*
Ανασυγκρότηση
***
*
Ο Σωτήρης Βετάκης ύστερα από 29 χρόνια στα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ είδε την πόρτα της εξόδου και αναφέροντας τους λόγους που «διάλεξε» την απόλυση από την Alter Ego γράφει το τέλος για το καλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι της επαγγελματικής ζωής του.
(...)
Για τον ιστορικό ΔΟΛ και τον ασύγκριτο, Χρήστο Λαμπράκη, μπορώ να γράψω αμέτρητες ιστορίες (ΥΓ1). Άλλοι μπορούν και θα έπρεπε να γράψουν βιβλίο. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι ο ΔΟΛ δεν υπάρχει πια! Και τύποις και σίγουρα κατ’ ουσίαν. Ο ΔΟΛ είχε κακοφορμίσει από τις αρχές της δεκαετίας και ξεψύχησε στα χέρια του Σταύρου Ψυχάρη τον Δεκέμβριο του 2016. Επιβίωσαν οι τίτλοι των εφημερίδων, χάρη στην καρτερικότητα, την αγάπη και την αυταπάρνηση των εργαζομένων, οι οποίοι συνέχισαν να δουλεύουν χωρίς πληρωμή προκειμένου να διασωθούν οι θέσεις εργασίας, οι αποζημιώσεις, η προϋπηρεσία και τα δεδουλευμένα και να περάσουν στη νέα ιδιοκτησία μαζί με τα ΝΕΑ (και το ΒΗΜΑ) εν ζωή! «Να μην απαξιωθεί, παιδιά, το “προϊόν”, να είναι υψηλό το τίμημα και να υπάρξει συνέχεια στην επιχείρηση ώστε να πάρει η νέα ιδιοκτησία την προϋπηρεσία μας» ήταν η προτροπή, μέχρι που έγινε γνωστό ότι η νέα ιδιοκτησία θα κλείσει το “μαγαζί” για λίγες ημέρες «προκειμένου να διευθετηθούν πρακτικά και τεχνικά ζητήματα απολύτως απαραίτητα»!
Ο τρόπος μετάβασης στο νέο καθεστώς, ταπεινωτικός και απαξιωτικός. Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Οι νέοι μισθοί μειωμένοι σημαντικά. Το ίδιο και οι θέσεις εργασίας, με αποτέλεσμα συνάδελφοι που πάσχιζαν απλήρωτοι να διατηρήσουν ζωντανή την εφημερίδα, να βρεθούν στο δρόμο, χωρίς ελπίδα και αποζημίωση (ο περίφημος νόμος Δένδια έχει φροντίσει να σβήνονται τα χρόνια με ένα πάτημα του delete στο πληκτρολόγιο).
Τα πράγματα έγιναν πιο... παράξενα και δυσάρεστα όταν οι σκέψεις και οι απόψεις δεν αποτυπώνονταν επακριβώς στο χαρτί. Δεν γίνεται να είναι άλλα στο μυαλό, στη συνείδηση, στην πεποίθηση και άλλα στο έντυπο, στο περίπτερο, στα χέρια του αναγνωστή.
Όταν επί 29 χρόνια η ελευθερία της έκφρασης ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη, ακόμη και αν πήγαινε κόντρα στην πολιτική του Οργανισμού (ΥΓ2), η νέα γραμμή ξενίζει. Ενίοτε σοκάρει, όπως το βράδυ της ανακοίνωσης του Γιάννη Αλαφούζου για την αποχώρησή του από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, που για πρώτη φορά φθάνει στα χέρια σου ραβασάκι για το ποιον θα εγκαλέσεις να βγει μπροστά και να βάλει λεφτά. Εγώ δηλαδή να πω ότι έχει υποχρέωση (!) ο Πατέρας, ο κάθε Πατέρας, να πράξει τα δέοντα και να αποδείξει την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό;
Κατάσταση που σοκάρει, αλλά βοηθά, είναι βέβαιο, ώστε να μην εκπλαγείς όταν ζητηθεί η παραίτησή σου από άλλο Μέσο, που δεν είναι ανταγωνιστικό, όπου εργάζεσαι επί σειρά ετών (με σχετική άδεια) και σε βοήθησε να επιβιώσεις, όταν η εφημερίδα δεν σε πλήρωνε. Ύστερα από όλα αυτά ήταν, τρόπον τινά, φυσιολογική εξέλιξη η απαίτηση της νέας ιδιοκτήτριας εταιρείας για παραίτηση από το sdna.gr.
Τότε νιώθεις πως έχει επιτευχθεί ο «αποϊδρυματισμός», που έλεγα νωρίτερα. Συνειδητοποιείς οτι αυτό έχει ουσιαστικά γίνει από την ημέρα που ο ΔΟΛ «πέθανε». Ξεψύχησε ο ΔΟΛ, γκρεμίστηκε το ίδρυμα, τελείωσε η ιδρυματοποίηση. Το αντιλαμβάνεσαι αναλογιζόμενος όλες τις παραπάνω αλλαγές στη λειτουργία, τη φιλοσοφία, τη νοοτροπία.
Το δίλημμα δεν ήταν NEA του ΔΟΛ ή sdna.gr αλλά ΝΕΑ της Alter Ego ή sdna.gr! Εντελώς διαφορετικό το ένα με το άλλο. Από κάθε πλευρά. Είναι άλλο να ρισκάρεις την απόλυση σου από τον ΔΟΛ και άλλο από την Alter Ego. Άλλο να σε «φεύγουν» μετά 29 χρόνια κι άλλο έπειτα από 3 μήνες (...)
*
Το ραβασάκι...
(...)
Για τον ιστορικό ΔΟΛ και τον ασύγκριτο, Χρήστο Λαμπράκη, μπορώ να γράψω αμέτρητες ιστορίες (ΥΓ1). Άλλοι μπορούν και θα έπρεπε να γράψουν βιβλίο. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι ο ΔΟΛ δεν υπάρχει πια! Και τύποις και σίγουρα κατ’ ουσίαν. Ο ΔΟΛ είχε κακοφορμίσει από τις αρχές της δεκαετίας και ξεψύχησε στα χέρια του Σταύρου Ψυχάρη τον Δεκέμβριο του 2016. Επιβίωσαν οι τίτλοι των εφημερίδων, χάρη στην καρτερικότητα, την αγάπη και την αυταπάρνηση των εργαζομένων, οι οποίοι συνέχισαν να δουλεύουν χωρίς πληρωμή προκειμένου να διασωθούν οι θέσεις εργασίας, οι αποζημιώσεις, η προϋπηρεσία και τα δεδουλευμένα και να περάσουν στη νέα ιδιοκτησία μαζί με τα ΝΕΑ (και το ΒΗΜΑ) εν ζωή! «Να μην απαξιωθεί, παιδιά, το “προϊόν”, να είναι υψηλό το τίμημα και να υπάρξει συνέχεια στην επιχείρηση ώστε να πάρει η νέα ιδιοκτησία την προϋπηρεσία μας» ήταν η προτροπή, μέχρι που έγινε γνωστό ότι η νέα ιδιοκτησία θα κλείσει το “μαγαζί” για λίγες ημέρες «προκειμένου να διευθετηθούν πρακτικά και τεχνικά ζητήματα απολύτως απαραίτητα»!
Ο τρόπος μετάβασης στο νέο καθεστώς, ταπεινωτικός και απαξιωτικός. Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Οι νέοι μισθοί μειωμένοι σημαντικά. Το ίδιο και οι θέσεις εργασίας, με αποτέλεσμα συνάδελφοι που πάσχιζαν απλήρωτοι να διατηρήσουν ζωντανή την εφημερίδα, να βρεθούν στο δρόμο, χωρίς ελπίδα και αποζημίωση (ο περίφημος νόμος Δένδια έχει φροντίσει να σβήνονται τα χρόνια με ένα πάτημα του delete στο πληκτρολόγιο).
Τα πράγματα έγιναν πιο... παράξενα και δυσάρεστα όταν οι σκέψεις και οι απόψεις δεν αποτυπώνονταν επακριβώς στο χαρτί. Δεν γίνεται να είναι άλλα στο μυαλό, στη συνείδηση, στην πεποίθηση και άλλα στο έντυπο, στο περίπτερο, στα χέρια του αναγνωστή.
Όταν επί 29 χρόνια η ελευθερία της έκφρασης ήταν δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη, ακόμη και αν πήγαινε κόντρα στην πολιτική του Οργανισμού (ΥΓ2), η νέα γραμμή ξενίζει. Ενίοτε σοκάρει, όπως το βράδυ της ανακοίνωσης του Γιάννη Αλαφούζου για την αποχώρησή του από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, που για πρώτη φορά φθάνει στα χέρια σου ραβασάκι για το ποιον θα εγκαλέσεις να βγει μπροστά και να βάλει λεφτά. Εγώ δηλαδή να πω ότι έχει υποχρέωση (!) ο Πατέρας, ο κάθε Πατέρας, να πράξει τα δέοντα και να αποδείξει την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό;
Κατάσταση που σοκάρει, αλλά βοηθά, είναι βέβαιο, ώστε να μην εκπλαγείς όταν ζητηθεί η παραίτησή σου από άλλο Μέσο, που δεν είναι ανταγωνιστικό, όπου εργάζεσαι επί σειρά ετών (με σχετική άδεια) και σε βοήθησε να επιβιώσεις, όταν η εφημερίδα δεν σε πλήρωνε. Ύστερα από όλα αυτά ήταν, τρόπον τινά, φυσιολογική εξέλιξη η απαίτηση της νέας ιδιοκτήτριας εταιρείας για παραίτηση από το sdna.gr.
Τότε νιώθεις πως έχει επιτευχθεί ο «αποϊδρυματισμός», που έλεγα νωρίτερα. Συνειδητοποιείς οτι αυτό έχει ουσιαστικά γίνει από την ημέρα που ο ΔΟΛ «πέθανε». Ξεψύχησε ο ΔΟΛ, γκρεμίστηκε το ίδρυμα, τελείωσε η ιδρυματοποίηση. Το αντιλαμβάνεσαι αναλογιζόμενος όλες τις παραπάνω αλλαγές στη λειτουργία, τη φιλοσοφία, τη νοοτροπία.
Το δίλημμα δεν ήταν NEA του ΔΟΛ ή sdna.gr αλλά ΝΕΑ της Alter Ego ή sdna.gr! Εντελώς διαφορετικό το ένα με το άλλο. Από κάθε πλευρά. Είναι άλλο να ρισκάρεις την απόλυση σου από τον ΔΟΛ και άλλο από την Alter Ego. Άλλο να σε «φεύγουν» μετά 29 χρόνια κι άλλο έπειτα από 3 μήνες (...)
---
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου