*
Οι εξελίξεις στο εργοστάσιο της Ίριδας είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου αναδιάταξης στο χώρο του τύπου που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα. Βιομήχανοι του κλάδου απαξιώνουν τα εργοστάσια για να επενδύσουν τα χρήματά τους σε άλλους τομείς της οικονομίας και μπαίνουν στην αγορά νέοι επενδυτές, που ταυτόχρονα συμμετέχουν και στο εφοπλιστικό ή τραπεζικό κεφάλαιο.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την Ίριδα, τον ΔΟΛ ή τον Πήγασο που οι ίδιοι εργοδότες, αφού ξεζουμίσανε τους εργαζόμενους, αφού με τη δουλειά εκατοντάδων εργατών βγάλανε εκατομμύρια, αφού επιδοτήθηκαν άλλα τόσα εκατομμύρια από το κράτος και τις τράπεζες, τώρα «την κάνουν» για νέες πιο κερδοφόρες αγορές. Όπως ξέρουμε, στις περιπτώσεις τέτοιου μεγέθους επενδυτών, ακόμα και μία πτώχευση μπορεί να είναι συμφέρουσα για τους βιομήχανους και όχι καταστροφική όπως ακούγεται.
Σε αυτά τα σχέδια της η εργοδοσία έχει σύμμαχο αυτή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που συνεχώς νομοθετούνε για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτούς που μέσα από 4 μνημόνια θωρακίσανε το μεγάλο κεφάλαιο, ώστε να μη βγαίνει ποτέ χαμένο. Τα παραδείγματα της Ελευθεροτυπίας, της Βιβλιοσυνεργατικής, της Fimi Pack επιβεβαιώνουν ότι αυτοί που κατακλέψανε τους εργαζόμενους, συνεχίζουν ανενόχλητοι την επιχειρηματική τους δράση.
Όπως και να έχει, οι εξελίξεις είναι καταστροφικές για τους εργαζόμενους της Ίριδας και των άλλων επιχειρήσεων του κλάδου που δοκιμάζονται. Όπως λέει και η παροιμία, «όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». Έτσι η εργοδοσία με την ανοχή της κυβέρνησης, εδώ και καιρό έχει πάρει «άτοκο δάνειο» από τους εργαζόμενους παρακρατώντας δεδουλευμένα μηνών και τώρα μέσω της διοίκησης του εργοστασίου, τους κατευθύνει να της αδειάσουν τη γωνιά. Έντεχνα παροτρύνει όσους θέλουν να παραιτηθούν ή να απολυθούν, να βγούνε σε επίσχεση ή να πάρουν την κανονική τους άδεια.
Αυτό που πραγματικά θέλει η εργοδοσία της Ίριδας, είναι να απαλλαγεί από κάθε εργαζόμενο με αξιοπρέπεια που αντιδρά στην απλήρωτη εργασία και την εργασιακή ανασφάλεια και κρατώντας τους ελάχιστους δυνατούς να κάνει τα σχέδιά της εκ νέου. Θέλουν αν βρούνε το νομικό τρόπο να κάνουν «επανεκκίνηση του εργοστασίου», απαλλαγμένη από κατοχυρωμένα δικαιώματα και χρέη προς τρίτους. Θέλουν αυτούς που θα δουλεύουν χωρίς απαίτηση για συνέπεια στη μισθοδοσία, που θα κάθονται υπερωρίες και ας είναι απλήρωτοι. Θέλουν εργαζόμενους που θα συνεχίσουν να υπογράφουν τη μία μετά την άλλη τις μειώσεις, πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσουν τη θέση τους. Αυτό το κλίμα καλλιεργήθηκε για χρόνια στο εργοστάσιο της Ίριδας, όμως η ζωή απέδειξε πως είναι όχι απλά αδιέξοδο, αλλά σίγουρη ήττα.
Στον καπιταλισμό οι εργαζόμενοι πάντα θα αντιμετωπίζονται ως «μισθολογικό κόστος», ως λογιστικοί αριθμοί. Υπήρξαν συνάδελφοι σε εργοστάσια του κλάδου που δεν κάνανε ποτέ στη ζωή τους απεργία, που αποδέχτηκαν κάθε αντεργατικό μέτρο της εργοδοσίας, που δούλεψαν χωρίς σταματημό στο όνομα του να σωθεί η εταιρία, που δεν ήτανε καν μέλη στο σωματείο τους. Αυτό όμως δεν στάθηκε αρκετό για να σώσουν τη θέση εργασίας τους, μιας και όταν οι βιομήχανοι αποφάσισαν ότι τους συμφέρει να κάνουν απολύσεις ή να το κλείσουν, το έκαναν χωρίς δισταγμό. Αυτό που πέτυχαν αυτοί οι συνάδελφοι, ήταν να χάσουν περισσότερο χρόνο και το χρέος προς αυτούς συνεχώς να αυξάνεται. Όταν τελικά οι επιχειρήσεις που εργάζονταν έκλεισαν, ήταν πια αργά για να διεκδικήσουν. Τότε με ανάθεση έργου σε νομικούς συμβούλους, σύρθηκαν στα δικαστήρια σχεδόν χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Οι εργαζόμενοι της Ίριδας δεν είναι μόνοι τους. Έχουνε στο πλευρό τους το Σωματείο Λιθογράφων, την Ομοσπονδία Τύπου & Χάρτου το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Το Σωματείο είναι στη διάθεση κάθε συναδέλφου, ανεξαρτήτως θέσης και ειδικότητας, ανεξαρτήτως αν μέχρι τώρα είναι γραμμένο μέλος της Ένωσης Λιθογράφων ή όχι. Είναι εδώ για να συμβάλει στην μέγιστη αξιοποίηση των νομικών μέσων που έχουν απομείνει για να προστατεύουν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματά τους, αλλά κυρίως για να συνδυάσει τις όποιες νομικές επιλογές του κάθε συναδέλφου με την οργάνωση της πάλης στο χώρο δουλειάς. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις, είναι ο μόνος δρόμος που δίνει ελπίδα για θετική έκβαση.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο!
Η πείρα από μία σειρά επιχειρήσεις του κλάδου δείχνει ότι η πιο σοβαρή πιθανότητα να πάρουν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους, είναι στην περίοδο που οι επιχειρήσεις έχουν δουλειά. Αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό σε επιχειρήσεις όπως η Ίριδα που βγάζει τρέχον φύλο, τώρα μπορούμε να τους πιέσουμε καλύτερα, αρκεί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να το θέλουν και να το αποφασίσουν.
Καλούμε λοιπόν για μία ακόμα φορά όλους τους εργαζόμενους της Ίριδας σε νέα Γενική Συνέλευση στα γραφεία της Πανελλαδικής Ένωσης Λιθογράφων για να αποφασίσουμε τα επόμενα βήματά μας. Να απαντήσουμε σε όποιες νομικές απορίες μπορεί να υπάρχουν, αξιοποιώντας τον νομικό σύμβουλο του Σωματείου. Κυρίως για να επιλέξουμε τις αγωνιστικές μορφές που εξυπηρετούν το σκοπό μας. Μόνο μέσα από τη συλλογική δράση μπορεί να βγει θετικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους. Στον κλάδο υπάρχει θετική και αρνητική πείρα που πρέπει να πάρουμε υπ όψη μας.
Τον πλούτο παράγουν οι εργάτες
και όχι τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες
---
*
ΠΕΛιθογράφων
***
*
Συνάδελφοι-συναδέλφισσες,
*
Γενική Συνέλευση
των εργαζομένων στην Ίριδα
Κυριακή 9/07/17 και ώρα 10:30 π.μ.
στα γραφεία του Σωματείου Λιθογράφων
Αριστοτέλους 11-15 (6ος όροφος)
Στη συνέλευση θα παρευρίσκεται ο νομικός σύμβουλος του Σωματείου
Οι εξελίξεις στο εργοστάσιο της Ίριδας είναι μέρος του γενικότερου σχεδίου αναδιάταξης στο χώρο του τύπου που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα. Βιομήχανοι του κλάδου απαξιώνουν τα εργοστάσια για να επενδύσουν τα χρήματά τους σε άλλους τομείς της οικονομίας και μπαίνουν στην αγορά νέοι επενδυτές, που ταυτόχρονα συμμετέχουν και στο εφοπλιστικό ή τραπεζικό κεφάλαιο.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την Ίριδα, τον ΔΟΛ ή τον Πήγασο που οι ίδιοι εργοδότες, αφού ξεζουμίσανε τους εργαζόμενους, αφού με τη δουλειά εκατοντάδων εργατών βγάλανε εκατομμύρια, αφού επιδοτήθηκαν άλλα τόσα εκατομμύρια από το κράτος και τις τράπεζες, τώρα «την κάνουν» για νέες πιο κερδοφόρες αγορές. Όπως ξέρουμε, στις περιπτώσεις τέτοιου μεγέθους επενδυτών, ακόμα και μία πτώχευση μπορεί να είναι συμφέρουσα για τους βιομήχανους και όχι καταστροφική όπως ακούγεται.
Σε αυτά τα σχέδια της η εργοδοσία έχει σύμμαχο αυτή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που συνεχώς νομοθετούνε για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτούς που μέσα από 4 μνημόνια θωρακίσανε το μεγάλο κεφάλαιο, ώστε να μη βγαίνει ποτέ χαμένο. Τα παραδείγματα της Ελευθεροτυπίας, της Βιβλιοσυνεργατικής, της Fimi Pack επιβεβαιώνουν ότι αυτοί που κατακλέψανε τους εργαζόμενους, συνεχίζουν ανενόχλητοι την επιχειρηματική τους δράση.
Όπως και να έχει, οι εξελίξεις είναι καταστροφικές για τους εργαζόμενους της Ίριδας και των άλλων επιχειρήσεων του κλάδου που δοκιμάζονται. Όπως λέει και η παροιμία, «όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». Έτσι η εργοδοσία με την ανοχή της κυβέρνησης, εδώ και καιρό έχει πάρει «άτοκο δάνειο» από τους εργαζόμενους παρακρατώντας δεδουλευμένα μηνών και τώρα μέσω της διοίκησης του εργοστασίου, τους κατευθύνει να της αδειάσουν τη γωνιά. Έντεχνα παροτρύνει όσους θέλουν να παραιτηθούν ή να απολυθούν, να βγούνε σε επίσχεση ή να πάρουν την κανονική τους άδεια.
Αυτό που πραγματικά θέλει η εργοδοσία της Ίριδας, είναι να απαλλαγεί από κάθε εργαζόμενο με αξιοπρέπεια που αντιδρά στην απλήρωτη εργασία και την εργασιακή ανασφάλεια και κρατώντας τους ελάχιστους δυνατούς να κάνει τα σχέδιά της εκ νέου. Θέλουν αν βρούνε το νομικό τρόπο να κάνουν «επανεκκίνηση του εργοστασίου», απαλλαγμένη από κατοχυρωμένα δικαιώματα και χρέη προς τρίτους. Θέλουν αυτούς που θα δουλεύουν χωρίς απαίτηση για συνέπεια στη μισθοδοσία, που θα κάθονται υπερωρίες και ας είναι απλήρωτοι. Θέλουν εργαζόμενους που θα συνεχίσουν να υπογράφουν τη μία μετά την άλλη τις μειώσεις, πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσουν τη θέση τους. Αυτό το κλίμα καλλιεργήθηκε για χρόνια στο εργοστάσιο της Ίριδας, όμως η ζωή απέδειξε πως είναι όχι απλά αδιέξοδο, αλλά σίγουρη ήττα.
Στον καπιταλισμό οι εργαζόμενοι πάντα θα αντιμετωπίζονται ως «μισθολογικό κόστος», ως λογιστικοί αριθμοί. Υπήρξαν συνάδελφοι σε εργοστάσια του κλάδου που δεν κάνανε ποτέ στη ζωή τους απεργία, που αποδέχτηκαν κάθε αντεργατικό μέτρο της εργοδοσίας, που δούλεψαν χωρίς σταματημό στο όνομα του να σωθεί η εταιρία, που δεν ήτανε καν μέλη στο σωματείο τους. Αυτό όμως δεν στάθηκε αρκετό για να σώσουν τη θέση εργασίας τους, μιας και όταν οι βιομήχανοι αποφάσισαν ότι τους συμφέρει να κάνουν απολύσεις ή να το κλείσουν, το έκαναν χωρίς δισταγμό. Αυτό που πέτυχαν αυτοί οι συνάδελφοι, ήταν να χάσουν περισσότερο χρόνο και το χρέος προς αυτούς συνεχώς να αυξάνεται. Όταν τελικά οι επιχειρήσεις που εργάζονταν έκλεισαν, ήταν πια αργά για να διεκδικήσουν. Τότε με ανάθεση έργου σε νομικούς συμβούλους, σύρθηκαν στα δικαστήρια σχεδόν χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Οι εργαζόμενοι της Ίριδας δεν είναι μόνοι τους. Έχουνε στο πλευρό τους το Σωματείο Λιθογράφων, την Ομοσπονδία Τύπου & Χάρτου το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Το Σωματείο είναι στη διάθεση κάθε συναδέλφου, ανεξαρτήτως θέσης και ειδικότητας, ανεξαρτήτως αν μέχρι τώρα είναι γραμμένο μέλος της Ένωσης Λιθογράφων ή όχι. Είναι εδώ για να συμβάλει στην μέγιστη αξιοποίηση των νομικών μέσων που έχουν απομείνει για να προστατεύουν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματά τους, αλλά κυρίως για να συνδυάσει τις όποιες νομικές επιλογές του κάθε συναδέλφου με την οργάνωση της πάλης στο χώρο δουλειάς. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις, είναι ο μόνος δρόμος που δίνει ελπίδα για θετική έκβαση.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο!
Η πείρα από μία σειρά επιχειρήσεις του κλάδου δείχνει ότι η πιο σοβαρή πιθανότητα να πάρουν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους, είναι στην περίοδο που οι επιχειρήσεις έχουν δουλειά. Αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό σε επιχειρήσεις όπως η Ίριδα που βγάζει τρέχον φύλο, τώρα μπορούμε να τους πιέσουμε καλύτερα, αρκεί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να το θέλουν και να το αποφασίσουν.
Καλούμε λοιπόν για μία ακόμα φορά όλους τους εργαζόμενους της Ίριδας σε νέα Γενική Συνέλευση στα γραφεία της Πανελλαδικής Ένωσης Λιθογράφων για να αποφασίσουμε τα επόμενα βήματά μας. Να απαντήσουμε σε όποιες νομικές απορίες μπορεί να υπάρχουν, αξιοποιώντας τον νομικό σύμβουλο του Σωματείου. Κυρίως για να επιλέξουμε τις αγωνιστικές μορφές που εξυπηρετούν το σκοπό μας. Μόνο μέσα από τη συλλογική δράση μπορεί να βγει θετικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους. Στον κλάδο υπάρχει θετική και αρνητική πείρα που πρέπει να πάρουμε υπ όψη μας.
Τον πλούτο παράγουν οι εργάτες
και όχι τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου