*
Ανασυγκρότηση
***
*
Μια διδακτική ιστορία που μάλλον δεν θα μας διδάξει τίποτα…
γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης
Η ιστορία έχει περίπου ως εξής: Ο Σωτήρης Βετάκης, συντάκτης σχεδόν για 30 χρόνια στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ιδιοκτησίας Βαγγέλη Μαρινάκη είναι επίσης στέλεχος στο SDNA, το οποίο κριτικάρει τον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού και δεν αναδημοσιεύει και τα non papers της ΠΑΕ ως «δικά του» ρεπορτάζ.
Στον εν λόγω δημοσιογράφο λοιπόν ζητήθηκε να παραιτηθεί από το SDNA αν θέλει να συνεχίζει να δουλεύει στην εφημερίδα. Εκείνος αρνήθηκε (παρότι μισθολογικά τον συνέφερε) και εντέλει απολύθηκε.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι η απαίτηση της ιδιοκτησίας δεν ήταν παράλογη για την εποχή που ζούμε.
Το SDNA είναι για τη διοίκηση του Ολυμπιακού ένας καθημερινός εφιάλτης. Βρήκα, λοιπόν, αναμενόμενη την απροθυμία του Μαρινάκη, ειδικά γνωρίζοντας τον τρόπο που σκέφτεται, να πληρώνει κάποιον (που γράφει για μπάσκετ!) ο οποίος εργάζεται παράλληλα σε ένα Μέσο που του ασκεί κριτική. Κι ας μην είναι ανταγωνιστικό με την εφημερίδα του.
Και μετά σκέφτηκα κάτι άλλο: Ότι αν φτάσουμε να δικαιολογούμε την ανηθικότητα, επειδή ζούμε σε ένα σκληρό και ανήθικο κόσμο, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Και ότι αν υπήρχαν περισσότεροι «Σωτήρηδες» (παρεμπιπτόντως, τον Σωτήρη τον γνωρίζω ελάχιστα προσωπικά), η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν θα έφτανε ποτέ στη σημερινή ανυποληψία.
Κυρίως, δεν θα φτάναμε ποτέ στο σημείο να χρειαστεί να κάνουμε επιλογές όπως αυτή που έκανε ο Σωτήρης (και κάποια στιγμή στην καριέρα μας έχει τεθεί με διαφορετικό τρόπο στους περισσότερους από εμάς). Να χάσει δηλαδή τα πολλά για να κερδίσει τα λίγα. Να είναι εντάξει με τη συνείδηση του αφήνοντας - χωρίς αποζημίωση καθώς η εταιρία Alter Ego του Μαρινάκη απολύει χωρίς να αναγνωρίζει την πρότερη εργασία 30 ετών - τη βασική του δουλειά για να είναι εκεί που δεν βάζουν εκβιαστικά διλήμματα.
Στα καινούργια «ΝΕΑ» ή πιο σωστά, οι άνθρωποι του προέδρου πιστεύουν ότι ήταν από τους καλύτερους συντάκτες που είχαν, αυτό τουλάχιστον έδειξαν με πράξεις. Αλλά η συνεργασία του με το SDNA δεν είναι ανεκτή στην ιδιοκτήτρια εταιρία.
Αν υπήρχαν, λοιπόν, δημοσιογράφοι που δεν αντιλαμβάνονταν τον εαυτό τους σαν υπαλλήλους του τάδε ή του δείνα αφεντικού, αλλά σαν υπαλλήλους της αλήθειας. Και που ξέρουν ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι αποφασίζαμε να βάλουμε τον αυτοσεβασμό μας πάνω από τα χρήματα, τα κομματικά, επιχειρηματικά, ομαδικά μας συμφέροντα, τότε οι εργοδότες θα γινόταν αυτομάτως δικοί μας υπάλληλοι.
Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλοί. Ειδικά σαν τον Σωτήρη, ελάχιστοι. Που θα άφηναν έτσι 30 χρόνια σε μια εφημερίδα που δεν είναι πια αυτή που ήταν, απλά για να έχει καθαρό το μέτωπο του. Δεν μέμφομαι κάποιον. Απλώς βγάζω το καπέλο στον Βετάκη.
Κάποιος θα πει ότι είναι μια ακόμα νίκη του SDNA που έχει στριμώξει στα σκοινιά έναν άλλοτε ανίκητο μεγιστάνα. Διαφωνώ. Η νίκη είναι του ίδιου του Βετάκη.
Ένας προσωπικός θρίαμβος. Και εξαιτίας του, συνεχίζω να ελπίζω ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι με τέτοιες αρχές θα σώζονται και τα προσχήματα για τη δημοσιογραφία…
*
Δύσκολοι καιροί για δημοσιογράφους
γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης
Η ιστορία έχει περίπου ως εξής: Ο Σωτήρης Βετάκης, συντάκτης σχεδόν για 30 χρόνια στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», ιδιοκτησίας Βαγγέλη Μαρινάκη είναι επίσης στέλεχος στο SDNA, το οποίο κριτικάρει τον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού και δεν αναδημοσιεύει και τα non papers της ΠΑΕ ως «δικά του» ρεπορτάζ.
Στον εν λόγω δημοσιογράφο λοιπόν ζητήθηκε να παραιτηθεί από το SDNA αν θέλει να συνεχίζει να δουλεύει στην εφημερίδα. Εκείνος αρνήθηκε (παρότι μισθολογικά τον συνέφερε) και εντέλει απολύθηκε.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι η απαίτηση της ιδιοκτησίας δεν ήταν παράλογη για την εποχή που ζούμε.
Το SDNA είναι για τη διοίκηση του Ολυμπιακού ένας καθημερινός εφιάλτης. Βρήκα, λοιπόν, αναμενόμενη την απροθυμία του Μαρινάκη, ειδικά γνωρίζοντας τον τρόπο που σκέφτεται, να πληρώνει κάποιον (που γράφει για μπάσκετ!) ο οποίος εργάζεται παράλληλα σε ένα Μέσο που του ασκεί κριτική. Κι ας μην είναι ανταγωνιστικό με την εφημερίδα του.
Και μετά σκέφτηκα κάτι άλλο: Ότι αν φτάσουμε να δικαιολογούμε την ανηθικότητα, επειδή ζούμε σε ένα σκληρό και ανήθικο κόσμο, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Και ότι αν υπήρχαν περισσότεροι «Σωτήρηδες» (παρεμπιπτόντως, τον Σωτήρη τον γνωρίζω ελάχιστα προσωπικά), η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν θα έφτανε ποτέ στη σημερινή ανυποληψία.
Κυρίως, δεν θα φτάναμε ποτέ στο σημείο να χρειαστεί να κάνουμε επιλογές όπως αυτή που έκανε ο Σωτήρης (και κάποια στιγμή στην καριέρα μας έχει τεθεί με διαφορετικό τρόπο στους περισσότερους από εμάς). Να χάσει δηλαδή τα πολλά για να κερδίσει τα λίγα. Να είναι εντάξει με τη συνείδηση του αφήνοντας - χωρίς αποζημίωση καθώς η εταιρία Alter Ego του Μαρινάκη απολύει χωρίς να αναγνωρίζει την πρότερη εργασία 30 ετών - τη βασική του δουλειά για να είναι εκεί που δεν βάζουν εκβιαστικά διλήμματα.
Στα καινούργια «ΝΕΑ» ή πιο σωστά, οι άνθρωποι του προέδρου πιστεύουν ότι ήταν από τους καλύτερους συντάκτες που είχαν, αυτό τουλάχιστον έδειξαν με πράξεις. Αλλά η συνεργασία του με το SDNA δεν είναι ανεκτή στην ιδιοκτήτρια εταιρία.
Αν υπήρχαν, λοιπόν, δημοσιογράφοι που δεν αντιλαμβάνονταν τον εαυτό τους σαν υπαλλήλους του τάδε ή του δείνα αφεντικού, αλλά σαν υπαλλήλους της αλήθειας. Και που ξέρουν ότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι αποφασίζαμε να βάλουμε τον αυτοσεβασμό μας πάνω από τα χρήματα, τα κομματικά, επιχειρηματικά, ομαδικά μας συμφέροντα, τότε οι εργοδότες θα γινόταν αυτομάτως δικοί μας υπάλληλοι.
Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλοί. Ειδικά σαν τον Σωτήρη, ελάχιστοι. Που θα άφηναν έτσι 30 χρόνια σε μια εφημερίδα που δεν είναι πια αυτή που ήταν, απλά για να έχει καθαρό το μέτωπο του. Δεν μέμφομαι κάποιον. Απλώς βγάζω το καπέλο στον Βετάκη.
Κάποιος θα πει ότι είναι μια ακόμα νίκη του SDNA που έχει στριμώξει στα σκοινιά έναν άλλοτε ανίκητο μεγιστάνα. Διαφωνώ. Η νίκη είναι του ίδιου του Βετάκη.
Ένας προσωπικός θρίαμβος. Και εξαιτίας του, συνεχίζω να ελπίζω ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι με τέτοιες αρχές θα σώζονται και τα προσχήματα για τη δημοσιογραφία…
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου