*
ΠΑΜΕ
Τύπου & ΜΜΕ
***
*
Κατά τα ειωθότα, η αίθουσα της συνέλευσης παρέμεινε για πολλή ώρα άδεια, μέχρι στο «παρουσιολόγιο» να συγκεντρωθεί ένας ικανός αριθμός υπογραφών από δημοσιογράφους – μέλη της Ενωσης, ο οποίος αντιστοιχούσε περίπου στο 10% των εγγεγραμμένων μελών της.
Τελικά, μέσα στην αίθουσα δεν έφτασαν ούτε 250 άτομα, από τα περίπου 6.000 εγγεγραμμένα μέλη της ΕΣΗΕΑ. Θυμίζουμε ότι μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι όλοι όσοι πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις (τρία χρόνια στο μισθολόγιο ενός Μέσου), δηλαδή εκτός από τους εργαζόμενους και εργοδότες, ενώ δεν είναι μέλη μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι στη γαλέρα των ειδησεογραφικών ιστοσελίδων, που είτε δουλεύουν «μαύρα», είτε με «μπλοκάκι».
Πέρα από τον οικονομικό απολογισμό, που παρουσίασε η Εξελεγκτική Επιτροπή και που έχει κι αυτός τη σημασία του, τη συζήτηση μονοπώλησαν τα μέλη του ΔΣ, που «κατά παράδοση» παίρνουν ένα ένα το λόγο για να πουν στη συνέλευση τι έκαναν και τι δεν έκαναν στη διάρκεια της θητείας τους.
Οι τοποθετήσεις τους ήταν αποκαλυπτικές και επαληθεύουν ότι οι συσχετισμοί που κυριαρχούν στην ΕΣΗΕΑ, καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές αγωνίες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων δημοσιογράφων.
Θυμίζουμε ότι στο απερχόμενο ΔΣ, οι έδρες κατανέμονταν ως εξής: «Ενωμένοι Δημοσιογράφοι» 3, «Συσπείρωση Δημοσιογράφων Δούρειος Τύπος» 3, «Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία» 2, «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων (ΚΕΔ)» 1, «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι» 1, «Δημοσιογραφική Συνεργασία» 1.
Το προεδρείο συγκροτήθηκε με συνεργασία των δύο πρώτων παρατάξεων, οι οποίες πολιτικά στηρίχτηκαν από κομμάτι της ΝΔ («Ενωμένοι Δημοσιογράφοι») και τον ΣΥΡΙΖΑ («Συσπείρωση»). Ο εκλεγμένος με τη «Δημοσιογραφική Συνεργασία» αποστασιοποιήθηκε στη διάρκεια της θητείας του, χωρίς να παραδώσει την έδρα και έτσι η παράταξη έμεινε χωρίς εκπροσώπηση στο ΔΣ.
Τσακώνονται για το «θεαθήναι»…
Ας δούμε τώρα τι κυριάρχησε στη μεταξύ τους αντιπαράθεση:
Είναι φανερό ότι τσακώνονται μεταξύ τους για τα δευτερεύοντα και επουσιώδη, επειδή στα πρωτεύοντα και στα σημαντικά που απασχολούν τον κλάδο δεν έχουν πού να διαφωνήσουν.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Το ζήτημα της ανεργίας «καίει» τους δημοσιογράφους, καθώς στα χρόνια της κρίσης έσκασε η «φούσκα» των ΜΜΕ στην Ελλάδα και χιλιάδες έμειναν χωρίς δουλειά. Οσοι έμειναν να δουλεύουν αμείβονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία με ατομικές συμβάσεις, ενώ στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες οι όροι εργασίας και αμοιβής είναι ανεξέλεγκτοι.
Ωστόσο, κανένα από τα μέλη του ΔΣ που πήραν το λόγο δεν είπε το παραμικρό για το γεγονός ότι τα αφεντικά των ΜΜΕ τσάκισαν μισθούς και δικαιώματα για να διαχειριστούν ευκολότερα τη δική τους κρίση.
Αντίθετα, ένας από τους εκλεγμένους με τους «Δημοσιογράφους για τη Δημοσιογραφία» έφτασε στο σημείο να αναπαραγάγει στην ομιλία του όλη την επιχειρηματολογία με την οποία ο διευθυντής του «Βήματος» εξηγούσε στην τελευταία Γενική Συνέλευση των εργαζομένων το λόγο που η εργοδοσία θα προχωρήσει σε νέο κύκλο απολύσεων και μειώσεις στους μισθούς!
Κανένας από τις άλλες παρατάξεις δεν ζήτησε να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και ο χρόνος καταβολής του για τους άνεργους δημοσιογράφους που πολλαπλασιάζονται.
Αντίθετα, ο καβγάς τους ήταν για το ποιος διεκδίκησε (και πήρε) περισσότερα προγράμματα κατάρτισης των ανέργων και για το ποιος έχει την πατρότητα της ιδέας για το Ινστιτούτο εργασίας της ΕΣΗΕΑ, το οποίο, σημειωτέον, θα διαχειρίζεται τεράστια ποσά και γι’ αυτό θα είναι ένας πρώτης τάξης μηχανισμός εξαγοράς συνειδήσεων στα χέρια της κάθε επόμενης διοίκησης.
Αλλο παράδειγμα: Για μια ακόμη χρονιά, από τα στόματα όλων στη διοίκηση δεν ακούστηκε το παραμικρό για τους χιλιάδες εργαζόμενους στα ΜΜΕ που δεν είναι μέλη της Ενωσης και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν με τα κριτήρια που ισχύουν σήμερα, επειδή πλέον ελάχιστες επιχειρήσεις στα ΜΜΕ κάνουν προσλήψεις με σχέση μισθωτής εργασίας.
Αντίθετα, ακούστηκαν απόψεις όπως να μετατραπεί η ΕΣΗΕΑ από «σωματείο» σε Επιμελητήριο, να πετάξει δηλαδή και τη μάσκα που της απέμεινε να φοράει ως συνδικαλιστικός φορέας που έχει παραιτηθεί ακόμα και από τα ελάχιστα. Δηλαδή, από το να υπογράφει συμβάσεις, να διεκδικεί να είναι μέλη του όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου, να παρεμβαίνει για τα προβλήματά τους, να οργανώνει την πάλη τους.
Αναπαράγουν τη μοιρολατρία και το φόβο
Απ’ όσα αποκαλυπτικά ακούστηκαν στη Γενική Συνέλευση, δεν μπορεί να μη σταθεί κανείς σε δυο κραυγαλέες περιπτώσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με τη γραμματέα της Ενωσης, εκλεγμένη με τη «Συσπείρωση», η οποία είπε ότι στη σύντομη θητεία της στο ΔΣ, ενισχύθηκε η απέχθεια που είχε για τους «επαγγελματίες συνδικαλιστές».
Το να ακούγεται αυτό από μια συνδικαλίστρια προερχόμενη από την πρώην ΕΡΤ, που, όπως όλοι οι απολυμένοι, δέχτηκε απλόχερα την αλληλεγγύη του συνδικαλιστικού κινήματος και στη συνέχεια εκλέχτηκε στην ΕΣΗΕΑ με τη στήριξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τουλάχιστον ειρωνικό. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ζήτημα προσώπων.
Οι παρατάξεις που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στον εκφυλισμό της ΕΣΗΕΑ, σηκώνουν τη σημαία ενάντια στους «επαγγελματίες συνδικαλιστές» για να κρύψουν ότι το πραγματικό σαράκι στο κίνημα είναι πρώτα απ’ όλα ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός που οι ίδιοι υπηρετούν.
Αυτός ο συνδικαλισμός, που κυριαρχεί και στην ΕΣΗΕΑ, ευθύνεται για το γεγονός ότι η μόνη «φροντίδα» που παρέχει το σωματείο στους ανέργους είναι ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλές για το ποιο πρόγραμμα …ορθοφωνίας (!) μπορούν να παρακολουθήσουν.
Αυτός ο συνδικαλισμός, που δεν μπορεί και δεν θέλει να μπει μπροστά για να οργανώσει αγώνες, πετάει το μπαλάκι στους εργαζόμενους των Μέσων και τους καλεί να αποφασίσουν αυτοί τι θέλουν, ξέροντας ότι η τρομοκρατία και οι απειλές είναι αυτά που βαραίνουν στη στάση τους και πως το κάθε σωματείο έχει πρώτα απ’ όλα με αυτά να αναμετρηθεί.
Με τη στάση της, η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ αναπαράγει τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό με τον φόβο και τελικά βοηθάει την εργοδοσία να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στα «μαγαζιά». Το αποτέλεσμα είναι εργαζόμενοι και άνεργοι να βλέπουν την ΕΣΗΕΑ κάτι έξω από αυτούς, άγνωστο προς τα συμφέροντα και τις δίκαιες διεκδικήσεις τους.
Το δεύτερο που χρειάζεται σχολιασμό, είναι η πρόταση που ακούστηκε να καταργηθούν οι παρατάξεις και να υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να μην αποθαρρύνονται οι «ικανοί» και οι «άξιοι» που θέλουν να είναι υποψήφιοι, αλλά δεν θέλουν να ενταχθούν σε παρατάξεις.
Η άποψη αυτή, όσο αθώα κι αν ακούγεται, είναι βαθιά αντιδραστική και γυρίζει το συνδικαλιστικό κίνημα σε άλλες εποχές. Στην πραγματικότητα, τέτοιες αντιλήψεις καταλήγουν να χτυπούν τις ταξικές δυνάμεις, αφού όλοι οι άλλοι έχουν πράγματι τα «φόντα» να κατεβαίνουν ακόμα και σε κοινά ψηφοδέλτια. Η εμπειρία από άλλους κλάδους των εργαζομένων το έχει αποδείξει περίτρανα.
Ψήφος που θα πιάσει τόπο
Φτάνουμε στο προκείμενο: Οι τοποθετήσεις στη Γενική Συνέλευση των υποψηφίων της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ) ανέδειξαν τα πραγματικά ζητήματα και άσκησαν τεκμηριωμένη κριτική στις άλλες παρατάξεις, για τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο.
Δεν αρκέστηκαν όμως στις περιγραφές. Εδειξαν και τη διέξοδο, που απαντάει στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και περνάει μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών στην ΕΣΗΕΑ και συνολικά στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, την ανασυγκρότησή του, με ήττα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου.
Η ενίσχυση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» στις επικείμενες εκλογές είναι η μόνη εγγύηση για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους ότι την επόμενη διετία ο ρόλος της ΕΣΗΕΑ δεν θα περιοριστεί στο να παζαρεύει και να μοιράζει ευρωπαϊκά προγράμματα για ανέργους, που καμιά ουσιαστική ανακούφιση δεν μπορούν να παρέχουν.
Είναι η μόνη εγγύηση ότι θα ανέβει ο πήχης της διεκδίκησης για την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, υπογραφή ΣΣΕ, συνδικαλιστική κάλυψη όσων εργάζονται στα λεγόμενα «νέα Μέσα» και δεν τους επιτρέπεται να γίνουν μέλη της ΕΣΗΕΑ.
Είναι, τέλος, η μόνη εγγύηση ότι η δικαιολογημένη ανησυχία των ασφαλισμένων για το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ δεν θα παραμείνει μια «φιλολογική» συζήτηση για το πόσο χάλια πάει το Ταμείο και πού θα βρει να δανειστεί για να καταβάλλει τις εναπομείνασες παροχές και συντάξεις, αλλά θα αποκτήσει χαρακτηριστικά μαχητικής υποστήριξης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων δημοσιογράφων, σε κοινή δράση με όλους τους άλλους κλάδους.
ΠΑΜΕ
Τύπου & ΜΜΕ
***
*
"Συμφωνούν στα «μεγάλα»"
Η Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ που έγινε στις 20 Μάη, ήταν ενδεικτική του κλίματος και του περιεχομένου της αντιπαράθεσης με την οποία πάμε προς τις εκλογές των δημοσιογράφων, στις 3 και 4 Ιούνη.
Κατά τα ειωθότα, η αίθουσα της συνέλευσης παρέμεινε για πολλή ώρα άδεια, μέχρι στο «παρουσιολόγιο» να συγκεντρωθεί ένας ικανός αριθμός υπογραφών από δημοσιογράφους – μέλη της Ενωσης, ο οποίος αντιστοιχούσε περίπου στο 10% των εγγεγραμμένων μελών της.
Τελικά, μέσα στην αίθουσα δεν έφτασαν ούτε 250 άτομα, από τα περίπου 6.000 εγγεγραμμένα μέλη της ΕΣΗΕΑ. Θυμίζουμε ότι μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι όλοι όσοι πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις (τρία χρόνια στο μισθολόγιο ενός Μέσου), δηλαδή εκτός από τους εργαζόμενους και εργοδότες, ενώ δεν είναι μέλη μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι στη γαλέρα των ειδησεογραφικών ιστοσελίδων, που είτε δουλεύουν «μαύρα», είτε με «μπλοκάκι».
Πέρα από τον οικονομικό απολογισμό, που παρουσίασε η Εξελεγκτική Επιτροπή και που έχει κι αυτός τη σημασία του, τη συζήτηση μονοπώλησαν τα μέλη του ΔΣ, που «κατά παράδοση» παίρνουν ένα ένα το λόγο για να πουν στη συνέλευση τι έκαναν και τι δεν έκαναν στη διάρκεια της θητείας τους.
Οι τοποθετήσεις τους ήταν αποκαλυπτικές και επαληθεύουν ότι οι συσχετισμοί που κυριαρχούν στην ΕΣΗΕΑ, καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές αγωνίες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων δημοσιογράφων.
Θυμίζουμε ότι στο απερχόμενο ΔΣ, οι έδρες κατανέμονταν ως εξής: «Ενωμένοι Δημοσιογράφοι» 3, «Συσπείρωση Δημοσιογράφων Δούρειος Τύπος» 3, «Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία» 2, «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων (ΚΕΔ)» 1, «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι» 1, «Δημοσιογραφική Συνεργασία» 1.
Το προεδρείο συγκροτήθηκε με συνεργασία των δύο πρώτων παρατάξεων, οι οποίες πολιτικά στηρίχτηκαν από κομμάτι της ΝΔ («Ενωμένοι Δημοσιογράφοι») και τον ΣΥΡΙΖΑ («Συσπείρωση»). Ο εκλεγμένος με τη «Δημοσιογραφική Συνεργασία» αποστασιοποιήθηκε στη διάρκεια της θητείας του, χωρίς να παραδώσει την έδρα και έτσι η παράταξη έμεινε χωρίς εκπροσώπηση στο ΔΣ.
Τσακώνονται για το «θεαθήναι»…
Ας δούμε τώρα τι κυριάρχησε στη μεταξύ τους αντιπαράθεση:
- Η χρηστή ή όχι διαχείριση του «Ταμείου Αλληλοβοήθειας» της ΕΣΗΕΑ, για το οποίο υπήρξαν εκατέρωθεν καταγγελίες ότι αξιοποιείται για πελατειακούς σκοπούς από την εκάστοτε διοίκηση, τόσο εξαιτίας του τρόπου που δίνει τα δάνεια, όσο και εξαιτίας των διευκολύνσεων που αποφασίζει για την αποπληρωμή τους.
- Το χαμηλό μίσθωμα με το οποίο η πλειοψηφία έδωσε σε «ημέτερο» ιδιώτη το κυλικείο και οι κάμερες που ξεφύτρωσαν «για λόγους ασφαλείας» της επιχείρησης σε όλο σχεδόν τον πρώτο όροφο του κτιρίου της ΕΣΗΕΑ, για να απομακρυνθούν ύστερα από τις διαμαρτυρίες.
- Οι αλληλοκατηγορίες ανάμεσα σε μέλη του ΔΣ ότι στην ΕΣΗΕΑ «το κλίμα είναι βαρύ» με ευθύνη της πλειοψηφίας, ότι το προεδρείο λειτουργεί αντιδημοκρατικά και πως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένοι παρίστανται πλέον λιγότερες ώρες στα γραφεία της Ενωσης. Η απάντηση της άλλης πλευράς ήταν ότι καταργήθηκε ο οδηγός της Ενωσης μετά τις 4 μ.μ. και γι’ αυτό «αραίωσε» η παρουσία κάποιων μελών του ΔΣ στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ.
- Το κόστος για την ανακαίνιση του 7ου ορόφου της ΕΣΗΕΑ, ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό και πώς θα αξιοποιηθεί, ποιος αποφάσισε την ανακαίνιση (η σημερινή ή μια προηγούμενη διοίκηση), ποιος τελικά την υλοποιεί και γιατί.
- Το Ινστιτούτο της ΕΣΗΕΑ (φορέας διά βίου μάθησης), που θα επιμορφώνει τους άνεργους δημοσιογράφους για να ανταποκριθούν στις …σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, τα κονδύλια που εξασφαλίστηκαν από την ΕΕ και άλλους φορείς για προγράμματα επανακατάρτισης άνεργων μελών της Ενωσης και άλλα παρόμοια.
- Ο γιορτασμός των 100 χρόνων της ΕΣΗΕΑ κι αν αυτός έπρεπε να γίνει με την παρουσία εκπροσώπων της «μνημονιακής» κυβέρνησης Σαμαρά και του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, που υπέγραφε τους «μνημονιακούς» νόμους.
Είναι φανερό ότι τσακώνονται μεταξύ τους για τα δευτερεύοντα και επουσιώδη, επειδή στα πρωτεύοντα και στα σημαντικά που απασχολούν τον κλάδο δεν έχουν πού να διαφωνήσουν.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Το ζήτημα της ανεργίας «καίει» τους δημοσιογράφους, καθώς στα χρόνια της κρίσης έσκασε η «φούσκα» των ΜΜΕ στην Ελλάδα και χιλιάδες έμειναν χωρίς δουλειά. Οσοι έμειναν να δουλεύουν αμείβονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία με ατομικές συμβάσεις, ενώ στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες οι όροι εργασίας και αμοιβής είναι ανεξέλεγκτοι.
Ωστόσο, κανένα από τα μέλη του ΔΣ που πήραν το λόγο δεν είπε το παραμικρό για το γεγονός ότι τα αφεντικά των ΜΜΕ τσάκισαν μισθούς και δικαιώματα για να διαχειριστούν ευκολότερα τη δική τους κρίση.
Αντίθετα, ένας από τους εκλεγμένους με τους «Δημοσιογράφους για τη Δημοσιογραφία» έφτασε στο σημείο να αναπαραγάγει στην ομιλία του όλη την επιχειρηματολογία με την οποία ο διευθυντής του «Βήματος» εξηγούσε στην τελευταία Γενική Συνέλευση των εργαζομένων το λόγο που η εργοδοσία θα προχωρήσει σε νέο κύκλο απολύσεων και μειώσεις στους μισθούς!
Κανένας από τις άλλες παρατάξεις δεν ζήτησε να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και ο χρόνος καταβολής του για τους άνεργους δημοσιογράφους που πολλαπλασιάζονται.
Αντίθετα, ο καβγάς τους ήταν για το ποιος διεκδίκησε (και πήρε) περισσότερα προγράμματα κατάρτισης των ανέργων και για το ποιος έχει την πατρότητα της ιδέας για το Ινστιτούτο εργασίας της ΕΣΗΕΑ, το οποίο, σημειωτέον, θα διαχειρίζεται τεράστια ποσά και γι’ αυτό θα είναι ένας πρώτης τάξης μηχανισμός εξαγοράς συνειδήσεων στα χέρια της κάθε επόμενης διοίκησης.
Αλλο παράδειγμα: Για μια ακόμη χρονιά, από τα στόματα όλων στη διοίκηση δεν ακούστηκε το παραμικρό για τους χιλιάδες εργαζόμενους στα ΜΜΕ που δεν είναι μέλη της Ενωσης και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν με τα κριτήρια που ισχύουν σήμερα, επειδή πλέον ελάχιστες επιχειρήσεις στα ΜΜΕ κάνουν προσλήψεις με σχέση μισθωτής εργασίας.
Αντίθετα, ακούστηκαν απόψεις όπως να μετατραπεί η ΕΣΗΕΑ από «σωματείο» σε Επιμελητήριο, να πετάξει δηλαδή και τη μάσκα που της απέμεινε να φοράει ως συνδικαλιστικός φορέας που έχει παραιτηθεί ακόμα και από τα ελάχιστα. Δηλαδή, από το να υπογράφει συμβάσεις, να διεκδικεί να είναι μέλη του όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου, να παρεμβαίνει για τα προβλήματά τους, να οργανώνει την πάλη τους.
Αναπαράγουν τη μοιρολατρία και το φόβο
Απ’ όσα αποκαλυπτικά ακούστηκαν στη Γενική Συνέλευση, δεν μπορεί να μη σταθεί κανείς σε δυο κραυγαλέες περιπτώσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με τη γραμματέα της Ενωσης, εκλεγμένη με τη «Συσπείρωση», η οποία είπε ότι στη σύντομη θητεία της στο ΔΣ, ενισχύθηκε η απέχθεια που είχε για τους «επαγγελματίες συνδικαλιστές».
Το να ακούγεται αυτό από μια συνδικαλίστρια προερχόμενη από την πρώην ΕΡΤ, που, όπως όλοι οι απολυμένοι, δέχτηκε απλόχερα την αλληλεγγύη του συνδικαλιστικού κινήματος και στη συνέχεια εκλέχτηκε στην ΕΣΗΕΑ με τη στήριξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τουλάχιστον ειρωνικό. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ζήτημα προσώπων.
Οι παρατάξεις που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στον εκφυλισμό της ΕΣΗΕΑ, σηκώνουν τη σημαία ενάντια στους «επαγγελματίες συνδικαλιστές» για να κρύψουν ότι το πραγματικό σαράκι στο κίνημα είναι πρώτα απ’ όλα ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός που οι ίδιοι υπηρετούν.
Αυτός ο συνδικαλισμός, που κυριαρχεί και στην ΕΣΗΕΑ, ευθύνεται για το γεγονός ότι η μόνη «φροντίδα» που παρέχει το σωματείο στους ανέργους είναι ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλές για το ποιο πρόγραμμα …ορθοφωνίας (!) μπορούν να παρακολουθήσουν.
Αυτός ο συνδικαλισμός, που δεν μπορεί και δεν θέλει να μπει μπροστά για να οργανώσει αγώνες, πετάει το μπαλάκι στους εργαζόμενους των Μέσων και τους καλεί να αποφασίσουν αυτοί τι θέλουν, ξέροντας ότι η τρομοκρατία και οι απειλές είναι αυτά που βαραίνουν στη στάση τους και πως το κάθε σωματείο έχει πρώτα απ’ όλα με αυτά να αναμετρηθεί.
Με τη στάση της, η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ αναπαράγει τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό με τον φόβο και τελικά βοηθάει την εργοδοσία να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στα «μαγαζιά». Το αποτέλεσμα είναι εργαζόμενοι και άνεργοι να βλέπουν την ΕΣΗΕΑ κάτι έξω από αυτούς, άγνωστο προς τα συμφέροντα και τις δίκαιες διεκδικήσεις τους.
Το δεύτερο που χρειάζεται σχολιασμό, είναι η πρόταση που ακούστηκε να καταργηθούν οι παρατάξεις και να υπάρχει ενιαίο ψηφοδέλτιο στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να μην αποθαρρύνονται οι «ικανοί» και οι «άξιοι» που θέλουν να είναι υποψήφιοι, αλλά δεν θέλουν να ενταχθούν σε παρατάξεις.
Η άποψη αυτή, όσο αθώα κι αν ακούγεται, είναι βαθιά αντιδραστική και γυρίζει το συνδικαλιστικό κίνημα σε άλλες εποχές. Στην πραγματικότητα, τέτοιες αντιλήψεις καταλήγουν να χτυπούν τις ταξικές δυνάμεις, αφού όλοι οι άλλοι έχουν πράγματι τα «φόντα» να κατεβαίνουν ακόμα και σε κοινά ψηφοδέλτια. Η εμπειρία από άλλους κλάδους των εργαζομένων το έχει αποδείξει περίτρανα.
Ψήφος που θα πιάσει τόπο
Φτάνουμε στο προκείμενο: Οι τοποθετήσεις στη Γενική Συνέλευση των υποψηφίων της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ) ανέδειξαν τα πραγματικά ζητήματα και άσκησαν τεκμηριωμένη κριτική στις άλλες παρατάξεις, για τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο.
Δεν αρκέστηκαν όμως στις περιγραφές. Εδειξαν και τη διέξοδο, που απαντάει στα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και περνάει μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών στην ΕΣΗΕΑ και συνολικά στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, την ανασυγκρότησή του, με ήττα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου.
Η ενίσχυση της «Δημοσιογραφικής Συνεργασίας» στις επικείμενες εκλογές είναι η μόνη εγγύηση για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους ότι την επόμενη διετία ο ρόλος της ΕΣΗΕΑ δεν θα περιοριστεί στο να παζαρεύει και να μοιράζει ευρωπαϊκά προγράμματα για ανέργους, που καμιά ουσιαστική ανακούφιση δεν μπορούν να παρέχουν.
Είναι η μόνη εγγύηση ότι θα ανέβει ο πήχης της διεκδίκησης για την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, υπογραφή ΣΣΕ, συνδικαλιστική κάλυψη όσων εργάζονται στα λεγόμενα «νέα Μέσα» και δεν τους επιτρέπεται να γίνουν μέλη της ΕΣΗΕΑ.
Είναι, τέλος, η μόνη εγγύηση ότι η δικαιολογημένη ανησυχία των ασφαλισμένων για το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ δεν θα παραμείνει μια «φιλολογική» συζήτηση για το πόσο χάλια πάει το Ταμείο και πού θα βρει να δανειστεί για να καταβάλλει τις εναπομείνασες παροχές και συντάξεις, αλλά θα αποκτήσει χαρακτηριστικά μαχητικής υποστήριξης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων δημοσιογράφων, σε κοινή δράση με όλους τους άλλους κλάδους.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου