*
Ανασυγκρότηση
***
*
Μια πρώτη οφειλόμενη απάντηση σε όσα απαντάει η Εφημερίδα των Συντακτών στη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων (και τα δύο κείμενα στην επισυναπτόμενη φωτό):
Oι μισές αλήθειες είναι ενίοτε χειρότερες από ολόκληρα ψέμματα, και εφ’ όσον η καλή εφημερίδα ζητάει στην τελευταία της παράγραφο την έξωθεν καλή μαρτυρία του πλουραλισμού και της ανοιχτωσιάς που επικαλείται, ας διορθώσει τις προηγούμενες παραγράφους της απάντησής της με τα εξής περιστατικά που η αφαίρεσή τους πλάθει μια τελείως διαφορετική εικόνα:
Α) Ότι η ΕΣΗΕΑ γνωμοδότησε δια του προέδρου της ότι δεν υφίσταται ασυμβίβαστο στη συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε η εφημερίδα προφανώς και έχει δικαίωμα να επιστρατεύει όποιο κριτήριο θέλει στις συνεργασίες της, αλλά ας παραδεχτεί ότι αυτό γίνεται κόντρα στη γνωμοδότηση του συνδικαλιστικού οργάνου των δημοσιογράφων.
Β) Είναι λίγο... πως να το πω... «δημιουργική» η διατύπωση «του ζητήσαμε να επιλέξει την Εφημερίδα των Συντακτών και δεν την επέλεξε». Σε δύο στάδια της «επανειλημμένης συνεννόησης» έκανα συγκεκριμένες προτάσεις προκειμένου όντως να επιλέξω να μείνω αποκλειστικά στην «ΕφΣυν». Στο βαθμό που γνωρίζω (και εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται) οι προτάσεις αυτές δε συζητήθηκαν ποτέ στα σοβαρά, αντίθετα αυτό που ακολούθησε ήταν η μονομερής ανακοίνωση της λύσης της συνεργασίας μας. Τώρα αν η εφημερίδα η οποία πολλάκις έχει καταφερθεί ενάντια στις «γαλέρες του Τύπου» θεωρεί ότι προσφέροντας οικονομικές απολαβές ακριβώς τέτοιας γαλέρας, έχει το «ηθικό πλεονέκτημα» που αναγνωρίζει στον εαυτό της και βάσει αυτού δικαιούται να αξιώνει και αποκλειστικότητα, ναί, ίσως είναι καιρός να ξαναμιλήσει το συνδικαλιστικό όργανο γιατί προφανώς βασικές έννοιες τους επαγγέλματος ξαναγράφονται κατά το δοκούν.
Γ) Χαίρομαι ιδιαίτερα που η εφημερίδα δεν έχει κάποια «κακή παρεξήγηση» μαζί μου αλλά ενημερώστε και κάποιους υπεύθυνους τμημάτων σας, γιατί πίσω από κλειστές (άρα διαψεύσιμες πλήν όμως με μάρτυρες) πόρτες στη μοναδική συνάντηση που εδέησε να έχει μαζί μου η εφημερίδα δια ζώσης, άλλο σκοπό τραγούδαγαν.
Δ) Τα «άγραφα έθιμα» περί ασυμβίβαστου η εφημερίδα τα σέβεται σαν ιερές αγελάδες, ωστόσο δε δείχνει να εμφορείται από το ίδιο δέος για πιο ουσιαστικές πλευρές του Δημοσιογραφικού λειτουργήματος, όπως το ότι δεν χρεώνουμε τους δημοσιογράφους στις ιδιοκτησίες. Ο καθένας από μας είναι κάθε μέρα αντιμέτωπος με το χαρτί του και τη συνείδησή του ενώπιον των αναγνωστών. Εμπορικές ανησυχίες και αγωνία των αριθμών είναι αδιανόητο να επιβάλλονται στους συντάκτες, το ίδιο και υπονοούμενα για ιδεολογική στράτευση των εντύπων, ιδιαίτερα από μια εφημερίδα η οποία επαίρεται ότι έχει κατοχυρώσει στους κόλπους της την πολυπόθητη πολυφωνία.
Ε) Δεν έχω προς το παρόν τίποτα άλλο να προσθέσω, αλλά όφειλα να φτάσω μέχρι το γράμμα Έψιλον. Όπως «Ελευθεροτυπία».
Υ.Γ. Σαν απλός αναγνώστης πλέον της εφημερίδας, πολύ θα ήθελα μια επίσημη εξήγηση της εφημερίδας για την απουσία του ενθέτου Καρέ-Καρέ σήμερα από τη Σαββατιάτικη έκδοση. Το «εκτάκτως» δεν είναι αιτιολόγηση. Επίσης θα ήθελα μισό ευρώ πίσω.
*
Μια οφειλόμενη απάντηση στην "ΕφΣυν"
Oι μισές αλήθειες είναι ενίοτε χειρότερες από ολόκληρα ψέμματα, και εφ’ όσον η καλή εφημερίδα ζητάει στην τελευταία της παράγραφο την έξωθεν καλή μαρτυρία του πλουραλισμού και της ανοιχτωσιάς που επικαλείται, ας διορθώσει τις προηγούμενες παραγράφους της απάντησής της με τα εξής περιστατικά που η αφαίρεσή τους πλάθει μια τελείως διαφορετική εικόνα:
Α) Ότι η ΕΣΗΕΑ γνωμοδότησε δια του προέδρου της ότι δεν υφίσταται ασυμβίβαστο στη συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε η εφημερίδα προφανώς και έχει δικαίωμα να επιστρατεύει όποιο κριτήριο θέλει στις συνεργασίες της, αλλά ας παραδεχτεί ότι αυτό γίνεται κόντρα στη γνωμοδότηση του συνδικαλιστικού οργάνου των δημοσιογράφων.
Β) Είναι λίγο... πως να το πω... «δημιουργική» η διατύπωση «του ζητήσαμε να επιλέξει την Εφημερίδα των Συντακτών και δεν την επέλεξε». Σε δύο στάδια της «επανειλημμένης συνεννόησης» έκανα συγκεκριμένες προτάσεις προκειμένου όντως να επιλέξω να μείνω αποκλειστικά στην «ΕφΣυν». Στο βαθμό που γνωρίζω (και εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται) οι προτάσεις αυτές δε συζητήθηκαν ποτέ στα σοβαρά, αντίθετα αυτό που ακολούθησε ήταν η μονομερής ανακοίνωση της λύσης της συνεργασίας μας. Τώρα αν η εφημερίδα η οποία πολλάκις έχει καταφερθεί ενάντια στις «γαλέρες του Τύπου» θεωρεί ότι προσφέροντας οικονομικές απολαβές ακριβώς τέτοιας γαλέρας, έχει το «ηθικό πλεονέκτημα» που αναγνωρίζει στον εαυτό της και βάσει αυτού δικαιούται να αξιώνει και αποκλειστικότητα, ναί, ίσως είναι καιρός να ξαναμιλήσει το συνδικαλιστικό όργανο γιατί προφανώς βασικές έννοιες τους επαγγέλματος ξαναγράφονται κατά το δοκούν.
Γ) Χαίρομαι ιδιαίτερα που η εφημερίδα δεν έχει κάποια «κακή παρεξήγηση» μαζί μου αλλά ενημερώστε και κάποιους υπεύθυνους τμημάτων σας, γιατί πίσω από κλειστές (άρα διαψεύσιμες πλήν όμως με μάρτυρες) πόρτες στη μοναδική συνάντηση που εδέησε να έχει μαζί μου η εφημερίδα δια ζώσης, άλλο σκοπό τραγούδαγαν.
Δ) Τα «άγραφα έθιμα» περί ασυμβίβαστου η εφημερίδα τα σέβεται σαν ιερές αγελάδες, ωστόσο δε δείχνει να εμφορείται από το ίδιο δέος για πιο ουσιαστικές πλευρές του Δημοσιογραφικού λειτουργήματος, όπως το ότι δεν χρεώνουμε τους δημοσιογράφους στις ιδιοκτησίες. Ο καθένας από μας είναι κάθε μέρα αντιμέτωπος με το χαρτί του και τη συνείδησή του ενώπιον των αναγνωστών. Εμπορικές ανησυχίες και αγωνία των αριθμών είναι αδιανόητο να επιβάλλονται στους συντάκτες, το ίδιο και υπονοούμενα για ιδεολογική στράτευση των εντύπων, ιδιαίτερα από μια εφημερίδα η οποία επαίρεται ότι έχει κατοχυρώσει στους κόλπους της την πολυπόθητη πολυφωνία.
Ε) Δεν έχω προς το παρόν τίποτα άλλο να προσθέσω, αλλά όφειλα να φτάσω μέχρι το γράμμα Έψιλον. Όπως «Ελευθεροτυπία».
Υ.Γ. Σαν απλός αναγνώστης πλέον της εφημερίδας, πολύ θα ήθελα μια επίσημη εξήγηση της εφημερίδας για την απουσία του ενθέτου Καρέ-Καρέ σήμερα από τη Σαββατιάτικη έκδοση. Το «εκτάκτως» δεν είναι αιτιολόγηση. Επίσης θα ήθελα μισό ευρώ πίσω.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου