*
Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
***
*
Μια εφημερίδα, δυο εργαζόμενες, δυο απολύσεις, δυο δικαστήρια, δυο απορριπτικές αποφάσεις, δυο εφέσεις και πάει λέγοντας· ένας αγώνας που μένει να δικαιωθεί, αν αυτό το ρήμα, συνδεόμενο με την ελληνική δικαιοσύνη, σημαίνει ακόμα κάτι.
Μπορεί μια έγκυος να υπερασπιστεί το δικαίωμά της στην εργασία; Είναι η μητρότητα ένα από τα τελευταία δικαιώματα που προστατεύει η κατακρημνισμένη κατά τ' άλλα εργατική νομοθεσία; Μπορεί μια εργαζόμενη που αμειβόταν παρανόμως με μπλοκάκι να διεκδικήσει δώρα, επιδόματα και αποζημίωση; Ποιες μαρτυρίες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα στα ελληνικά δικαστήρια; Πόσο ισχυρή πρέπει να είναι (ή να μην είναι) η εργοδότρια εταιρεία για να τα «βάλεις» μαζί της; Είναι υπόλογη η ελληνική δικαιοσύνη αναφορικά με τις αποφάσεις που παίρνει; Και τι, στο καλό, συμβαίνει στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά;
Δυο δικαστήρια είχε φέτος -εξ όσων γνωρίσουμε τουλάχιστον- η Καθημερινή. Και τα δυο με εργαζόμενες που απολύθηκαν. Η πρώτη επειδή έκλεισε το περιοδικό στο οποίο εργαζόταν και δεν απορροφήθηκε σε κανένα άλλο από τα πάμπολλα που έβγαζε και βγάζει η εταιρεία (και προσλαμβάνει κόσμο γι' αυτά), η δεύτερη επειδή θεωρήθηκε ανεπιθύμητη από το περιοδικό στο οποίο εργαζόταν τα τελευταία δέκα χρόνια, μετακινήθηκε σε άλλο, και ενώ συνέχιζε κανονικά την εργασία της στο νέο πόστο, τη φώναξαν από το λογιστήριο και χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση την απέλυσαν. Η δεύτερη, την ημέρα της απόλυσής της, ήταν έγκυος.
Ο νόμος (άρθρο 15 του Ν. 1483/1984) το λέει καθαρά. Όταν μια γυναίκα είναι έγκυος, η απόλυση είναι άκυρη. Ισχύει δε ανεξάρτητα από τη γνώση της εγκυμοσύνης από τον εργοδότη, αρκεί ο τελευταίος να ενημερωθεί εντός τριών μηνών από την απόλυση. Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της επί μια δεκαετία εργαζόμενης στα περιοδικά της Καθημερινής, η οποία αμέσως μόλις ενημερώθηκε για την εγκυμοσύνη της και αφού βεβαιώθηκε για την καλή πορεία αυτής, έσπευσε να διεκδικήσει την απολύτως νόμιμη ακύρωση της απόλυσής της από την εταιρεία. Η τελευταία ουδέποτε ανταποκρίθηκε, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει, όπως προβλέπεται, αγωγή της εργαζόμενης προς την Καθημερινή.
Στο μεταξύ, δεν ήταν η μόνη που εκείνο το διάστημα κατέθεσε αγωγή στον όμιλο που εκδίδει τη γνωστή εφημερίδα. Λίγους μήνες πριν είχε προηγηθεί η απόλυση μιας άλλης εργαζόμενης, η οποία, μετά από εννιάμισι χρόνια απασχόλησης ως εσωτερική συντάκτρια (υπεύθυνη ύλης, αρχισυντάκτρια) αλλά αμειβόμενης τα περισσότερα χρόνια με μπλοκάκι, τόλμησε να διεκδικήσει τα δώρα και τα επιδόματα που έπρεπε να της καταβληθούν λόγω της εξαρτημένης καθημερινής και πολύωρης εργασίας της, καθώς και ένα μικρό μέρος από την υπερωριακή εργασία. Αυτονόητα αιτήματα και στις δυο περιπτώσεις, τα οποία στοιχειοθετούνται με σειρά αποδείξεων: βεβαιώσεις διαφορετικών γιατρών αναφορικά με την εγκυμοσύνη στην περίπτωση της πρώτης εργαζόμενης, ταυτότητες περιοδικών, μέηλ και έξι μάρτυρες πρώην εργαζόμενους στα ίδια περιοδικά (ο ένας εκ των οποίων ήταν και διευθυντής της), υπέρ της δεύτερης. Στην τελευταία, η δικαστής όχι μόνο δεν αναγνώρισε σε καμία περίπτωση την εξαρτημένη σχέση εργασίας, αλλά της επιδίκασε και 800 ευρώ δικαστικά έξοδα.
Στην περίπτωση της εγκύου, πάλι, η δικαστική απόφαση είναι ευνοϊκότερη για την Καθημερινή ακόμα και από την υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε η ίδια η εταιρεία, καθώς εντελώς ανυπόστατα συμπεραίνεται ότι η εργαζόμενη είχε αποχωρήσει οικειοθελώς από την εργασία της, γεγονός μάλιστα που η δικαστής προσδιορίζει τρεις ημέρες πριν από την επίσημη έναρξη της εγκυμοσύνης της -και αυτό χωρίς να υπάρχει ρητή αμφισβήτηση της εγκυμοσύνης, αλλά οπωσδήποτε για τις εντυπώσεις που μένουν στο τέλος. Κατά τ' άλλα, και ακόμα χειρότερα για την αξιοπιστία της απόφασης, η τελευταία στηρίχθηκε απλώς στα λεγόμενα του μάρτυρα της εφημερίδας, του ίδιου ανθρώπου, παρεμπιπτόντως, που είχε απολύσει την εργαζόμενη ένα χρόνο πριν, λέγοντάς της με απόλυτη σαφήνεια τότε ότι επρόκειτο για απόφαση της οικονομικής διεύθυνσης. Σύμφωνα με τον μάρτυρα, λοιπόν, υπήρχε προφορική παραίτηση, την οποία εκείνος γνώριζε δήθεν από πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά του. Τι; Δεν είναι υπεραρκετό αυτό το στοιχείο για να πειστεί ένα δικαστήριο ότι μια εργαζόμενη που ήταν έγκυος (και που η νομοθεσία είναι πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή σε αυτές τις περιπτώσεις), δεν απολύθηκε αλλά παραιτήθηκε; Εκεί στον Πειραιά υποστηρίζουν πως είναι. Και αν αναρωτιέται κανείς γιατί της έκαναν απόλυση και της έδωσαν αποζημίωση, υπάρχει και σε αυτό απάντηση που επίσης δεν τέθηκε ποτέ υπό δικαστική αμφισβήτηση. «Για να δείξει η εταιρεία τον ανθρώπινο χαρακτήρα της», υποστήριξε ο μάρτυρας, «για λόγους επιείκειας και λόγω της μακροχρόνιας συνεργασίας τους», συμπέρανε η δικαστής (απόσπασμα από την απόφαση). Άρα μπορεί μια γυναίκα έγκυος, η οποία απολύθηκε από την Καθημερινή, να έχει οποιαδήποτε αξίωση; Προφανώς και όχι, είναι και πάλι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η δικαστική αρχή... (...)
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ
http://www.katalipsiesiea.blogspot.gr/2017/11/blog-post_27.html
Η απόλυση μιας εγκύου που μετατράπηκε
σε οικειοθελή αποχώρηση και άλλες ιστορίες
με την υπογραφή της έγκριτης Καθημερινής
Μπορεί μια έγκυος να υπερασπιστεί το δικαίωμά της στην εργασία; Είναι η μητρότητα ένα από τα τελευταία δικαιώματα που προστατεύει η κατακρημνισμένη κατά τ' άλλα εργατική νομοθεσία; Μπορεί μια εργαζόμενη που αμειβόταν παρανόμως με μπλοκάκι να διεκδικήσει δώρα, επιδόματα και αποζημίωση; Ποιες μαρτυρίες έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα στα ελληνικά δικαστήρια; Πόσο ισχυρή πρέπει να είναι (ή να μην είναι) η εργοδότρια εταιρεία για να τα «βάλεις» μαζί της; Είναι υπόλογη η ελληνική δικαιοσύνη αναφορικά με τις αποφάσεις που παίρνει; Και τι, στο καλό, συμβαίνει στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά;
Δυο δικαστήρια είχε φέτος -εξ όσων γνωρίσουμε τουλάχιστον- η Καθημερινή. Και τα δυο με εργαζόμενες που απολύθηκαν. Η πρώτη επειδή έκλεισε το περιοδικό στο οποίο εργαζόταν και δεν απορροφήθηκε σε κανένα άλλο από τα πάμπολλα που έβγαζε και βγάζει η εταιρεία (και προσλαμβάνει κόσμο γι' αυτά), η δεύτερη επειδή θεωρήθηκε ανεπιθύμητη από το περιοδικό στο οποίο εργαζόταν τα τελευταία δέκα χρόνια, μετακινήθηκε σε άλλο, και ενώ συνέχιζε κανονικά την εργασία της στο νέο πόστο, τη φώναξαν από το λογιστήριο και χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση την απέλυσαν. Η δεύτερη, την ημέρα της απόλυσής της, ήταν έγκυος.
Ο νόμος (άρθρο 15 του Ν. 1483/1984) το λέει καθαρά. Όταν μια γυναίκα είναι έγκυος, η απόλυση είναι άκυρη. Ισχύει δε ανεξάρτητα από τη γνώση της εγκυμοσύνης από τον εργοδότη, αρκεί ο τελευταίος να ενημερωθεί εντός τριών μηνών από την απόλυση. Αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της επί μια δεκαετία εργαζόμενης στα περιοδικά της Καθημερινής, η οποία αμέσως μόλις ενημερώθηκε για την εγκυμοσύνη της και αφού βεβαιώθηκε για την καλή πορεία αυτής, έσπευσε να διεκδικήσει την απολύτως νόμιμη ακύρωση της απόλυσής της από την εταιρεία. Η τελευταία ουδέποτε ανταποκρίθηκε, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει, όπως προβλέπεται, αγωγή της εργαζόμενης προς την Καθημερινή.
Στο μεταξύ, δεν ήταν η μόνη που εκείνο το διάστημα κατέθεσε αγωγή στον όμιλο που εκδίδει τη γνωστή εφημερίδα. Λίγους μήνες πριν είχε προηγηθεί η απόλυση μιας άλλης εργαζόμενης, η οποία, μετά από εννιάμισι χρόνια απασχόλησης ως εσωτερική συντάκτρια (υπεύθυνη ύλης, αρχισυντάκτρια) αλλά αμειβόμενης τα περισσότερα χρόνια με μπλοκάκι, τόλμησε να διεκδικήσει τα δώρα και τα επιδόματα που έπρεπε να της καταβληθούν λόγω της εξαρτημένης καθημερινής και πολύωρης εργασίας της, καθώς και ένα μικρό μέρος από την υπερωριακή εργασία. Αυτονόητα αιτήματα και στις δυο περιπτώσεις, τα οποία στοιχειοθετούνται με σειρά αποδείξεων: βεβαιώσεις διαφορετικών γιατρών αναφορικά με την εγκυμοσύνη στην περίπτωση της πρώτης εργαζόμενης, ταυτότητες περιοδικών, μέηλ και έξι μάρτυρες πρώην εργαζόμενους στα ίδια περιοδικά (ο ένας εκ των οποίων ήταν και διευθυντής της), υπέρ της δεύτερης. Στην τελευταία, η δικαστής όχι μόνο δεν αναγνώρισε σε καμία περίπτωση την εξαρτημένη σχέση εργασίας, αλλά της επιδίκασε και 800 ευρώ δικαστικά έξοδα.
Στην περίπτωση της εγκύου, πάλι, η δικαστική απόφαση είναι ευνοϊκότερη για την Καθημερινή ακόμα και από την υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε η ίδια η εταιρεία, καθώς εντελώς ανυπόστατα συμπεραίνεται ότι η εργαζόμενη είχε αποχωρήσει οικειοθελώς από την εργασία της, γεγονός μάλιστα που η δικαστής προσδιορίζει τρεις ημέρες πριν από την επίσημη έναρξη της εγκυμοσύνης της -και αυτό χωρίς να υπάρχει ρητή αμφισβήτηση της εγκυμοσύνης, αλλά οπωσδήποτε για τις εντυπώσεις που μένουν στο τέλος. Κατά τ' άλλα, και ακόμα χειρότερα για την αξιοπιστία της απόφασης, η τελευταία στηρίχθηκε απλώς στα λεγόμενα του μάρτυρα της εφημερίδας, του ίδιου ανθρώπου, παρεμπιπτόντως, που είχε απολύσει την εργαζόμενη ένα χρόνο πριν, λέγοντάς της με απόλυτη σαφήνεια τότε ότι επρόκειτο για απόφαση της οικονομικής διεύθυνσης. Σύμφωνα με τον μάρτυρα, λοιπόν, υπήρχε προφορική παραίτηση, την οποία εκείνος γνώριζε δήθεν από πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά του. Τι; Δεν είναι υπεραρκετό αυτό το στοιχείο για να πειστεί ένα δικαστήριο ότι μια εργαζόμενη που ήταν έγκυος (και που η νομοθεσία είναι πολύ συγκεκριμένη και αυστηρή σε αυτές τις περιπτώσεις), δεν απολύθηκε αλλά παραιτήθηκε; Εκεί στον Πειραιά υποστηρίζουν πως είναι. Και αν αναρωτιέται κανείς γιατί της έκαναν απόλυση και της έδωσαν αποζημίωση, υπάρχει και σε αυτό απάντηση που επίσης δεν τέθηκε ποτέ υπό δικαστική αμφισβήτηση. «Για να δείξει η εταιρεία τον ανθρώπινο χαρακτήρα της», υποστήριξε ο μάρτυρας, «για λόγους επιείκειας και λόγω της μακροχρόνιας συνεργασίας τους», συμπέρανε η δικαστής (απόσπασμα από την απόφαση). Άρα μπορεί μια γυναίκα έγκυος, η οποία απολύθηκε από την Καθημερινή, να έχει οποιαδήποτε αξίωση; Προφανώς και όχι, είναι και πάλι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η δικαστική αρχή... (...)
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ
http://www.katalipsiesiea.blogspot.gr/2017/11/blog-post_27.html
---
*
Περιμένετε να λύσει το θέμα του ΕΔΟΕΑΠ η ΕΣΗΕΑ και μετά θα ασχοληθεί με τα προβλήματα των εργαζομένων. Οι μισθοί και οι θέσεις εργασίας των κοινών θνητών δεν είναι μέσα στις προτεραιόττες των συνδικαλιστών των ΜΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφή