*
Γιώργος Παπαζαχαρίου
(Δημοσιογράφοι ΕΡΤ)
***
*
Μου τηλεφώνησε συνάδελφος, συμβασιούχος ορισμένου χρόνου, να πληροφορηθεί τι έγινε στην τελευταία Γενική Συνέλευση. Κι όταν ενημερώθηκε αντέδρασε σαν τη θεία μου, που κάθε βράδυ 7 με 10 από τον καναπέ της παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων και ωρύεται για το λαό που αδιαμαρτύρητα, παθητικά και μοιρολατρικά, αποδέχεται τα χαράτσια, τις αυθαίρετες μειώσεις μισθών, την ανεργία.
Γιώργος Παπαζαχαρίου
(Δημοσιογράφοι ΕΡΤ)
***
*
Φταίει και ο λυράρης
Μου τηλεφώνησε συνάδελφος, συμβασιούχος ορισμένου χρόνου, να πληροφορηθεί τι έγινε στην τελευταία Γενική Συνέλευση. Κι όταν ενημερώθηκε αντέδρασε σαν τη θεία μου, που κάθε βράδυ 7 με 10 από τον καναπέ της παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων και ωρύεται για το λαό που αδιαμαρτύρητα, παθητικά και μοιρολατρικά, αποδέχεται τα χαράτσια, τις αυθαίρετες μειώσεις μισθών, την ανεργία.
Η θεία μου ζυγώνει τα 80, η συνάδελφος (τι λέξη κι αυτή...), γεννήθηκε το ΄80. Η θεία μου παίρνει ακόμα μια κουτσουρεμένη σύνταξη, η συνάδελφος μάλλον δεν πρόκειται να πάρει τίποτα.
Όταν τόλμησα να ρωτήσω γιατί δεν έρχεται στις συνελεύσεις για να ενημερώνεται απ' ευθείας, έλαβα, σε έντονο ύφος, την αποστομωτική απάντηση: «Μα, εγώ δεν είμαι συνδικαλίστρια»!
Ο υπαρκτός σουρεαλισμός είναι εδώ. Η επιχειρηματοποίηση της δαιμονικότητας. Για όλα φταίνε οι άλλοι... κι εγώ, «πέσε πίτα να σε φάω», τους εγκαλώ μετά βδελυγμίας. Φταίνε τα σωματεία, φταίνε κι οι εκπρόσωποι, έρημοι κι απρόσωποι, φταίει κι ο λυράρης, μα φταίει κι ο ίδιος του ο λαός γιατί είναι μαραζιάρης…
... και στις φλέβες μου βαθιά μαύρη θάλασσα σαν αίμα, λέει λόγια πικραμένα…
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου