασμα των χρόνων γίνονται λιγότερα. Όπως για παράδειγμα συνέβη με αθλητική εφημερίδα που εξοφλούσε «εν τη παλάμη» κάθε τέλος του μήνα (κάτι που φαινόταν έκπληξη), αλλά κι εκεί άρχισαν οι καθυστερήσεις. Τώρα ο εργαζόμενοι έχουν φτάσει στην κατηγορία «α, καλά είστε εσείς», δηλαδή στον έναν με ενάμιση μήνα.
Ουσιαστικά οι εργαζόμενοι στα Μέσα επιδοτούν τις εκδόσεις με τα χρήματα –το δικά τους χρήματα– που μένουν από τους μισθούς τους στις επιχειρήσεις. Κι αν θέλετε ηπιότερο ρήμα: τις πιστώνουν. Το κακό είναι ότι ο όριο της πίστωσης δεν το ορίζουν αυτοί όπως συμβαίνει σε εμπορικές συναλλαγές, αλλά το καθορίζει η πλευρά της εργοδοσίας: έναν, δύο, τρεις μήνες ή «όσο πάει». Ενώ στις εμπορικές συναλλαγές ο προμηθευτής πιστώνει (αν πιστώνει ακόμα) για συγκεκριμένο διάστημα και σε έναν ή δύο μήνες –που αυτός καθορίζει– πρέπει να πάρει τα λεφτά του.
Στα μίντια οι «πιστώσεις» με μονόπλευρη απόφαση είναι συχνά και προμήνυμα μεγαλύτερων δεινών, που οδηγούν σε αδιέξοδο – όπως για παράδειγμα, έγινε με τη Ναυτεμπορική. Σιγά σιγά άνοιγε η ψαλίδα των καθυστερούμενων αμοιβών, ώσπου η ψαλίδα έγινε ψαλίδι κι οδήγησε σε «καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης εν λειτουργία».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Ανασυγκρότηση
***
*
Δημοσιογραφικός...
χαιρετισμός:
«Πόσο είστε μέσα;»
Πραγματικά το «Πόσο είστε μέσα;» έχει εξελιχθεί σε χαιρετισμό μεταξύ εργαζομένων της Ενημέρωσης! Κι αν δεν είναι χαιρετισμός της πρώτης στιγμής, είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα ερώτησης στις συναδελφικές συναντήσεις και επικοινωνίες. Γιατί ελάχιστοι εργαζόμενοι στα Μέσα... δεν είναι μέσα! Γι' αυτό και το ερώτημα δεν είναι «αν είστε μέσα» (κάτι που εν πολλοίς είναι δεδομένο) αλλά το «πόσο είστε»! Κι αν το «μέσα» φτάνει στον έναν ή τον ενάμισι μήνα, η απόκριση του άλλου είναι, «α, καλά είστε εσείς, εμείς είμαστε...» δυο, δυόμισι, ή και παραπάνω μήνες.
Λίγα μιντιακά μαγαζιά πληρώνουν τον μήνα που πέρασε στις τελευταίες του μέρες ή στην αρχή του επόμενου. Και αυτά τα λίγα με το πέρασμα των χρόνων γίνονται λιγότερα. Όπως για παράδειγμα συνέβη με αθλητική εφημερίδα που εξοφλούσε «εν τη παλάμη» κάθε τέλος του μήνα (κάτι που φαινόταν έκπληξη), αλλά κι εκεί άρχισαν οι καθυστερήσεις. Τώρα ο εργαζόμενοι έχουν φτάσει στην κατηγορία «α, καλά είστε εσείς», δηλαδή στον έναν με ενάμιση μήνα.
Ουσιαστικά οι εργαζόμενοι στα Μέσα επιδοτούν τις εκδόσεις με τα χρήματα –το δικά τους χρήματα– που μένουν από τους μισθούς τους στις επιχειρήσεις. Κι αν θέλετε ηπιότερο ρήμα: τις πιστώνουν. Το κακό είναι ότι ο όριο της πίστωσης δεν το ορίζουν αυτοί όπως συμβαίνει σε εμπορικές συναλλαγές, αλλά το καθορίζει η πλευρά της εργοδοσίας: έναν, δύο, τρεις μήνες ή «όσο πάει». Ενώ στις εμπορικές συναλλαγές ο προμηθευτής πιστώνει (αν πιστώνει ακόμα) για συγκεκριμένο διάστημα και σε έναν ή δύο μήνες –που αυτός καθορίζει– πρέπει να πάρει τα λεφτά του.
Στα μίντια οι «πιστώσεις» με μονόπλευρη απόφαση είναι συχνά και προμήνυμα μεγαλύτερων δεινών, που οδηγούν σε αδιέξοδο – όπως για παράδειγμα, έγινε με τη Ναυτεμπορική. Σιγά σιγά άνοιγε η ψαλίδα των καθυστερούμενων αμοιβών, ώσπου η ψαλίδα έγινε ψαλίδι κι οδήγησε σε «καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης εν λειτουργία».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
---
---Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου