*
Ιδιοκτήτες και διευθυντές της εφημερίδας ήταν ο Βλάσης Γαβριηλίδης και ο Τριαντάφυλλος. Τα έβαλαν με όλους. Το Παλάτι, τους πολιτικούς και τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες. Δύο χρόνια μετά ο Γαβριηλίδης αποχώρησε για να εκδώσει τη δική του σατιρική εφημερίδα, το «Μη χάνεσαι» και τρία χρόνια μετά, το 1881 ο Τριαντάφυλλος που όλοι πια τον ήξεραν ως «Ραμπαγά» έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας.
Αποκλεισμοί, διώξεις, φυλακίσεις ήταν το αντίτιμο που πλήρωνε στα πεζά και ποιήματα που φιλοξενούσε η εφημερίδα.
Ένα προφητικό έμμετρο για τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο και τα λιβανωτά των μελλοντικών του υπηκόων προκάλεσε νέα δίωξη. Διαβάστε το και θα δείτε ότι πρόβλεψε την ήττα του 1897 ακόμα και τον Εθνικό Διχασμό:
Το 1887 ο Ρόκκος Χοϊδάς, γνωστός για τους αγώνες του εναντίον της Μοναρχίας προστέθηκε στην συντακτική ομάδα. Μαζί υπέστησαν νέες διώξεις για κείμενά του εναντίον του καθεστώτος. Στις 5 Μαΐου 1889 στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας δημοσιεύεται το παρακάτω κείμενο:
Ήταν το τέλος. Ο Τριαντάφυλλος εξαθλιωμένος, κατεστραμμένος οικονομικά και με σπασμένα νεύρα… καταθέτει τα όπλα. Έχει πουλήσει και τα τελευταία του υπάρχοντας. Είκοσι μέρες αργότερα στο δωμάτιο του θα δώσει τέλος στη ζωή του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ήταν 39 χρόνων.
Είχε γεννηθεί στην Απολλωνία της Σίφνου (1850) είχε γίνει δάσκαλος στην Ανδρο όπως ο πατέρας του, έμαθε μόνος του γαλλικά, μετέφρασε Λαμαρτίνο, πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να δώσει διέξοδο στις φιλολογικές του ανησυχίες όπου υπήρχε ισχυρή παροικία Σιφνιών. Εργάστηκε στο «Νεολόγο» του Δ. Βουτυρά, ξεχώρισε για το σατιρικό του πνεύμα, αλλά προκάλεσε την αντίδραση των τουρκικών αρχών. Λίγο πριν συλληφθεί τόσκασε μεταμφιεσμένος σε μούτσο σε ένα καράβι που τον έφερε στην Αθήνα. Αυτό που τον πείραξε περισσότερο ήταν ότι τον πρόδωσαν όσοι δήλωναν ότι ήταν στο πλευρό του. Λίγους μήνες αργότερα ο συνεργάτης του Ρόκος Χοϊδάς έδινε κι αυτός τέλος στη ζωή του στη φυλακή της Χαλκίδας.
Για το τέλος κρατήσαμε ένα από τα αμέτρητα επίκαιρα δημιουργήματά του.
Ανασυγκρότηση
***
*
Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι
*
Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι
«αλήτες και ρουφιάνοι», κατά το γνωστό σύνθημα
Υπάρχουν – και το βασικότερο υπήρχαν – άνθρωποι που τίμησαν αυτό το επάγγελμα σε εποχές δύσκολες. Και έμειναν πιστοί στις αρχές τους πληρώνοντας με την ίδια τους τη ζωή. Ένας από αυτούς είναι ο Κλεάνθης Τριαντάφυλλος, γνωστός και ως «Ραμπαγάς». Ξεχείλιζε ταλέντο και πείσμα. Σε εποχές δύσκολες, όπως τα τέλη του 19ου αιώνα, τάβαλε με τους ισχυρούς. Από το Παλάτι έως τους «μικρούς καθημερινούς δυνάστες». Σε άλλη χώρα θα ήταν το πρώτο μάθημα που θα δίδασκαν σε κάθε δημοσιογραφική σχολή. Σήμερα τον καταδικάζουμε στην αφάνεια όπως σίγουρα θα ήθελαν οι ισχυροί της εποχής του που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση και στο θάνατο. Το χειρότερο; Τα ονόματα κάποιων από αυτούς τα έχουμε δώσει σε δρόμους και πλατείες. Του Τριαντάφυλλου;
Το μεγαλύτερο δημιούργημα του είναι η σατιρική εφημερίδα «Ραμπαγάς» που κυκλοφόρησε στις 18 Αυγούστου 1878. Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του πρώτου φύλλου:
Γιατί «Ραμπαγάς»; Ήταν η ήρωας μιας κωμωδίας του Γάλλου Βικτοριέν Σαρντού. Αφορούσε ένα διεφθαρμένο πολιτικό. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Κουμουνδούρου την απαγόρευσε.
Το μεγαλύτερο δημιούργημα του είναι η σατιρική εφημερίδα «Ραμπαγάς» που κυκλοφόρησε στις 18 Αυγούστου 1878. Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του πρώτου φύλλου:
Ιδιοκτήτες και διευθυντές της εφημερίδας ήταν ο Βλάσης Γαβριηλίδης και ο Τριαντάφυλλος. Τα έβαλαν με όλους. Το Παλάτι, τους πολιτικούς και τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες. Δύο χρόνια μετά ο Γαβριηλίδης αποχώρησε για να εκδώσει τη δική του σατιρική εφημερίδα, το «Μη χάνεσαι» και τρία χρόνια μετά, το 1881 ο Τριαντάφυλλος που όλοι πια τον ήξεραν ως «Ραμπαγά» έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας.
Αποκλεισμοί, διώξεις, φυλακίσεις ήταν το αντίτιμο που πλήρωνε στα πεζά και ποιήματα που φιλοξενούσε η εφημερίδα.
Ένα προφητικό έμμετρο για τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο και τα λιβανωτά των μελλοντικών του υπηκόων προκάλεσε νέα δίωξη. Διαβάστε το και θα δείτε ότι πρόβλεψε την ήττα του 1897 ακόμα και τον Εθνικό Διχασμό:
Είχε γεννηθεί στην Απολλωνία της Σίφνου (1850) είχε γίνει δάσκαλος στην Ανδρο όπως ο πατέρας του, έμαθε μόνος του γαλλικά, μετέφρασε Λαμαρτίνο, πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να δώσει διέξοδο στις φιλολογικές του ανησυχίες όπου υπήρχε ισχυρή παροικία Σιφνιών. Εργάστηκε στο «Νεολόγο» του Δ. Βουτυρά, ξεχώρισε για το σατιρικό του πνεύμα, αλλά προκάλεσε την αντίδραση των τουρκικών αρχών. Λίγο πριν συλληφθεί τόσκασε μεταμφιεσμένος σε μούτσο σε ένα καράβι που τον έφερε στην Αθήνα. Αυτό που τον πείραξε περισσότερο ήταν ότι τον πρόδωσαν όσοι δήλωναν ότι ήταν στο πλευρό του. Λίγους μήνες αργότερα ο συνεργάτης του Ρόκος Χοϊδάς έδινε κι αυτός τέλος στη ζωή του στη φυλακή της Χαλκίδας.
Λαέ σε κλεβουν, σε γελούν μεγάλοι τσαρλατάνοι !πριν φας εσύ την κότα σου την τρώει η αλεπού !Το βιος σου ξένοι χαίρονται και μοιάζεις τον τσομπάνηπου μες τη βαρυχειμωνιά δεν ξέρει από πουστου λύκου τον αγριεμό θα πρωτοτρέμ’ η στάνηΑκόμη και στην τελευταία του κατοικία δεν τον άφησαν ήσυχο. Η Ιερά Σύνοδος αρνήθηκε να δώσει την άδεια για θρησκευτική τελετή ταφής. Το διαβάζουμε στην αναγγελία της πολιτικής κηδείας.
Φτάνει μέχρι την ψήφο μας, τα κουκιά
Σε προσκυνούν σου στρώνουνε μετάνοια με ουράαυτοί που χτες εδιάβηκαν περήφανοι μπροστά σουαυτοί οπού δεν δίνανε παρά για τον παρά σουκαι σούτρωγαν αλύπητα τον έρμο σου παρά !…
Ορκίζονται σκοτώνονται,χαλιούνται στόνομά σουαυτοί οπού πετούσανε προχτές με τα φτερά σουκι αφήναν απ τη σάρκα σου μονάχα τα φτερά!…Φτωχέ λαέ σε γδέρνουνε σου παίρνουν την προβιά σουκαι σ’αμολάνε ζωντανό παράξενο ψοφήμι…Γιατί σε ντύνουν, άξαφνα με λιονταρίσια φήμηεκείνοι που θεριέβουνε απ’ τα φτωχά κουκιά σου !…
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου