*
του Χρήστου Ξανθάκη
Σαν τώρα το θυμάμαι ένα πράγμα. Που διεξήχθη πριν από δεκατρία χρόνια ακριβώς, η συνάντηση η ποδοσφαιρική μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας και τη φάγαμε, δύο-ένα τελικό σκορ, και βγήκαν στους δρόμους χιλιάδες Αλβανοί εν Ελλάδι για να πανηγυρίσουν, είχε ένα σωρό τότε, δεν το είχαν σκάσει λόγω κρίση οικονομική και Καστελόριζο, πάρα πολλοί σου λέω, κι όπως πανηγυρίζανε, έσκασαν μύτη και κάτι δικά μας παιδάκια και φωνάζανε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους και το βάθος της διανοίας τους:
«Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέεεεε!»
Αυτές τις κραυγές (που δεν μείνανε μόνο κραυγές, αλλά αυτό είναι υπόθεση άλλου κομματιού…), μου έφερε στο νου το άρθρο 113 του πολυνομοσχεδίου που αφίχθη στη Βουλή και ψηφίζεται οσονούπω. Όπου λέει εκεί πέρα ότι θα συγκροτηθεί μια Επιτροπή «για την προετοιμασία της χώρας ενόψει της συμπλήρωσης διακοσίων ετών από την Παλιγγενεσία». Και η Επιτροπή θα αναλάβει τη «δημιουργία της στρατηγικής ενεργειών και του πλάνου δράσεων που θα συντελεστούν για τον εορτασμό της εθνικής επετείου για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση», καθώς επίσης και «το συντονισμό των δράσεων όλων των αρμόδιων Υπουργείων και φορέων στο πλαίσιο των ενεργειών που θα προταθούν και εγκριθούν για την επίτευξη των στόχων του έργου».
Κομπλέ γραφειοκρατική γλώσσα, να μισοκλείνει το μάτι απ’ τη νύστα και να μην μπορείς να συγκρατήσεις το χασμουρητό. Δεν μένει όμως μόνο σε αυτές τις γενικούρες το άρθρο, αλλά εξειδικεύει κιόλας το έργο της Επιτροπής. Με τις υγείες σας:
«Σκοπός της επιτροπής είναι: (α) η μελέτη και η υποβολή προτάσεων για την ανάδειξη των αξιών του Ελληνικού Έθνους, του πολιτισμού και της ιστορίας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα, (β) η ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και ιδιαιτεροτήτων της Ελλάδος, (γ) η ανάπτυξη του εθνικού αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό την δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους».
Και καλά οι αξίες του Ελληνικού Έθνους, στο Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια θα καταλήξουμε, με το μισό υπουργικό συμβούλιο να φιλάει όποιο χέρι παπά βρίσκει μπροστά του. Καλά η ανάπτυξη του εθνικού αφηγήματος, μόλις δύο αιώνες έχουν περάσει από τη συγκρότηση των εθνικών κρατών και η πολυπολιτισμικότητα είναι άλλη μια άγνωστη λέξη για τον Μπαμπινιώτη και τους ομοίους του. Μια φυλή, ένα έθνος, μια κερκίδα, δε γαμιέται, ας πούμε ότι καταγόμαστε όλοι και όλες από την ίδια μήτρα, ακόμη και οι πρόσφυγες σαν τη γιαγιά μου που ακόμη και τώρα δεν τους γουστάρουν κάποιοι παλιοελλαδίτες. Ας το καταπιούμε ότι υπάρχει ενιαία εικόνα και ταυτότητα της χώρας και των φορέων της. Μπορεί να τους φωνάζουν «Βούλγαρους» τους ΠΑΟΚτζήδες έτσι και κατέβουν απ’ τα Τέμπη, αλλά για την οικονομία του λόγου ας κάνουμε ότι δεν ακούμε…
Το άλλο με τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα», που κολλάει ρε μπάρμπα; Στο ότι ο Αλβανός, ο Βούλγαρος, ο Σέρβος, ο ΒορειοΜακεδόνας, ο Τούρκος δεν θα γίνει Έλληνας ποτέ; Στο ότι η χώρα μας είναι στο ευρώ και κάποιων άλλων τα νομίσματα έχουν ξεφτιλιστεί στις υποτιμήσεις. Στο ότι η σημαία μας έχει σταυρό και του αλλουνού έχει αετό ή ημισέληνο; Στο ότι ο καλύτερος μπασκετμπωλίστας του κόσμου είναι Έλληνας και τον λένε Γιάννη; Αλλά είναι και μαύρος γαμώ την τρέλα μου, οπότε πάνε περίπατο η «ενιαία εικόνα και ταυτότητα»! Πώς μπλέξαμε έτσι;
Μεταξύ μας τώρα παιδιά, ο μόνος τρόπος για να ξεμπλέξουμε είναι ν’ αφήσουμε στην άκρη το παραμυθάκι του «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» και να εστιάσουμε στην ελευθερία. Στον αγώνα για την ελευθερία, όπου δώσανε περιουσίες και ψυχή και αίμα και ζωή οι πρόγονοί μας, για να ξεφύγουν από το ζυγό. Για να κουμαντάρουν μόνοι τους τη μοίρα τους, μακριά απ’ τους φετφάδες του σουλτάνου. Για να έχουν το στόμα τους και το μυαλό τους ανοιχτό και να μην τρέμουν κανέναν καριόλη. Μπορούμε να επικεντρώσουμε εκεί ή μήπως φοβόμαστε ότι θα μας καρυδώσει το λαρύγγι καμιά καινούρια ντιρεκτίβα εκ Βρυξελλών; Το ρωτάω πολιτισμένα δηλαδή, πριν αρχίσω να εκτοξεύω γαμωσταυρίδια…
Ανασυγκρότηση
***
*
*
Πόσο πιο ανώτεροι δηλαδή είναι
οι Έλληνες από τους υπόλοιπους λαούς;
Σαν τώρα το θυμάμαι ένα πράγμα. Που διεξήχθη πριν από δεκατρία χρόνια ακριβώς, η συνάντηση η ποδοσφαιρική μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας και τη φάγαμε, δύο-ένα τελικό σκορ, και βγήκαν στους δρόμους χιλιάδες Αλβανοί εν Ελλάδι για να πανηγυρίσουν, είχε ένα σωρό τότε, δεν το είχαν σκάσει λόγω κρίση οικονομική και Καστελόριζο, πάρα πολλοί σου λέω, κι όπως πανηγυρίζανε, έσκασαν μύτη και κάτι δικά μας παιδάκια και φωνάζανε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους και το βάθος της διανοίας τους:
«Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέεεεε!»
Αυτές τις κραυγές (που δεν μείνανε μόνο κραυγές, αλλά αυτό είναι υπόθεση άλλου κομματιού…), μου έφερε στο νου το άρθρο 113 του πολυνομοσχεδίου που αφίχθη στη Βουλή και ψηφίζεται οσονούπω. Όπου λέει εκεί πέρα ότι θα συγκροτηθεί μια Επιτροπή «για την προετοιμασία της χώρας ενόψει της συμπλήρωσης διακοσίων ετών από την Παλιγγενεσία». Και η Επιτροπή θα αναλάβει τη «δημιουργία της στρατηγικής ενεργειών και του πλάνου δράσεων που θα συντελεστούν για τον εορτασμό της εθνικής επετείου για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση», καθώς επίσης και «το συντονισμό των δράσεων όλων των αρμόδιων Υπουργείων και φορέων στο πλαίσιο των ενεργειών που θα προταθούν και εγκριθούν για την επίτευξη των στόχων του έργου».
Κομπλέ γραφειοκρατική γλώσσα, να μισοκλείνει το μάτι απ’ τη νύστα και να μην μπορείς να συγκρατήσεις το χασμουρητό. Δεν μένει όμως μόνο σε αυτές τις γενικούρες το άρθρο, αλλά εξειδικεύει κιόλας το έργο της Επιτροπής. Με τις υγείες σας:
«Σκοπός της επιτροπής είναι: (α) η μελέτη και η υποβολή προτάσεων για την ανάδειξη των αξιών του Ελληνικού Έθνους, του πολιτισμού και της ιστορίας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα, (β) η ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και ιδιαιτεροτήτων της Ελλάδος, (γ) η ανάπτυξη του εθνικού αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό την δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους».
Και καλά οι αξίες του Ελληνικού Έθνους, στο Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια θα καταλήξουμε, με το μισό υπουργικό συμβούλιο να φιλάει όποιο χέρι παπά βρίσκει μπροστά του. Καλά η ανάπτυξη του εθνικού αφηγήματος, μόλις δύο αιώνες έχουν περάσει από τη συγκρότηση των εθνικών κρατών και η πολυπολιτισμικότητα είναι άλλη μια άγνωστη λέξη για τον Μπαμπινιώτη και τους ομοίους του. Μια φυλή, ένα έθνος, μια κερκίδα, δε γαμιέται, ας πούμε ότι καταγόμαστε όλοι και όλες από την ίδια μήτρα, ακόμη και οι πρόσφυγες σαν τη γιαγιά μου που ακόμη και τώρα δεν τους γουστάρουν κάποιοι παλιοελλαδίτες. Ας το καταπιούμε ότι υπάρχει ενιαία εικόνα και ταυτότητα της χώρας και των φορέων της. Μπορεί να τους φωνάζουν «Βούλγαρους» τους ΠΑΟΚτζήδες έτσι και κατέβουν απ’ τα Τέμπη, αλλά για την οικονομία του λόγου ας κάνουμε ότι δεν ακούμε…
Το άλλο με τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα», που κολλάει ρε μπάρμπα; Στο ότι ο Αλβανός, ο Βούλγαρος, ο Σέρβος, ο ΒορειοΜακεδόνας, ο Τούρκος δεν θα γίνει Έλληνας ποτέ; Στο ότι η χώρα μας είναι στο ευρώ και κάποιων άλλων τα νομίσματα έχουν ξεφτιλιστεί στις υποτιμήσεις. Στο ότι η σημαία μας έχει σταυρό και του αλλουνού έχει αετό ή ημισέληνο; Στο ότι ο καλύτερος μπασκετμπωλίστας του κόσμου είναι Έλληνας και τον λένε Γιάννη; Αλλά είναι και μαύρος γαμώ την τρέλα μου, οπότε πάνε περίπατο η «ενιαία εικόνα και ταυτότητα»! Πώς μπλέξαμε έτσι;
Μεταξύ μας τώρα παιδιά, ο μόνος τρόπος για να ξεμπλέξουμε είναι ν’ αφήσουμε στην άκρη το παραμυθάκι του «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» και να εστιάσουμε στην ελευθερία. Στον αγώνα για την ελευθερία, όπου δώσανε περιουσίες και ψυχή και αίμα και ζωή οι πρόγονοί μας, για να ξεφύγουν από το ζυγό. Για να κουμαντάρουν μόνοι τους τη μοίρα τους, μακριά απ’ τους φετφάδες του σουλτάνου. Για να έχουν το στόμα τους και το μυαλό τους ανοιχτό και να μην τρέμουν κανέναν καριόλη. Μπορούμε να επικεντρώσουμε εκεί ή μήπως φοβόμαστε ότι θα μας καρυδώσει το λαρύγγι καμιά καινούρια ντιρεκτίβα εκ Βρυξελλών; Το ρωτάω πολιτισμένα δηλαδή, πριν αρχίσω να εκτοξεύω γαμωσταυρίδια…
---
newpost
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου