*
Είναι ο παράδεισος των πλουσίων, αυτόν τον παράδεισο που τον έχουν νομιμοποιήσει με την βοήθεια «υπαλλήλων» τους πολιτικών, για να βλέπουν την ανέχεια, την φτώχεια και την απόγνωση σε όλον τον πλανήτη και να τραγουδούν ανέμελα «Ω, είν’ ωραία στον Παράδεισο»
Ανασυγκρότηση
***
*
Τα Paradise Papers δεν είναι κανένας κεραυνός εν αιθρία. Είναι ένας ακόμα χάρτης της παγκόσμιας λαμογιάς, αλλά κανείς δεν ήταν ανυποψίαστος για το τι συμβαίνει. Προηγήθηκαν άλλωστε τα Panama Papers και τα Lux Leaks, που αποκάλυπταν ανάλογες διαδρομές του μαύρου χρήματος και του αγαπημένου σπορ των πλουσίων του πλανήτη που είναι η φοροαποφυγή.
Υπάρχει ένα παραμύθι που προσπαθούν να καλλιεργήσουν ορισμένοι και λειτουργούν σαν παπαγαλάκια των πλουσίων. Ότι υπάρχουν «νόμιμες διαδικασίες», ότι τα νταραβέρια με τις offshore, η μεταφορά χρημάτων σε φορολογικούς παραδείσους είναι πολλές φορές «νόμιμη», άρα να μην προτρέχουμε και κακολογούμε όποιον παρκάρει τα λατρεμένα του λεφτάκια στις offshore. Επειδή ως Έλληνες έχουν ζήσει επί 7 συναπτά έτη διάφορες εκφάνσεις της «νομιμότητας», είναι τόσο νόμιμο και ηθικό, όσο το να αφανίζεις συντάξεις, για τις οποίες έχουν πληρωθεί εισφορές ακόμα και 40 και 50 χρόνων. Είναι πλούσια η βιβλιογραφία για νόμους που απλώς νομιμοποιούν ανήθικες στάσεις και βαθαίνουν την ανισότητα.
Πρόκειται για αθλιότητες που απλώς το παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο έντυσε με έναν φερετζέ νομιμότητας. Κάθε φορά που έχουμε ανάλογες αποκαλύψεις βλέπουμε αξιωματούχους της Ε.Ε. να σοκάρονται με τις διαδρομές του μαύρου ή αφορολόγητου χρήματος και να υπόσχονται «μέτρα». Ποια αξιοπιστία όμως μπορεί να έχει ένας τέτοιος αξιωματούχος όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι και οι offshore της λαμογιάς δεν υπάρχουν μόνο σε μέρη μαγικά και ονειρεμένα, αλλά και εντός της Ε.Ε.; Η Μάλτα, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο είναι παραδείγματα που φωνάζουν εκκωφαντικά. Ο επί χρόνια πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του, παρά τις αποκαλύψεις των Lux Leaks. Τα δάκρυα των αξιωματούχων της Ε.Ε. είναι τόσο κροκοδείλια που θα έκαναν ακόμα και πεινασμένο κροκόδειλο να κοκκινίσει από την ντροπή του.
Οι offshore και οι φορολογικοί παράδεισοι είναι οι έδρες της αντικοινωνικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι τα βασίλεια της απληστίας. Εκεί ξεπλένεται το χρήμα, εκεί οι κολοσσοί παρκάρουν τα δισεκατομμύρια τους για να μη μοιραστούν, έστω και λίγα εκατομμύρια ευρώ με τους φτωχότερους των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται.
*
Ω, είν' ωραία στον Παράδεισο!
Υπάρχει ένα παραμύθι που προσπαθούν να καλλιεργήσουν ορισμένοι και λειτουργούν σαν παπαγαλάκια των πλουσίων. Ότι υπάρχουν «νόμιμες διαδικασίες», ότι τα νταραβέρια με τις offshore, η μεταφορά χρημάτων σε φορολογικούς παραδείσους είναι πολλές φορές «νόμιμη», άρα να μην προτρέχουμε και κακολογούμε όποιον παρκάρει τα λατρεμένα του λεφτάκια στις offshore. Επειδή ως Έλληνες έχουν ζήσει επί 7 συναπτά έτη διάφορες εκφάνσεις της «νομιμότητας», είναι τόσο νόμιμο και ηθικό, όσο το να αφανίζεις συντάξεις, για τις οποίες έχουν πληρωθεί εισφορές ακόμα και 40 και 50 χρόνων. Είναι πλούσια η βιβλιογραφία για νόμους που απλώς νομιμοποιούν ανήθικες στάσεις και βαθαίνουν την ανισότητα.
Πρόκειται για αθλιότητες που απλώς το παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο έντυσε με έναν φερετζέ νομιμότητας. Κάθε φορά που έχουμε ανάλογες αποκαλύψεις βλέπουμε αξιωματούχους της Ε.Ε. να σοκάρονται με τις διαδρομές του μαύρου ή αφορολόγητου χρήματος και να υπόσχονται «μέτρα». Ποια αξιοπιστία όμως μπορεί να έχει ένας τέτοιος αξιωματούχος όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι και οι offshore της λαμογιάς δεν υπάρχουν μόνο σε μέρη μαγικά και ονειρεμένα, αλλά και εντός της Ε.Ε.; Η Μάλτα, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο είναι παραδείγματα που φωνάζουν εκκωφαντικά. Ο επί χρόνια πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του, παρά τις αποκαλύψεις των Lux Leaks. Τα δάκρυα των αξιωματούχων της Ε.Ε. είναι τόσο κροκοδείλια που θα έκαναν ακόμα και πεινασμένο κροκόδειλο να κοκκινίσει από την ντροπή του.
Οι offshore και οι φορολογικοί παράδεισοι είναι οι έδρες της αντικοινωνικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι τα βασίλεια της απληστίας. Εκεί ξεπλένεται το χρήμα, εκεί οι κολοσσοί παρκάρουν τα δισεκατομμύρια τους για να μη μοιραστούν, έστω και λίγα εκατομμύρια ευρώ με τους φτωχότερους των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται.
Είναι ο παράδεισος των πλουσίων, αυτόν τον παράδεισο που τον έχουν νομιμοποιήσει με την βοήθεια «υπαλλήλων» τους πολιτικών, για να βλέπουν την ανέχεια, την φτώχεια και την απόγνωση σε όλον τον πλανήτη και να τραγουδούν ανέμελα «Ω, είν’ ωραία στον Παράδεισο»
---
Δημήτρης Σούλτας/viewtag
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου