*
Ανασυγκρότηση
***
*
...και εξοντώνει τους διαφημιστές
Μια τροπολογία του Νίκου Παππά έρχεται να εξαϋλώσει ένα κρίσιμο έσοδο από τις διαφημιστικές και απειλεί την τηλεοπτική αγορά με ντόμινο. Αλλά οι καναλάρχες δεν διαμαρτύρονται. Το όφελος που τους έχει προσφέρει συνολικά η κυβέρνηση είναι πολύ μεγάλο για να μην το αναγνωρίσουν...
Κατά κάποιο μαγικό τρόπο στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, τα τελευταία 23 χρόνια, όλοι οι νόμοι για τη διαφημίσει γίνονται μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές: Ο «νόμος Βενιζέλου» 2328, ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 1995, εφαρμόστηκεκ από την Πρωτοχρονιά του 1996, εκλογές είχαμε τον Σεπτέμβριος του 1996· ο «νόμος Ρουσόπουλου» 3592, ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2007 και οι εκλογές έγιναν τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς· ο «νόμος Σταμάτη» 4279 ψηφίστηκε Αύγουστο του 2014 και οι εκλογές έγιναν τον Ιανουάριο του 2015. Και όπως πάντα οι μιντιάρχες έχουν κάτι να κερδίσουν. Το ίδιο και τώρα…
Οπως συνηθίζει αυτή η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ρύθμιση προωθήθηκε από το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής με τροπολογία. Αφορά την αγορά της διαφήμισης και κατ’ επέκταση τη λειτουργία των ΜΜΕ (βλ. κανάλια), αλλά συμπεριελήφθη στο σχέδιο νόμου «Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/1794 και άλλες διατάξεις» του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, το οποίο τέθηκε προς συζήτηση και ψηφίστηκε στην Ολομέλεια τη Μεγάλη Τρίτη.
Το θέμα όμως δεν είναι ότι πρόκειται για μια άσχετη τροπολογία (εδώ). Είναι αυτά που έρχεται να ανατρέψει σε μια εύθραυστη –και νευραλγική για το καθεστώς λειτουργίας των μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας– αγορά, όπως αυτή της διαφήμισης.
Μολονότι ορισμένες από τις πρωτοβουλίες του υπουργείου είναι θετικές και εξασφαλίζουν μια επιπλέον διαφάνεια, παράγοντες τις διαφημιστικής αγοράς εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους ότι τα όσα προβλέπονται θα οδηγήσουν πολλές επιχειρήσεις σε αφανισμό, δημιουργώντας τεράστιες επισφάλειες σε έναν ήδη κλονισμένο τομέα οικονομικής δραστηριότητας και ενδεχομένως ένα νέο ντόμινο στον χώρο των ΜΜΕ, κάνοντάς τα ακόμα πιο ευάλωτα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκφράζουν την απορία τους αν απώτερος στόχος του υπουργείου είναι τελικά η εξόντωση των διαφημιστών – ένας νέος «εχθρός» για την κυβέρνηση; Και μάλιστα την ίδια ώρα που ωφελούνται, διπλά και τριπλά, τα κανάλια. (Ενας παλιός «εχθρός» που έγινε «φίλος»;)
Οπως τόνισαν και οι τρεις φορείς της διαφήμισης (ΕΙΤΗΣΕΕ-κανάλια, ΣΔΕ-διαφημιζόμενοι, ΕΔΕΕ-διαφημιστές), σε επιστολή τους προς τον αρμόδιο υπουργό Νίκο Παππά, το μείζον θέμα είναι το ζήτημα της ετήσιας επιβράβευσης (Year End Bonus ή ΥΕΒ). Πρόκειται για ένα εργαλείο της διεθνούς αγοράς που για την Ελλάδα προβλέπει ότι τα ΜΜΕ (οι τελικοί υποδοχείς της διαφήμισης, δηλαδή) επιστρέφουν στο τέλος του έτους πίσω προς τις διαφημιστικές ένα ποσό του μπάτζετ ως μπόνους. Το σχετικό ποσοστό μπορούσε έως τώρα να ανέρχεται έως το 9,9% της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης. Ομως τώρα –και μεσούσης της τηλεοπτικής και όχι μόνο σεζόν, με τα περισσότερα ντιλ ήδη κλεισμένα– περιορίζεται ξαφνικά μόλις στο 4%· μια πράξη που εξαφανίζει αυτοστιγμεί το 6% από το συνολικά 14-15% που είναι το κόστος μιας διαφημιστικής εταιρείας, παγκόσμια.
Παράγοντες της αγοράς προειδοποιούν ότι αυτή η δραματική μείωση δημιουργεί ζήτημα επιβίωσης, τουλάχιστον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του χώρου. «Δυστυχώς, στο ελληνικό μοντέλο οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις διαφήμισης, αυτές δηλαδή που παράγουν πρωτότυπο δημιουργικό έργο, βασίζονται στην επιβράβευση μέχρι 9,9% και οποιαδήποτε αλλαγή προς τα κάτω θα τους δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης» υπογράμμισε άνθρωπος με χρόνια εμπειρίας στα της διαφήμισης (...)
*
Μια τροπολογία του Νίκου Παππά έρχεται να εξαϋλώσει ένα κρίσιμο έσοδο από τις διαφημιστικές και απειλεί την τηλεοπτική αγορά με ντόμινο. Αλλά οι καναλάρχες δεν διαμαρτύρονται. Το όφελος που τους έχει προσφέρει συνολικά η κυβέρνηση είναι πολύ μεγάλο για να μην το αναγνωρίσουν...
Κατά κάποιο μαγικό τρόπο στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, τα τελευταία 23 χρόνια, όλοι οι νόμοι για τη διαφημίσει γίνονται μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές: Ο «νόμος Βενιζέλου» 2328, ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 1995, εφαρμόστηκεκ από την Πρωτοχρονιά του 1996, εκλογές είχαμε τον Σεπτέμβριος του 1996· ο «νόμος Ρουσόπουλου» 3592, ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2007 και οι εκλογές έγιναν τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς· ο «νόμος Σταμάτη» 4279 ψηφίστηκε Αύγουστο του 2014 και οι εκλογές έγιναν τον Ιανουάριο του 2015. Και όπως πάντα οι μιντιάρχες έχουν κάτι να κερδίσουν. Το ίδιο και τώρα…
Οπως συνηθίζει αυτή η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ρύθμιση προωθήθηκε από το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής με τροπολογία. Αφορά την αγορά της διαφήμισης και κατ’ επέκταση τη λειτουργία των ΜΜΕ (βλ. κανάλια), αλλά συμπεριελήφθη στο σχέδιο νόμου «Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/1794 και άλλες διατάξεις» του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, το οποίο τέθηκε προς συζήτηση και ψηφίστηκε στην Ολομέλεια τη Μεγάλη Τρίτη.
Το θέμα όμως δεν είναι ότι πρόκειται για μια άσχετη τροπολογία (εδώ). Είναι αυτά που έρχεται να ανατρέψει σε μια εύθραυστη –και νευραλγική για το καθεστώς λειτουργίας των μέσων ενημέρωσης στη χώρα μας– αγορά, όπως αυτή της διαφήμισης.
Μολονότι ορισμένες από τις πρωτοβουλίες του υπουργείου είναι θετικές και εξασφαλίζουν μια επιπλέον διαφάνεια, παράγοντες τις διαφημιστικής αγοράς εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους ότι τα όσα προβλέπονται θα οδηγήσουν πολλές επιχειρήσεις σε αφανισμό, δημιουργώντας τεράστιες επισφάλειες σε έναν ήδη κλονισμένο τομέα οικονομικής δραστηριότητας και ενδεχομένως ένα νέο ντόμινο στον χώρο των ΜΜΕ, κάνοντάς τα ακόμα πιο ευάλωτα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκφράζουν την απορία τους αν απώτερος στόχος του υπουργείου είναι τελικά η εξόντωση των διαφημιστών – ένας νέος «εχθρός» για την κυβέρνηση; Και μάλιστα την ίδια ώρα που ωφελούνται, διπλά και τριπλά, τα κανάλια. (Ενας παλιός «εχθρός» που έγινε «φίλος»;)
Οπως τόνισαν και οι τρεις φορείς της διαφήμισης (ΕΙΤΗΣΕΕ-κανάλια, ΣΔΕ-διαφημιζόμενοι, ΕΔΕΕ-διαφημιστές), σε επιστολή τους προς τον αρμόδιο υπουργό Νίκο Παππά, το μείζον θέμα είναι το ζήτημα της ετήσιας επιβράβευσης (Year End Bonus ή ΥΕΒ). Πρόκειται για ένα εργαλείο της διεθνούς αγοράς που για την Ελλάδα προβλέπει ότι τα ΜΜΕ (οι τελικοί υποδοχείς της διαφήμισης, δηλαδή) επιστρέφουν στο τέλος του έτους πίσω προς τις διαφημιστικές ένα ποσό του μπάτζετ ως μπόνους. Το σχετικό ποσοστό μπορούσε έως τώρα να ανέρχεται έως το 9,9% της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης. Ομως τώρα –και μεσούσης της τηλεοπτικής και όχι μόνο σεζόν, με τα περισσότερα ντιλ ήδη κλεισμένα– περιορίζεται ξαφνικά μόλις στο 4%· μια πράξη που εξαφανίζει αυτοστιγμεί το 6% από το συνολικά 14-15% που είναι το κόστος μιας διαφημιστικής εταιρείας, παγκόσμια.
Παράγοντες της αγοράς προειδοποιούν ότι αυτή η δραματική μείωση δημιουργεί ζήτημα επιβίωσης, τουλάχιστον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του χώρου. «Δυστυχώς, στο ελληνικό μοντέλο οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις διαφήμισης, αυτές δηλαδή που παράγουν πρωτότυπο δημιουργικό έργο, βασίζονται στην επιβράβευση μέχρι 9,9% και οποιαδήποτε αλλαγή προς τα κάτω θα τους δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης» υπογράμμισε άνθρωπος με χρόνια εμπειρίας στα της διαφήμισης (...)
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου