Δευτέρα 8 Ιουλίου 2019

10+1 συμπεράσματα από τις #ekloges2019

*
Ανασυγκρότηση
***
*

του Νίκου Μποζιονέλου

1. Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας ήταν πύρρειος

Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας ήταν μεν μεγάλη αλλά, και αναμενόμενη (από τις Ευρωεκλογές και μετά) και όχι με το ποσοστό που θα ήθελε. Το «4» μπροστά στο διψήφιο ποσοστό είχε καταστεί ψύχωση στους οπαδούς της και δεν τα κατάφερε, έχει από το 2009 (επί Καραμανλή) να ξεπεράσει το 40%. Το 39,85% είναι κατιτίς μεγαλύτερο από του μπαμπά Μητσοτάκη το 1993 που είχε κάνε τριετή κυβέρνηση αλλά με 2.711.241 ψήφους, ο Κυριάκος ίσα που πήρε πάνω από 2,25 εκατ. ψήφους. Πόσο… ανέβασε τη ΝΔ η παρουσία Μητσοτάκη αντί του Αντώνη Σαμαρά; Λίγο: μισό εκατομμύριο.
1.717.800 είχε πάρει τον Ιανουάριο του 2015 – ας μη συγκρίνουμε με τον Σεπτέμβριο εκείνο του έτους, με Βαγγέλη Μεϊμαράκη (1.526.205).
Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας είναι μεν σπουδαία, αφού βγάζει 158 έδρες, αλλά πύρρειος. Ούτε το 40άρι πέρασε, ούτε πολλούς ψηφοφόρους κέρδισε μέσα σε 4,5 χρόνια, ούτε είχε τη συντριπτική διαφορά που θα ήθελε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε κερδισμένος…

Με τα μαθηματικά δεν μπορείς να τα βάζεις. Στα 4,5 χρόνια που (δια)κυβέρνησε τον τόπο, και με τη ΝΔ πρώτη σε δημοσκοπήσεις από τα μέσα του 2016, συν τη διαφορά 9,5% στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ ανέμενε συντριβή την 7η Ιουλίου. Κι όμως… όχι. Κόντρα σε δημοσκοπήσεις και άλλες εκτιμήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε το 31,53% με πέριξ τα 1,78 εκατ. ψήφους. Απώλειες εν συγκρίσει με τον Σεπτέμβριο του 2015; Περίπου 3,9% και 145.000 ψήφους. Μόνο.
Για κόμμα που χρεώθηκε μνημόνιο, που υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών δεχόμενο αδιανόητη κριτική, που πέρασε όλα τα μέτρα των Ευρωπαίων, που συνετρίβη στις Ευρωεκλογές η απώλεια, η φθορά αν θέλετε, ήταν μικρή, συνεπικουρούμενη κι από τη διαφορά 8,32%. Μεγάλη μεν αλλά το απρόσμενα μεγάλο του ποσοστό τον καθιερώνει ως αντιπολιτευτικό πόλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το πραγματικό πολιτικό κόστος των μέτρων που πήρε και του βαθμού που αυτά αποξένωσαν μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του, έδειξε πολιτική αντοχή. Άλλα κόμματα στη θέση του, όπως το ΠΑΣΟΚ το 2012, αποσαθρώθηκαν πολιτικά και εκλογικά.

3. …αλλά ο Τσίπρας χαμένος

Αντίθετα, ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε χαμένος. Καθότι κάθε κόμμα είναι καθρέπτης του αρχηγού του, ως ηγέτης του κεντροαριστερού χώρου άργησε πολύ να το κάνει πράξη. Εγινε σε μικρή έκταση και με λανθασμένο τρόπο.
Κι αν τούτο μπορεί να πει κάποιος ότι δεν οφείλεται αποκλειστικά στον Τσίπρα, εκ νέου οι αριθμοί δεν ψεύδονται.
Προσέξτε: στις φετινές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 31,53%. Προσθέστε το 3,44% του Βαρουφάκη, το 1,46% της Κωνσταντοπούλου και το 0,28% της Λαϊκής Ενότητας, σούμα… 36,71%. Ενδεικτικό ότι με Λαφαζάνη, Βαρουφάκη και Ζωή στο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 είχε πάρει σχεδόν… αυτό, 36,34%.

4. Ο νέος δικομματισμός

Με το ΠΑΣΟΚ ή Κίνημα Αλλαγής ή Κεντροαριστερά ή, όπως θέλετε, να έχει καθιερωθεί στην 3η θέση, και με τον ΣΥΡΙΖΑ να γνωρίζει μια μάλλον «γλυκιά» ήττα, ο νέος δικομματισμός είναι γεγονός και αφορά στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν έμενε ο Τσίπρας και οι συν αυτών σε ποσοστά Ευρωεκλογών ή άντε μέχρι 26-27%, τότε θα μιλούσαμε για το τέλος της παράταξης. Το 31,53% όμως προσφέρει τη δυνατότητα ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης κι ενός κεντροαριστερού πόλου που θα συσπειρώσει κι άλλο τον χώρο.
Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ συνέλεξαν το 71,38% των ψήφων, θυμίζοντας παλιές εποχές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

5. Το ΠΑΣΟΚ πέθανε

Είτε ΠΑΣΟΚ είτε Κίνημα Αλλαγής (στο ψηφοδέλτιο είχε και τα δύο λογότυπα) ίσα που ξεπέρασε το 8%. Παραπάνω λίγο κι από τις Ευρωεκλογές. Μεγάλος στόχος ήταν το διψήφιο νούμερο, έμεινε μακριά.
Η Φώφη Γεννηματά έχασε το παιχνίδι εν μέσω προεκλογικής περιόδου, όταν είπε δημόσια ότι θα στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία σε ορισμένα θέματα, όπως τον εκλογικό νόμο ή άλλα νομοσχέδια. Το ΚΙΝΑΛ είχε ανέβει (κάπως…) ποσοστιαία όσο πήγαινε ενάντια στη Δεξιά, περισσότερο από όσο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μέσος ΠΑΣΟΚος έχει αποχωρήσει, πήγε κατά πλειονότητα στον ΣΥΡΙΖΑ και, εκ των πραγμάτων πια, έμεινε εκεί. Δεν πείστηκε για να επιστρέψει. Ναι, το 6,3% της Δημοκρατικής Συμπαράταξης του Σεπτεμβρίου 2015 έγινε 8,1% αλλά με αύξηση 116.000 ψήφων. Μόνο.
Συν ότι έχασε στελέχη ελεώ ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικό ότι στη Β’ Πειραιώς (Κασιμάτη, Ραγκούσης, Αλεξιάδης) βγήκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο πρώην ΠΑΣΟΚοι ενώ δεν εξελέγησαν σημαντικά στελέχη, όπως ο Γιάννης Μανιάτης στην Αργολίδα.
Το Κίνημα Αλλαγής οφείλει να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ και να αλλάξει αρχηγό, χθες. Ποδοσφαιρικά αν το πιάσουμε, η Φώφη είναι φιλότιμος παίκτης αλλά όχι κάτι ξεχωριστό. Και ο νέος αρχηγός μπορεί να βγει μέσα από τα σπλάχνα του κινήματος. Είτε, και σοβαρομιλάω, ακόμη και παλιός κάτοχος της θέσης. Οι «λύσεις Λεμονή» δεν είναι μόνο ποδοσφαιρική συνταγή και είμαι αρκετά θετικός σε επάνοδο του ΓΑΠ.

6. Η ΧΑ εκτός Βoυλής, ο εθνικισμός εντός

Η ρητορική της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου είναι εθνικιστική έως ακραία. Γνωστό. Μπορεί οι… βελοπουλικοί να μη χαιρετούν ναζιστικά αλλά σε όλα τα άλλα, η επιχειρηματολογία τους είναι το alter ego της Χρυσής Αυγής. Προφανώς για τη ΧΑ μιλάμε για μια εγκληματική, δολοφονική κομματική οργάνωση και μόνο χαμόγελα προκαλεί η μη είσοδός της στη Βουλή.
Ωστόσο θα υπάρχει η Ελληνική Λύση. Η οποία έλαβε 3,7% με 208.000 ψήφους. Ξέρετε πόσες ψήφους έχασε η ΧΑ εν συγκρίσει με τον Σεπτέμβρη του 2015; 214.000. Πού πήγαν; Μα στον Βελόπουλο, αρκετοί επειδή κατανόησαν ότι η ΧΑ εξέφρασε μεν κάποια θέματα που ταίριαζαν με την εθνικιστική τους λογική αλλά δεν ήταν φιλοναζί και υμνητές του Χίτλερ.
Περαστικά μας λοιπόν. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια η Βουλή ανέκαθεν είχε ακροδεξιάς λογικής κόμματα, από τον ΛΑΟΣ, τους ΑΝΕΛ και τη ΧΑ ως, πλέον, την ΕΛ.

7. Η δικαίωση του Γιάνη με ένα νι

Πάνω από 190.000 συμπατριώτες μας επέλεξαν να ψηφίσουν τον Γιάνη Βαρουφάκη, χαρίζοντας 9 βουλευτές στο νεοπαγές κόμμα του ΜέΡΑ25 που αρκετοί αγνοούν ότι σημαίνει «Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής». Ανυπακοή λοιπόν από τον Βαρουφάκη; Θα δείξει.
Προσωπικά θεωρώ ότι πρόκειται για κομματικό σχηματισμό με ημερομηνία λήξης, όπως το Ποτάμι ή οι Ανεξάρτητοι Ελληνες. Στα δύσκολα, όταν κληθεί να αποφασίσει πού θα ψηφίσει «ναι» και πού «όχι», θα χαθεί η λογική και το μέτρημα. Από την άλλη βέβαια, για τον άλλοτε αρθρογράφο του «Hot Doc» του Βαξεβάνη και έναν όντως θεωρητικό της οικονομίας, αποτελεί μια προσωπική δικαίωση η είσοδός του στη Βουλή. Αδιαμφισβήτητα.

8. Αποχή

Καλά όλα αυτά αλλά με αποχή 42,1% από τις κάλπες, ποσοστό ρεκόρ για βουλευτικές εκλογές, ό,τι και να λέμε πάει περίπατο. Ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του στην πολιτική – και κακώς.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, όποιος επιλέγει την αποχή, είναι συνυπεύθυνος για καθετί που συμβαίνει στη Βουλή και στη χώρα γενικότερα, αρνητικό φυσικά. Αν η αποχή ήταν στα γνωστά επίπεδα του 20-25%, δεν θα είχαν μπει ποτέ στο κοινοβούλιο κόμματα τύπου ΧΑ ή ΕΛ.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής της Μεταπολίτευσης σε βουλευτικές εκλογές, μεγαλύτερο και από τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, κατά τις οποίες δεν προσήλθε στις κάλπες το 41,31% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής από εθνικές κάλπες έχει καταγραφεί στις προηγούμενες εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2015 με 43,8%.

9. Η μεγαλύτερη σταθερά

…είναι φυσικά το ΚΚΕ. Μέσα σε τέσσερα χρόνια έχασε μόνο… 2.000 ψήφους, τίποτε. Έλαβε περίπου 299.000, διατήρησε τις δυνάμεις του, όμως και αυτή τη φορά δεν κέρδισε κομμάτι της αριστερόστροφης διαμαρτυρίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ παρότι αυτή τη φορά είχε δώσει μεγάλη έμφαση στις δηλώσεις υποστήριξης από ανθρώπους που είχαν περάσει από τον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.

10. Θετικότατη η αυτοδυναμία

Η Ελλάδα δοκίμασε το «ευρωπαϊκό μοντέλο» των κυβερνήσεων συνεργασιών και απέτυχε παταγωδώς, και για τη χώρα και για τα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ έβαλε πλάτη στη ΝΔ του Σαμαρά και… εξαϋλώθηκε ποσοστιαία, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Πάνου Καμμένου συγκυβέρνησαν για 4 χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν κατέβηκαν καν στις εκλογές. Με 158 βουλευτές η Νέα Δημοκρατία αναλαμβάνει την διακυβέρνηση με καθαρούς όρους και με τον ΣΥΡΙΖΑ ηγετική δύναμη στην αντιπολίτευση.
Η ευθύνη πλέον της διακυβέρνησης «υπάγεται» σε μόνο ένα κόμμα που καλείται να διαχειριστεί σοβαρά θέματα. Αν έχει και την ανάλογη σοβαρότητα, η εκλογή του θα είναι… 8ετίας. Αν όχι, όπως έλεγε ο Παναγιώτης Κουρουμπλής χθες στο πάνελ του ΣΚΑΪ, σε έξι μήνες δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους.

10 + 1. Αν…

Η φράση «παρακράτος της Δεξιάς» δεν γεννήθηκε τυχαία στη χώρα μας, από τη δεκαετία του ’50. Τα όσα εκφράζει η Νέα Δημοκρατία, ως το κλασικό δεξιό κόμμα, της στερούν παραπάνω δυναμική. Η παρουσία ακροδεξιών βουλευτών στις τάξεις της, από τον Μάκη Βορίδη και τον Αδωνη Γεωργιάδη έως, πλέον, τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, αποτελεί τροχοπέδη σε περαιτέρω άνοδό της. Και συχνά η λογική της ταυτίζεται με τον οπαδών της, όπως κάτωθι του αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ. Κωνσταντίνου Ηλιόπουλου, δείτε τι εμετικά γράφει στο Facebook. 

Είδα, αν και όχι φιλοΔεξιός, με θετικό μάτι την έλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της. Περιμένω, ως μέσος Ελληνας πολίτης, πράξεις και όχι λόγια. Έργο.
Αν ο Μητσοτάκης είναι το μισό από όσα του προσμέτρησαν τα ΜΜΕ του Αλαφούζου και του Μαρινάκη, η χώρα έχει αποκτήσει έναν ικανό πρωθυπουργό. Αν όχι, διότι έχει δείξει υπερφίαλος αλλά και διστακτικός, δεν θα βγάλει την 4ετία.
---
---
*

1 σχόλιο:

  1. Επειδή το προφίλ του Κ. Ηλιόπουλου δεν υπάρχει και αυτά που φέρεται ότι έγραψε είναι υπερβολικά για κάποιον της θέσης του, υποψιάζομαι ότι είναι τρολαρίσματα από τους μηχανισμούς του σύριζα, σαν τα πολλά που υπήρξαν και μετά εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας. Εφ' όσον υπάρχει φωτογραφία και όνομα ας ερευνηθεί το θέμα με την ΕΛΑΣ, για να αποκαλυφθεί είτε ο άθλιος αξιωματικός ή η τρολιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή