*
Ανασυγκρότηση
***
του Παύλου Αλέπη
Γιατί είναι δύσπιστοι οι Έλληνες και δεν διαβάζουν πια εφημερίδες; Μα γιατί βλέπουν πως οι εφημερίδες δεν σέβονται την είδηση. Την αποκρύπτουν συστηματικά και απροκάλυπτα αν αντιβαίνει τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη, την υποβαθμίζουν και γενικά επιλέγουν τρόπους χειραγώγησης μιας ταλαίπωρης Ελληνικής Δημοκρατίας…
Στα πρώτα του βήματα ένας δημοσιογράφος μάθαινε πως η είδηση είναι ιερή, το δε σχόλιο ελεύθερο… Τώρα άμα το υποστηρίξεις αυτό κινδυνεύεις. Όχι απλά να μείνεις άνεργος αλλά να σε κατατάξουν με το ζόρι στον ιδεολογικό στρατό του… αντιπάλου εκδότη. Στρατοί, λοιπόν, φυσικά, χωρίς παρεξήγηση, μισθοφόροι… Όχι βέβαια όλοι, αλλά όποιος δεν δει, την γενική εικόνα θα πρέπει με το κιάλι να ψάξει πολύ… τις εξαιρέσεις…
Ο αναγνώστης δεν είναι αφελής. Στρέφει την πλάτη, γιατί πια βλέπει εφημερίδες να εκδίδονται απροκάλυπτα με έναν στόχο, όχι την πληροφορία, αλλά την πληροφορία έτσι δοσμένη που να διευκολύνει τον εκδότη. Κυρίως αυτόν. Όχι τον πολίτη, όχι τον κόσμο και τα συμφέροντά του, όχι τον δημοκράτη που νοιάζεται για την προάσπιση των ελευθεριών.
Για ποιες εφημερίδες, λοιπόν, μιλάμε; Αυτές που σέβονται τον αναγνώστη, (ακόμη και του αντιπάλου ιδεολογικά) ή για αυτές που κάνουν μπίζνες; Και μάλιστα επιμένουν οι …παλαιομοδίτες εκδότες σε μια εποχή διαδραστικής πληροφόρησης, όπου η παρέμβαση του χρήστη μπορεί νάναι άμεση. Θυμάμαι πάντα τον απόλυτο σεβασμό που αντιμετωπίζαμε την τηλεφωνική επαφή με τους αναγνώστες, ή την αλληλογραφία, στις εφημερίδες που δούλεψα. Ήταν σαφής η άνωθεν εντολή το «άκουσε τον και απάντησε του ευγενικά, απ’ αυτόν ζεις». Στην στροφή επάνω αυτό άλλαξε οι εφημερίδες δεν ζούσαν πια από τον αναγνώστη, αλλά από τα δανεικά και αγύριστα…
Τώρα η απαξία που θα χρεωθεί; Στον αναγνώστη; Όχι βέβαια, εμμέσως πλήρωσε και ξαναπλήρωσε την χειραγώγησή του… Τώρα έχει καταφύγει αλλού, ουσιαστικά διωγμένος, αν και οι σοβαρές εφημερίδες παγκοσμίως ανακάμπτουν. Λέω οι σοβαρές και όχι οι ελληνικές, γιατί όταν προχθές στον Πλανήτη ήταν πρώτη είδηση οι φορολογικοί Παράδεισοι, στην Ελλάδα ΔΕΝ ήταν για να… προστατευθεί η σύζυγος του Αρχηγού και φίλη του εκδότη… από μερικές φιλικές (γι’ αυτό τις λένε φιλικές) εφημερίδες.
Τα παραδείγματα μιλιούνια, καθημερινά. Υπάρχει εφημερίδα που ό,τι και να γίνει έχει κατά πόδας τον Υπουργό Άμυνας και τον έχει πρωτοσέλιδο ανεξαρτήτως θεματολογίας και κοινωνικής ατζέντας. Μερικές φορές δικαίως αλλά όχι συνέχεια και στοχευμένα… Φυσικά από την τύφλωση δεν εξαιρούνται τα κομματικά όργανα. Γιατί είναι αντιδημοκρατικό στο τέλος να επιστρέφεται μέρισμα για τους φτωχούς και να το χαρακτηρίζεις -όχι ανεπαρκές- που είναι σχόλιο και το δικαιούσαι, αλλά κοροϊδία και μάλιστα ξεδιάντροπη. Δεν ξέρω ποιο είναι το μέρισμα αυταπάτης πάντως του αναγνώστη δεν είναι… ούτε αυτουνού που διψάει η αυλή του και για τα ευρώπουλα και για την αλήθεια….
Από πλευράς ιδιοκτητών (έχουν και ένωση, τρομάρα τους) με πρόεδρο τον …δημοσιογράφο Χατζηνικολάου (τρομάρα του) είναι περίεργο που δεν γίνεται καμμιά άλλη κουβέντα, παρά μόνο για το ότι τους φαίνεται υπερβολικό το 2% για εργοδοτική εισφορά. Και εκβιάζουν θα τις κλείσουμε λένε και πρόθυμος ο Παππάς τους ακούει… Το περιεχόμενο των εκδόσεων τους φαίνεται πως το συζητούν ΜΟΝΟΝ με εξαγορασμένους δημοσιογράφους και επίσης μισθοδοτούμενους κατασκευαστές νομοθεσιών… Την κοινωνία, ούτε που την αφουγκράζονται, ούτε που κοιτούν πια τις πωλήσεις, ξέρουν… αλλά. Επί της ουσίας επιμένουν όλοι, στην ίδια συνταγή που κλόνισε τους ακλόνητους Ψυχάρη και Μπόμπολα… Ένας τύπος που καθρεφτίζει όμως το παράλογο είναι επικίνδυνος και εξοβελίζεται αργά αλλά συστηματικά. Και αναζητούνται και τα αίτια και η ευθύνη.
Είναι όμως πια φανερό πως στην Ελληνική κοινωνία κανείς δεν δίνει σημασία στο τι γράφουν και τι λένε οι εφημερίδες, οι εκδότες και τα συμφέροντα…. Αυτό είναι δημοκρατικά άρρωστο. Η νεολαία παλεύει με τα φέικ νιουζ του διαδικτύου και θα την βρει την άκρη. Αργά ή γρήγορα… Οι παλαιότεροι αναζητούν πάντα -όπως είναι φυσικό- την ανάλυση της είδησης, την είδηση και την χαρά της ανάγνωσης. Αυτό δεν θα αλλάξει ίσως ποτέ…. Αυτό και μόνον αυτό, θα κρατήσει θέση για τις εφημερίδες στη ζωή μας. Ναι μας ενδιαφέρει η γνώμη του άλλου -γνώμη που βασίζεται σε γνώσεις, ευγένεια, επιχειρήματα και αγάπη στον αναγνώστη του…. Θα φτάσουμε, είμαι αισιόδοξος… Όχι όμως χωρίς αλλαγές στις νοοτροπίες εκδοτών, πολιτικών και δημοσιογράφων -με την αυτή ή και άλλη σειρά- ευθυνών που θα αποδοθούν.
*
Ειδήσεις - εκδότες - εφημερίδες
Γιατί είναι δύσπιστοι οι Έλληνες και δεν διαβάζουν πια εφημερίδες; Μα γιατί βλέπουν πως οι εφημερίδες δεν σέβονται την είδηση. Την αποκρύπτουν συστηματικά και απροκάλυπτα αν αντιβαίνει τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη, την υποβαθμίζουν και γενικά επιλέγουν τρόπους χειραγώγησης μιας ταλαίπωρης Ελληνικής Δημοκρατίας…
Στα πρώτα του βήματα ένας δημοσιογράφος μάθαινε πως η είδηση είναι ιερή, το δε σχόλιο ελεύθερο… Τώρα άμα το υποστηρίξεις αυτό κινδυνεύεις. Όχι απλά να μείνεις άνεργος αλλά να σε κατατάξουν με το ζόρι στον ιδεολογικό στρατό του… αντιπάλου εκδότη. Στρατοί, λοιπόν, φυσικά, χωρίς παρεξήγηση, μισθοφόροι… Όχι βέβαια όλοι, αλλά όποιος δεν δει, την γενική εικόνα θα πρέπει με το κιάλι να ψάξει πολύ… τις εξαιρέσεις…
Ο αναγνώστης δεν είναι αφελής. Στρέφει την πλάτη, γιατί πια βλέπει εφημερίδες να εκδίδονται απροκάλυπτα με έναν στόχο, όχι την πληροφορία, αλλά την πληροφορία έτσι δοσμένη που να διευκολύνει τον εκδότη. Κυρίως αυτόν. Όχι τον πολίτη, όχι τον κόσμο και τα συμφέροντά του, όχι τον δημοκράτη που νοιάζεται για την προάσπιση των ελευθεριών.
Για ποιες εφημερίδες, λοιπόν, μιλάμε; Αυτές που σέβονται τον αναγνώστη, (ακόμη και του αντιπάλου ιδεολογικά) ή για αυτές που κάνουν μπίζνες; Και μάλιστα επιμένουν οι …παλαιομοδίτες εκδότες σε μια εποχή διαδραστικής πληροφόρησης, όπου η παρέμβαση του χρήστη μπορεί νάναι άμεση. Θυμάμαι πάντα τον απόλυτο σεβασμό που αντιμετωπίζαμε την τηλεφωνική επαφή με τους αναγνώστες, ή την αλληλογραφία, στις εφημερίδες που δούλεψα. Ήταν σαφής η άνωθεν εντολή το «άκουσε τον και απάντησε του ευγενικά, απ’ αυτόν ζεις». Στην στροφή επάνω αυτό άλλαξε οι εφημερίδες δεν ζούσαν πια από τον αναγνώστη, αλλά από τα δανεικά και αγύριστα…
Τώρα η απαξία που θα χρεωθεί; Στον αναγνώστη; Όχι βέβαια, εμμέσως πλήρωσε και ξαναπλήρωσε την χειραγώγησή του… Τώρα έχει καταφύγει αλλού, ουσιαστικά διωγμένος, αν και οι σοβαρές εφημερίδες παγκοσμίως ανακάμπτουν. Λέω οι σοβαρές και όχι οι ελληνικές, γιατί όταν προχθές στον Πλανήτη ήταν πρώτη είδηση οι φορολογικοί Παράδεισοι, στην Ελλάδα ΔΕΝ ήταν για να… προστατευθεί η σύζυγος του Αρχηγού και φίλη του εκδότη… από μερικές φιλικές (γι’ αυτό τις λένε φιλικές) εφημερίδες.
Τα παραδείγματα μιλιούνια, καθημερινά. Υπάρχει εφημερίδα που ό,τι και να γίνει έχει κατά πόδας τον Υπουργό Άμυνας και τον έχει πρωτοσέλιδο ανεξαρτήτως θεματολογίας και κοινωνικής ατζέντας. Μερικές φορές δικαίως αλλά όχι συνέχεια και στοχευμένα… Φυσικά από την τύφλωση δεν εξαιρούνται τα κομματικά όργανα. Γιατί είναι αντιδημοκρατικό στο τέλος να επιστρέφεται μέρισμα για τους φτωχούς και να το χαρακτηρίζεις -όχι ανεπαρκές- που είναι σχόλιο και το δικαιούσαι, αλλά κοροϊδία και μάλιστα ξεδιάντροπη. Δεν ξέρω ποιο είναι το μέρισμα αυταπάτης πάντως του αναγνώστη δεν είναι… ούτε αυτουνού που διψάει η αυλή του και για τα ευρώπουλα και για την αλήθεια….
Από πλευράς ιδιοκτητών (έχουν και ένωση, τρομάρα τους) με πρόεδρο τον …δημοσιογράφο Χατζηνικολάου (τρομάρα του) είναι περίεργο που δεν γίνεται καμμιά άλλη κουβέντα, παρά μόνο για το ότι τους φαίνεται υπερβολικό το 2% για εργοδοτική εισφορά. Και εκβιάζουν θα τις κλείσουμε λένε και πρόθυμος ο Παππάς τους ακούει… Το περιεχόμενο των εκδόσεων τους φαίνεται πως το συζητούν ΜΟΝΟΝ με εξαγορασμένους δημοσιογράφους και επίσης μισθοδοτούμενους κατασκευαστές νομοθεσιών… Την κοινωνία, ούτε που την αφουγκράζονται, ούτε που κοιτούν πια τις πωλήσεις, ξέρουν… αλλά. Επί της ουσίας επιμένουν όλοι, στην ίδια συνταγή που κλόνισε τους ακλόνητους Ψυχάρη και Μπόμπολα… Ένας τύπος που καθρεφτίζει όμως το παράλογο είναι επικίνδυνος και εξοβελίζεται αργά αλλά συστηματικά. Και αναζητούνται και τα αίτια και η ευθύνη.
Είναι όμως πια φανερό πως στην Ελληνική κοινωνία κανείς δεν δίνει σημασία στο τι γράφουν και τι λένε οι εφημερίδες, οι εκδότες και τα συμφέροντα…. Αυτό είναι δημοκρατικά άρρωστο. Η νεολαία παλεύει με τα φέικ νιουζ του διαδικτύου και θα την βρει την άκρη. Αργά ή γρήγορα… Οι παλαιότεροι αναζητούν πάντα -όπως είναι φυσικό- την ανάλυση της είδησης, την είδηση και την χαρά της ανάγνωσης. Αυτό δεν θα αλλάξει ίσως ποτέ…. Αυτό και μόνον αυτό, θα κρατήσει θέση για τις εφημερίδες στη ζωή μας. Ναι μας ενδιαφέρει η γνώμη του άλλου -γνώμη που βασίζεται σε γνώσεις, ευγένεια, επιχειρήματα και αγάπη στον αναγνώστη του…. Θα φτάσουμε, είμαι αισιόδοξος… Όχι όμως χωρίς αλλαγές στις νοοτροπίες εκδοτών, πολιτικών και δημοσιογράφων -με την αυτή ή και άλλη σειρά- ευθυνών που θα αποδοθούν.
---
---
*
Και στην δεκαετία του '70 - '80 το υπουργείο εσωτερικών και η γραμματεία Τύπου - πληροφοριών υπαγόρευαν τους οχτάστηλους πρωτοσέλιδους τίτλους των αστικών εφημερίδων! Δυστυχώς σήμερα τα ηλεκτρονικά Μέσα TV - Δικτυακός τόπος (σε σχέση με τα έντυπα) είναι περισσότερα και πολύ ταχύτερα στην παραπληροφόρηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή